Náttúrufræðingurinn - 1994, Síða 28

■ HEIMILDIR
Bakker, R.T. 1986. The Dinosaur Heresies.
William Morrow, New York.
Behler, J.L. & F.W. King 1989. The Audubon
Society Field Guide to North American Rep-
tiles and Amphibians (8. útg.). Alfred A.
Knopf, New York.
Encyclopædia Britannica.
Nowak, R.M. 1990. Walker’s Mammals of the
World (5. útgáfa). The Johns Hopkins Uni-
versity Press, Baltimore and London.
Pehrson, T. 1954. Vertebratemas systematik.
Bonniers, Stockholm.
Petsch, H. 1967. Urania Tierreich. Saugetiere.
Urania Verlag. Leipzig/Jena/Berlin.
Pough, F. H., J.B. Heiser & W.N. McFarland
1989. Vertebrate Life (3. útgáfa). Mac-
millan, New York.
Wendt, H. 1953. Ich suchte Adam. Roman
einer Wissenschaft. Grote, Hamm (Westf).
Young, J.Z. 1981. The Life of Vertebrates (3.
útgáfa). Clarendon Press, Oxford.
PÓSTFANG HÖFUNDAR
Örnólfur Thorlacius
Menntaskólinn við Hamrahlíð
105 REYKJAVÍK
Fréttir
Rústar gítarinn regnskógana?
Sá er þetta skráir hefur um nokkurt skeið
haft áhyggjur af því að allar þær viðar-
afurðir sem fara í pappír undir mótmæli
gegn eyðingu regnskóganna stuðli að út-
rýmingu þeirra. Hitt vissi hann ekki, enda
rati um tónlist, að ýmsum fágætum viðar-
tegundum liggur við útrýmingu vegna
ásóknar í timbur úr þeim í hljómbotna og
lúðurhólka.
Nú virðist ljóst að margir af gítörum
þeim sem slegnir eru á „rokkhljómleikum
til bjargar regnskógunum“ eru úr viði teg-
unda sem eru í útrýmingarhættu í þessum
sömu regnskógum.
Framleiðendur píanóa, gítara, sekkja-
pípna og ýmissa ásláttar- og blásturshljóð-
færa annarra ganga nú mjög á fágæta
harðviði, einkum tegundir af íbenviði og
rósaviði. Mike Reed, grasafræðingur sem
starfar á vegum náttúruverndarfélags í
Lundúnum, hefúr undanfarið kannað við-
skipti með við sem notaður er í hljóðfæri.
Hann segir að ef svo haldi fram sem horfí
muni ýmsar trjátegundir brátt úr sögunni
og í stað viðar úr þeim, sem rómaður er
fyrir hljómburð, verði brátt að notast við
plast. Hann skorar á hljóðfærasmiði að
gangast fyrir trjárækt til að halda við fá-
gætum tegundum.
PÖRF UPPFINNING
Fyrir nokkru var sótt um einkaleyfi á tæki
sem varar við opinni buxnaklauf. Efst á
rennilásnum í klaufmni er rofí sem setur í
gang klukku þegar lásnum er rennt niður.
Að tilteknum tíma liðnum, sem tempra má
eftir því hve tregt þvagrennsli eigandans
er, fer í gang vél sem titrar í snertingu við
húð hans og minnir á ástand klaufarinnar.
Aðalrofi slekkur á tækinu þegar losað er
um buxnastrenginn og kemur með því í
veg fyrir að það gangi í síbylju meðan
buxurnar hanga yfír stólbak eða í fataskáp.
Þýtt og endursagt úr New Scientist:
Örnólfúr Thorlacius
106