Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.05.1917, Qupperneq 64

Samvinnuskóli.
Það mál er nú komið á dagskrá hjá þjóðinni. Um
nokkur undanfarin ár hefir sú hugmynd verið rædd í
kyrþey meðal samvinnumanna, að þeim væri lífsnauð-
syn að fá sinn eiginn verzlunarskóla. Málinu'hefir verið
lauslega hreyft oftar en einu sinni hér i þessu tímariti.
Að síðustu hafa ádeilugreinar Garðars Gislasonar vakið
menn til umhugsunar um það málið. Hann litur óhýrum
augum til þessarar skólastofnunar. Ástæðan er auðsæ.
Hann veit að skortur á vel æfðum starfsmönnum er
einna helzti þröskuldurinn á vegi samvinnumanna. Og
ef bót yrði ráðin á þessari vöntun, mundi verzlunin
færast meir og meir i hendur samvinnufélaga. En af
því að verzlunin er því miður ekki landhelgislaust haf,
mundi að sama skapi minka gróði kaupmannanna.
Óvild kaupmanna til samvinnuskólahugmyndarinnar eru
því hennar beztu meðmæli.
Fyrst er að gera sér grein fyrir því, hversvegna
þörf er á slíkri stofnun, og þar næst hvernig hún á að-
vera. í þriðja lagi, hver verða muni kostnaður við
stofnun hennar og starfrækslu.
Framleiðendur geta ekki komist af án manna, sem^
færa varninginn milli þeirra. Til að inna af höndum
það starf þarf sérstaka stétt. Hún getur starfað með
tvennu móti, annaðhvort fyrir eigin reikning og á
eigin ábyrgð eða sem starfsmenn framleiðenda og kaup-
enda. Annað eru kaupmenn, hitt eru samvinnuforkólf-
ar. Hugsjón kaupmanna er að kaupa sem ódýrast og