Samvinnan - 01.12.1971, Qupperneq 41

ið fullan þátt í atvinnulífi Séra Sigurður: Það má helzt
þjóðarinnar til þessa. ekki koma fyrir.
Séra Sigurður: Það á áreiðan-
lega eftir að breytast. Ég álít
það hreinustu fjarstæðu að
binda prestsvígslu við guð-
fræðilegt nám. Því ekki að
vígja trúaðan lögfræðing eða
lækni eða hvað sem hann væri
annað? Auðvitað yrði að gefa
slíkum mönnum kost á nám-
skeiðum til undirbúnings
prestsstörfum. Þó guðfræðin sé
mikilvæg og nauðsynleg kirkj-
unni, er fjarstætt að allir þjón-
ar hennar þurfi að vera guð-
fræðingar. Ég veit um roskna
menn sem hefðu gaman af að
fara útí prestsskap og eru alls
ekki guðfræðingar. Það er
stórtjón, að slíkir menn skuli
ekki eiga aðgang að embættum
kirkjunnar.
Sveinbjörn: Ég starfaði með
presti erlendis, sem var búinn
að vera kennari í tæp 40 ár og
er nú prestur eftir ársskólun.
Hann leysir þarna úr einu af
Gunnar: Ég held það sé ekki
nema gott, að menn séu sem
bezt búnir undir prestsstarfið,
og að guðfræðideildin reyni að
hafa allar klær úti við að und-
irbúa prestsefnin undir fram-
tíðarstörf sín, en þegar talað
er um einangrun stúdenta og
hið akademiska andrúmsloft,
þá held ég að um algert gervi-
vandamál sé að ræða, vegna
þess að sú tíð er liðin þegar
stúdentinn var „den unge
glade student“. Til dæmis eru
þeir kennarar guðfræðideildar
teljandi sem eiga fleiri börn en
ég — ég á tvö — og til að fram-
fleyta fjölskyldunni hef ég
þurft að taka á ýmsu, og ég
held að stúdentar séu í þræls-
legum tengslum við atvinnu-
lífið.
Séra Sigurður: Sem betur fer.
Dr. Björn: Það verða gerðar
þær kröfur til námsmanna á
Martin Schongauer: Kristur húðstrýktur.
vandamálum dreifbýlisins og
stendur sig vel sem prestur.
Hólmfríður: En verða þá ekki
til fyrsta flokks og annars
flokks prestar?
öllum stigum, að þeir séu við
nám svotil allt árið.
Séra Sigurður: Við erum fs-
lendingar og eigum við íslenzk
vandamál að fást.
Kristindómsfræðsla
í skólum
SAM: Ef við snúum okkur að
öðru efni, teljið þið að kristin-
dómsfræðsla í skólum þjóni
hagsmunum kristinnar kirkju
og kristninnar í landinu?
Hólmfríður: Nema síður sé.
Hún setur tappann í flöskuna,
og eftir það kemst maður ekki
ofaní hana.
Gunnar: Ég held það væri ráð-
legt að taka kristindómsfræðsl-
una útúr ramma skólans.
Séra Sigurður: En ætla kirkj-
unni einhvern tíma til að ann-
ast hana.
Hólmfríður: Já, og einnig fé.
Séra Bernharður: Þessi skóla-
fræðsla er náttúrlega skírnar-
fræðsla kirkjunnar, og þar sem
um þjóðkirkju er að ræða, þá
hefur skólinn tekið að sér þetta
hlutverk fyrir kirkjuna. Það
yrði óneitanlega miklu hag-
kvæmara ef hún fengi sjálf að-
stöðu til að annast þessa
fræðslu.
SAM: Er þá ekki ráð að afnema
hana í núverandi mynd úrþví
hún er verri en engin?
Hólmfríður: Þá verður að
skapa kirkjunni aðstöðu til að
taka við henni.
SAM: Þú sagðir áðan: „Nema
síður sé“.
Hólmfríður: Já, ég sagði það,
því mér finnst koma einhver
tálmi með þessari fræðslu
einsog hún er stunduð. Þetta er
álitinn barnaskapur. Börnin
læra sömu biblíusögurnar ár
eftir ár, og þær eru ekki nógu
vel samdar. Það er engin trúar-
iðkun þessu samfara. Þau fá
engri trúarþörf sinni fullnægt.
SAM: Vandamálið er sennilega,
að þeir sem kenna kristin fræði
í skólum eru ekki ævinlega
mjög sannfærðir um það sem
þeir eru að kenna.
Séra Sigurður: Kristindómur
verður alls ekki kenndur án
trúariðkana.
Séra Bernharður: Og svo fer
þessi kennsla ekki fram á rétt-
um tíma, held ég. Það á að
kenna kristin fræði lika þegar
krakkarnir eru orðnir eldri og
geta fylgzt betur með þvi sem
um er að ræða. Þá beinlínis
kalla þeir eftir þessu og eru til-
búnir til að taka á móti fræðslu,
til dæmis í fjórða bekk gagn-
fræðaskóla.
Dr. Björn: Það er tvennt ólikt
að benda á ýmsa galla í núgild-
andi kerfi og að vísa því alls-
endis á bug, að kristinsdóms-
fræðsla eigi heima í skólum.
Hólmfríður: Hún á heima þar,
ef hún er rækt með réttum
hætti.
Dr. Björn: Þetta er náttúrlega
grundvallaratriði, hvort við
teljum að hún eigi heima þar
eða ekki. Ef við teljum hana
eiga heima þar, þá er það
vissulega okkar hlutverk að
stuðla að því, að hún fari fram
með sem allra beztum árangri.
Einn liður í því er til dæmis
þetta sem ég minntist á fyrr,
B.A.-nám í guðfræði, sem er
forsenda þess að nokkur krist-
indómsfræðsla, sem gagn sé að,
fari fram á framhaldsskóla-
stigi. Annars get ég varla
hugsað mér, að ekki verði ein-
hverskonar kristindómsfræðsla
í skólum einfaldlega vegna þess
að þar er kennd mannkyns-
saga. Þarmeð er ekki sagt, að
ég telji öllum þörfum fullnægt.
En ég er ekki reiðubúinn að
styðja þá ákvörðun að leggja
niður kristindómsfræðslu í
skólum þegar í stað.
Séra Bernharður: Hitt verður
að játa, að það hefur verið
mjög illa að þessari kennslu
búið, bæði að því er varðar
námsbækur og kennara.
Gunnar: Kennslugögn eru til
að mynda sama og engin í
skólunum.
SAM: Væri það mikill fjár-
hagsvandi fyrir kirkjuna að
láta semja nothæfar biblíu-
sögur?
Hólmfríður: í fyrsta lagi þarf
kennslufræðilega rétt efni með
tilliti til aldurs barna á hverju
skólastigi. Svo þarf mjög góð-
ar handbækur, námskeið fyrir
kristnifræðikennara og ekki
sízt sýningarefni til hjálpar og
uppfyllingar texta.
41