Neisti - 01.06.1968, Qupperneq 22

á þessu sviði er ekki þar með verið að segja að hún eigi að gefa upp á
bátinn þær leiðir, sem hún hefur fetað. Hér er þvf síður verið að tala
nm nein " vöruskipti " heldur aðeins verið að vekja athygli á nýjum mögu-
leikum f baráttunni fyrir auknum félagslegum réttindum, sem ekki er
spumingin um að neixm skammti verkafólki, heldur að það ávinni sér. -
Auðvitað má verklýðshreyfingin ekki hvika 1 neinu frá þeirri kaupgjalds-
baráttu, sem hún hefur háð jafnhliða baráttunni fyrir mikilvægum félags-
legum umbótum. Hér er þvi ekki um að ræða annað hvort eða, heldur
bæði og.
Hins vegar þarf verklýðshreyfingin að hafa þann styrk til að bera, að
hún geti f ríkari mæli en hingað til, sett hin félagslegu málefni " á odd-
inn " f þeim átökum sem hún heyr á faglegum vettvagni og á stjórnmála-
sviðinu.
Hefur verklýðshreyfingin þennan styrk til að bera? Eiga þessi mál nógu
ríkanhljómgrunn meðal laimþega til þess að raunhæft sé að láta " slag-
inn " snúast um þau? Séu þessar forsendur ekki fyrir hendi, verður að
vinna að þvf að skapa þær. Og það gerist ekki nema með víðtæku fræðslu-
starfi á vegum verkalýðsfélaganna og heildarsamtaka þeirra, Alþýðu-
sambandsins. Málið snýr þvf ekki aðeins að óbreyttum liðsmöimum verk-
lýðsfélaganna heldur einnig að forystumönnum þeirra, hvort þeir eru
reiðubúnir að hefjast handa f þessum efnum.
Launþegar eru mn 70% þjóðarinnar og sameinaðir geta þeir þvf ráðið
málum sfnum til lykta. Takist verklýðshreryfingunni á næstu árum að
móta sjálfstæða stefnu er höfði til hagsmuna þessa fólks f efnahagslegu,
og félagslegu tilliti - og tefla þeirri stefnu fram sem andvægi gegn þeirri
stefnu handahófs og skipulagsleysis f málefnum atvixmuveganna sem hér
ríkir undir vernda:rvæng núverandi stjómvalda, - þá ætti að vera óþarit
að öi-vænta um undirtektir. Sé það aftur á móti ekki vilji launþega að
ráða málum sfnum sjálfir, þá mun þess líka langt að bíða að þeir geti
lifað menningarlöi af laxmum 8 stvmda vinnudags.