Andvari - 01.01.1939, Blaðsíða 76

72
Blóm og aldin
Andvari
djúpum sporum, svo að torvelt er að ná hunanginu.
Sum eru með svo víðum krónupípum að skordýrin geta
alveg skriðið inn í blómin, meðan pau eru að safna
hunanginu. Dæmi um hunangsflugnablóm eru ertublóm-
in og blóðberg og fleiri tegundir af varablómaætt.
3. Geitungablóm. Sem dæmi um þau má nefna fíkj-
una, sem fyrr er getið. Annars hafa geitungarnir stutt-
an sograna og ná því ekki hunangi úr blómum, sem
geyma það mjög vandlega.
4. Fiðrildablóm. Fiðrildin hafa allra skordýra lengst-
an sograna, enda hafa fiðrildablómin Iangan spora eða
djúpar krónupípur. Hámarki í því efni nær þó brönu-
grasategund ein suður á Madagaskar, sem sagt er að
hafi 29 cm. langan spora, og fiðrildi það, sem annast
frævun hennar, jafnlangan sograna. Fiðrildablómin eru
yfirleitt skrautleg og angandi. Vmis þeirra, sem eru ljós
á lit og taka ekki að anga fyrr en kvelda tekur, eru
einkym heimsótt af náttfiðrildum.
Þá skal að lokum, áður en skilið er með öllu við
lýsingu blómanna, minnzt lítið eitt á aðrar dýrfrævunar-
aðferðir. Útbreiddust og merkust þeirra er fuglafrævun-
in. Hún er þó eingöngu þekkt í hitabeltinu og þeir
fuglar, sem starfsamastir eru í þeim efnum, eru kólibn-
fuglar, og svonefndir hunangsfuglar. Flestir eru þeir
mjög smávaxnir, litlu stærri en skordýrin. Annars er
margt líkt með fuglafrævunar- og skordýrfrævunarblóm-
unum og skal því ekki fjölyrt um þau hér. í Suður-
Ameríku og jafnvel víðar hafa menn orðið þess varir^
að sumar leðurblökutegundir ferðast á milli blóma i
hunangsleit og fræva þá blómin um leið, en ekki eru
þær tegundir margar, sem njóta leðurblökufrævunar.
Einstakir vísindamenn halda því einnig fram, að snigl*r