Samvinnan - 01.06.1969, Qupperneq 41

ísraelskur hermaður
i Súez-skurðinum 1967.
að koma til. Ég gerði líka svolítið til að
vinna gegn því sem mér fannst vera kúgun
og ranglæti í mínu eigin landi.
Eftir að ég hafði barizt í Stern-samtök-
unum fyrir lausn míns eigin lands og allra
landa í Miðausturlöndum úr greipum heims-
valdasinna, umhverfðist ég ekki sjálfkrafa
úr kúguðum manni í kúgara, einsog því
miður hendir marga menn um víða veröld.
Á þeim 20 árum sem Ísraelsríki hefur
verið við lýði lagði ég fram minn skerf
með pennanum í reglulegum blaðadálkum,
þar sem ég barðist látlaust gegn ranglæti
sem arabíski minnihlutinn í landinu var
beittur. Og ég lét mér ekki nægja pennann
einan, heldur tók ég líka þátt í mótmæla-
göngum og lét mér ekki segjast þegar ég
var dreginn fyrir herrétt. Ég er orðinn van-
ur því að vera kallaður föðurlandssvikari
af eldheitum ættjarðarvinum — sem er
hversdagslegt fyrirbæri um heim allan. Ég
verð líka að venjast því að vera kallaður
svikari af róttækum og umbótasinnuðum
vinum mínum.
Sögulok og lygi
Fólk nákomið mér hér í ísrael myndaði
á sínum tíma Alsír-nefnd til að berjast
fyrir frjálsu Alsír. Þegar MIG-sprengju-
flugvélar Alsírbúa birtast yfir ísrael — ég
segi þetta innan sviga — þá krefst skáld-
leg réttvísi þess, að þær varpi sprengjum
sínum fyrst á heimili nefndarmanna. Hér
megið þið loka sviganum og hafa okkur
innan hans.
í sex-daga-stríðinu í júní 1967 var her-
fylkinu, sem ég er í, fyrirskipað að hafa
umsjón með eyðileggingu fjögurra arabískra
þorpa. Ég taldi skyldu mína að strjúka frá
herflokki mínum, skrifa skýrslu um þessar
aðgerðir og senda afrit af henni til herfor-
ingjaráðsins, ráðherra ríkisstjórnarinnar og
þingmanna í Knesset (ríkisþinginu). Þessi
skýrsla hefur verið þýdd og henni dreift
um víða veröld til marks um glæpi ísraels.
En leyfið mér að ljúka við söguna. Að-
gerðir mínar voru skýlaust brot á öllum
herlögum. Samkvæmt reglum hersins hefði
átt að draga mig fyrir herrétt. Ég hef ekki
hugmynd um, hvaða dómur hefði verið
kveðinn upp yfir hermanni í Rauða hern-
um sem þannig hefði þverbrotið reglur
þjóðhollustu og heraga, og ég neita að
reyna að gera mér í hugarlund hver hefðu
orðið afdrif hans.
Eftir að ég kom aftur til herflokksins,
var mér, óbreyttum hermanni, skipað að
koma fyrir hershöfðingjann, sem stjórnaði
öllum herdeildum á umræddum vígstöðv-
um. Hann kvaðst hafa lesið skýrslu mína
og taldi skyldu sína að láta mig vita, að
það sem gerzt hefði væru hörmuleg mistök
sem ekki yrðu endurtekin.
Innst inni trúði ég ekki þeirri fullyrð-
ingu hans, að hér hefði verið um mistök að
ræða. Ég var sannfærður um, að hver sá,
sem hefði fyrirskipað slíkar aðgerðir, hefði
ekki átt von á mótstöðunni innanfrá —
mennirnir í mínu herfylki neituðu að fram-
kvæma skipunina — og hefði haft alvar-
legar áhyggjur af áhrifunum sem slíkar
aðgerðir mundu hafa í öðrum löndum. En
mér þótti vænt um að hann taldi nauðsyn-
legt að lýsa því yfir, að hér væri um mis-
tök að ræða. Ég spurði hvernig hann
hygðist tryggja að slík „mistök“ yrðu ekki
endurtekin. Samstundis undirritaði hann
skipun sem heimilaði mér óhefta umferð
um öll hernumin landsvæði, þannig að ég
gæti með eigin augum gengið úr skugga
um, að slíkar aðgerðir hefðu ekki verið
endurteknar.
En síðan þetta gerðist hafa öll friðelsk-
andi blöð í heiminum sífellt verið að birta
skýrslu mína um eyðileggingu þorpanna
fjögurra, einsog hún hefði átt sér stað í
gær eða fyrradag, einsog hún hefði verið
endurtekin hvað eftir annað, einsog hún
sé stöðugt að eiga sér stað. Og það er hrein
og bein lygi. Það er einsog að skrifa, að
nornir hafi verið brenndar á báli í Eng-
landi — en sleppa ártalinu.
Samsæri um þjóðarmorð
Hérmeð bið ég alla, sem trúðu mér þeg-
ar ég skýrði frá glæpsamlegu athæfi, að
trúa mér einnig núna. Og þá, sem trúa
mér ekki núna, bið ég hérmeð að trúa ekki
heldur fyrri skýrslu minni; ég bið menn
að trúa mér ekki að eigin geðþótta eftir
því sem þeim er hagkvæmast. Ég vil einn-
ig geta þess, að bærinn Kalkilíja, sem byrj-
að var að leggja í rúst þegar ég var að
semja skýrsluna, er nú í endurbyggingu og
hinir burtflæmdu bæjarbúar hafa verið
fluttir þangað aftur. Ég veit, að allir sem
mótmæla ranglæti eru eilítið vonsviknir,
ef mótmæli þeirra eiga þátt í að leiðrétta
ástandið. En hvað get ég gert, úrþví ein-
mitt það hefur gerzt?
Þetta merkir enganveginn að annarskon-
ar ranglæti eigi sér ekki stað. Því minna
sem þið berjizt gegn mér, þeim mun betur
hjálpið þið mér við að berjast gegn rang-
lætinu heimafyrir.
Ef Bandamenn hefðu sigrað Þýzkaland
árið 1940, hefðu engar Auschwitz-dauðabúðir
komið til sögunnar. Og hefðu menn haldið
því fram nú, að Þjóðverjar hefðu haft í
hyggju að myrða sex milljónir gyðinga,
hefði fólk sagt: „Þetta er bara áróður. Þeir
tóku einungis þannig til orða. Þeim var
ekki alvara.“ Hvað getum við sagt, úrþví
hótanirnar um að eyða ísraelsríki, sem fóru
ekki leynt fyrir sex-daga-stríðið, báru ekki
ávöxt?
Þegar Rússar skýrðu frá samdrætti her-
afla ísraela við sýrlenzku landamærin, bauð
Levi Eshkol forsætisráðherra sovézka sendi-
herranum, Tsjúbakhin, að koma með sér
til landamærasvæðanna til að ganga úr
skugga um, að fréttin væri ósönn. Sovézki
sendiherrann afþakkaði boðið. Hvílíkur
barnaskapur af Eshkol! Ef Rússar voru
búnir að afráða að þeir þyrftu ísraelskar
hersveitir við landamærin til að efla póli-
tíska viðleitni sína, hvaða gagn var þá að
sannleikanum? Hver segir að Rússar séu
ekki reiðubúnir að berjast til síðasta Eg-
ypta, til síðasta Víetkongmanns?
Þann sama dag sem sovézki sendiherrann
ákvað að hann hefði engan áhuga á sann-
leikanum, þann sama dag sem Rússar for-
dæmdu ísraela þráttfyrir skýlausar hótanir
um eyðingu af vörum egypzkra leiðtoga,
þann dag gerðist Rússland kommúnismans
aðili að samsæri um þjóðarmorð.
Engin meiri ógæfa gat hent vinstrisinn-
aðan mann. Jafnvel allra vinstrisinnaðasti
maður fellst ekki á að láta slátra sér þegar
sverði er beint að hálsi honum. Vandræðin
eru í því fólgin, að ekki einn einasti alvar-
lega þenkjandi maður í heiminum trúir því
á þessari stundu, að raunverulega hafi verið
hætta á að ísrael yrði þurrkað út fyrir
tveimur árum. Þetta er missýning ársins
1969.
Hefur nokkur einstaklingur í heiminum
minni sem orð sé á gerandi? Hver man í
raun og veru hvað gerðist í gær?
Golíat og Davíð
Risinn Golíat ógnar Davíð litla. Sú stað-
reynd að Golíat er risi og Davíð smávax-
inn er ekki annað en missýning. Beri Golíat
41