Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.05.1923, Qupperneq 46

Lánsstofnanir fyrir
landbúnaðinn.
Lánstofnanir fyrir landbúnaðinn eins og aðra at-
vinnuvegi, verða að vera sniðnar eftir lánsþörfinni og teg-
undum hennar. Verður það því að athugast hvað í sam-
bandi við annað. Skal hér leitast við að skýra það frá
mínu sjónarmiði sem bónda.
Tegundir lánveitinga og stofnana, þyrftu að minni
hyggj u að vera þessar:
1. Lánveitingar til jarðakaupa.
þær lánveitingar annast veðdeild Landsbankans nú
ásamt Ræktunarsjóði og fleiri sjóðum; en þær stofnanir
eru tæpast fullnægjandi. Fasteignaveðbanki þarf því að
komast á fót jafnskjótt og seðlar verða gerðir innleysan-
legir í gulli eða einhverri festu komið á gengi peninga á
annan hátt; því að fyr en fastur grundvöllur er kominn
undir verðmælirinn sjálfan, krónuna, getur slík stofnun
tæpast starfað á viðunandi hátt. Sem stendur er gullverð
krónunnar svo langt fyrir neðan það, sem er lögákveðið,
og gildi hennar þar að auki svo breytilegt, að það er ekki
hægt að byggja á henni lánveitingar til langs tíma. En
um þetta skal ekki fjölyrt, því að það á ekki að verða aðal-
efni þessarar greinar.
2. Lánveitingar til húsabygginga og ef til vill jarðabóta.
Nú er engin lánsstofnun til í landinu, sem annast
þetta, því að Ræktunarsjóðinn þarf ekki að telja, til þess
er hann svo ófullnægjandi. Veðhæfi húsa á sveitajörðum
fyrir veðdeildarlánum, er því nær ekki neitt, og þó að sum-