Andvari - 01.01.1939, Qupperneq 35

Andvari
Heimferð á aðfangadag jóla 1893
31
uPPgangan hálkulaus. Nú var eg kominn upp á sjávar-
bakkann. Blájaðar hans var svo að segja snjólaus, af
því að undangengin snjókoma var upprunnin í hafinu
°9 sópaðist með álandsvindinum inn frá sjávarbökkun-
um. Eg þræddi þá þar til eg kom að Gvendarbási. Þar
War þá sjóbúð, sem Sigurjón á Laxamýri og landseti
hans, Jósías í Kaldbak, notuðu við haustróðra. Nú eru
teir aðiljar báðir, merkilegir hvor á sinn hátt, gengnir
iyrir ætternisstapann. Útræði frá Gvendarbási er nú
búið að vera, sjóbúðin er nú fallin til grunna og »rústin
grætur eftir«, eins og Bólu-Hjálmar kveður að orði í
ferskeytlu.
Áður en eg fór þessa ferð, gerðust þau tíðindi þarna
1 básnum í einni páskastórhríð, í endalok ísaáranna, að
har Iétu lífið níu hundruð höfrungar. Þegar hríðina birti
°9 Kaldbaksbóndi kannaði fjörurnar, sá hann í vök á
v°ginum nokkur smáhveli, sem áttu í »vök að verjast*.
Þeim var banað með vopnum og kom þá ljós, að dauð-
lr höfrungar lágu unnvörpum í botninum og voru þeir
slæddir upp smám saman. Eg ætla, að svona mikill höfr-
Un9afjöldi hafi aldrei borizt á land á einum stað hér-
endis. Eg held, að þessi mikla krás hafi aldrei komizt
'nn á skrifstofur blaðamanna, þó að ótrúlegt megi þykja,
^ minnsta kosti rekur mig ekki minni til þess. Var eg
f° há orðinn gaumgæfilegur blaðalesandi. Eg kom þarna
1 básinn, meðan verið var að öngla upp höfrungana, sá
Pa a mararbotni og er mér sú sjón í fersku minni. Eftir
Psssa drápshríð, sem stóð í þrjá sólarhringa, gerði upp
Ur Páskum þann blíðviðrisbata, að allar sveitir urðu auð-
ar og varð torvelt að flytja fangið inn til afdala. Á hinn
°9inn voru höfrungarnir fluttir á bátum, þar sem þeim
^arð viðkomið. Svo langdrægir urðu þeir flutningar, að
• homu hjón vestan úr Fljótum á árabát að sækja