Samvinnan - 01.12.1966, Blaðsíða 46

— Það datt mér heldur ekki
í hug, svaraði Ranka.
— Þú ekki heldur. Ekki ætl-
aði ég að hafa af þér. Eða datt
þér það i hug? Nei, Rönku
hafði ekki dottið það í hug.
Piltagullið var vaknað og söng
hástöfum: — Kemur þú ei
senn? Kemur þú ei senn?
Hún var alltaf svo fjörug
þegar karlmenn voru inni í
stofunni, þó hún þekkti ekki
einn frá öðrum. Stebbi skotr-
aði til hennar augum öðru-
hvoru og átti ekkert erindi
lengur. Þegar hann var far-
inn hallaði gamla konan sér
útaf í rúm sitt.
Henni leið illa. Þaö var eins
og hún hefði gert einhverjum
rangt til. Hún vissi ekki hverj-
um, eða hvað. Kannski sagði
Stebbi satt. Kannski ætlaði
hann að gera henni greiða.
Hversvegna var allt svona
breytt? Áður þekkti hún ekki
nema gott fólk. Hvernig stóð
á því að það var svona breytt?
Hún átti ekki lengur von á
góðu, — ekki örugglega góðu,
frá neinum. Jafnvel ekki Jóa.
Nema Maju. Og var það þá
alveg víst, að Maja hugsaði
sér ekki neitt sérstakt. — Guð
hjálpi mér, stundi gamla kon-
an. — Hvernig er ég orðin? Og
þá var eins og ský félli af
hennar innri sjón: Það var
hún sjálf, sem hafði breytzt!
Já, það var hún sjálf. Allt
slen rann af henni og hún
settist framan á glaðvakandi
og hress. Auðvitað var það hún
sjálf. Guði sé lof! Fólkið var
auðvitað eins og það hafði allt-
af verið, — menn eru nú
aldrei nema menn —
það var ekki til að sakast um.
Ja, þvílíkt! Hér var hún búin
að liggja allar þessar vikur,
láta stjana við sig, heimsækja
sig, hugsa um sig, tala um
sig.
Og á meðan dundaði hún
sér við að hugsa illt um bless-
aðar manneskjurnar, sem hún
var þó búin að þekkja alla
sína ævi. Ekki var það þeim
að kenna, að hún fékk þenn-
an vinning og fór að hugsa
ljótar hugsanir. Og þó þeim
kynni að hafa dottið eitthvað
ljótt í hug, eins og henni, var
það vinningnum að kenna. Nú
skildi hún þetta allt. Og vissi
hvað hún átti að gera. Hún
hringdi á gangastúlkuna og
bað hana að síma til Jóa og
biðja hann að finna sig, eftir
kvöldmatinn. — Hvaða herra-
maður var þetta, sem kom til
Ranka, þú verður hlunnfarin
í þeim viðskiptum, það er þér
óhætt að bóka. Þú hefir aldrei
hagsýn verið.
— Nóg fyrir mig. Og ég þekki
marga, sem eru til með að sjá
u.m þetta fyrir mig.
— Eins og hvern til dæmis?
Þennan Jóhannes?
— Hvað áttu við, með „þenn-
an Jóhannes?"
Stebbi glotti. — Þetta er ráð-
leysingi. Það þekkja hann all-
ir. Hann er lítið skárri en þú,
þegar viðskipti eru annars-
vegar. Og níðlatur, segja allir.
— Ég átti ekkert sérstaklega
við hann. Hann Nonni hans
Eyva bróður, hefir skrifað mér.
— Hann Jón! í öllum bæn-
um, Ranka, láttu hann ekki
koma nærri þessu. Hann hefir
tvívegis lent í klandri og karl-
inn keypt hann út. Þetta er
hreint óráð. Seldu mér íbúðina
gegn greiðslu út í hönd. Ég veit
allt um viðskipti með hús. Þú
gætir ekki gert neitt vitlegra.
Þú ert orðin gömul manneskja.
— Nei, svaraði gamla konan
ákveðin. — Þér sel ég hana
ekki.--------
JÁ, SVONA gekk þetta til.
— Þú hefir alltaf verið ó-
hagsýn og þráakind, Ranka,
sagði Stebbi. — Ég ætlaði bara
að gera þér greiða, hélt þér
kæmi þetta bezt. Ég hefði engu
tapað.
Allir eru strákarnir ánægcSir, enda í
iiOif
úlpum. Þær fást á börn og unglinga, telpur sem drengi. Ytra
byröi er úr 100% NYLON, fóðriö er ORLON loðfóður, kragi er
DRALON prjónakragi. NORPOLE úlpan er mjög hlý og algjör-
lega vatnsheld. Þvottur er auðveldur í 30° heitu vatni. Efnið
er ekki eldfimara en bómullarefni.
HEKLA, Akureyri
46 SAMVINNAN