Samvinnan - 01.12.1971, Qupperneq 13

kenndur, í þágu réttindabar-
áttu kvenfrelsiskvenna. Þarna
er gengið hreint að verki og
varpað fram dæmum um,
hversu konur eru afskiptar í
hinum margvíslegu félagasam-
tökum landsins. Fjórar greinar
aðrar eru helgaðar Rauðsokk-
um. Er synd að segja að þeim
séu ekki sæmileg skil ger í
þessu Samvinnuhefti. Og vitan-
lega er margt þarna réttilega
mælt.
Eitt vil ég þó segja að lokum
um þetta ágæta fólk. Konurnar
ættu að breyta um heiti á
hreyfingu sinni. — Kersknir
náungar kynnu að finna upp á
því að nefna samtökin Drullu-
sokkahreyfingu, en það er eitt
hið mesta niðrunarheiti ís-
lenzks máls. Mér kemur til hug-
ar orðið „Skjaldmeyjahreyf-
ing“. í því er rómantískur
hljómur og „lyftandi lag“. Eng-
—
ÞEGAR HÚN VELUR —
ER VARAN FRÁ VAL
VALS
VÖRUR í HVERRI BÚÐ
SULTUR
SAFTIR
ÁVAXTASAFTIR
TÓMATSÓSA
Efnagerðin VALUR
Kársnesbraut124
in slík hreyfing getur verið án
rómantíkur af einhverju tagi til
að ná eyrum fólksins og auka
því ánægju .
Ólafur Haukur Símonarson
ritar þarna langt mál, er hann
nefnir Umræðuleikhús í bak og
fyrir. Hér skal engan veginn
mótmselt hugmyndum hans um
þetta form á leikstarfseminni í
landinu. Get ég vel trúað því,
að slíkt tilheyri framtíðinni.
Sumarsýningar leikflokka frá
Reykjavik eru spor í þessa átt
og hafa orðið allvinsælir, því
mjög erfitt er orðið að halda
uppi sjónleikjum i kaupstöðum
og kauptúnum landsins, bæði
vegna fólksfækkunar þar víða
og hins að svonefnd fjölmiðl-
unartæki (útvarp og sjónvarp)
eru þar líka keppinautar. — En
framsetningin á þessari grein
Ólafs Hauks er svo ankannaleg,
að trúlega endast fáir til að
KASSAGERÐ
REYKJAVÍKUR
SENDIR
VIÐSKIPTAVINUM
SÍNUM BEZTU
oy nyaró
lesa samsetninginn. Þarna úir
og grúir af latmælum og ó-
smekklegum samtengingum
orða. Ég gríp hér af handahófi
nokkur málblóm. f fyrstu linu
eru þessi málblóm: „Alltaf eru
einhverjir tilað (eitt orð) viðra
áhyggjur um hagi leikhússins".
Næst kemst höfundur þannig
að orði: „Þó eru hinir íslensku
leikhússtýrimenn lukkunnar
pamfílar sé mið tekið af kollek-
um þeirra „á hinum norður-
löndunum" (lítið n).“ Dani,
Norðmenn, íslendinga og Svía
skrifar hann hvarvetna með
litlum staf. „Meirasegja" skrif-
ar hann í einu orði, sem við
hinir notum upp á gamla móð-
inn þrjú orð í. Vilji einhverjir
bifa sér úr feninu, segir hann
líka. „Umþaðbil" hefur hann
líka í einu orði. Einhvers staðar
stendur: „Einnig fyrir tauga-
bilaðar kellíngar, sem gángast
uppí heimilislífi þekktra leik-
ara sem er útpenslað í viku-
blöðunum“. „Og einstaka kjaft-
ur gerir eitthvað. Þeir sem
„gera eitthvað" eru úngir upptil
hópa, óbundnir smáborgara-
legu líferni og neyslu og vilja
Áður
hörðum
höndum -
með
atrix
mfiikum
höndum
13