Andvari - 01.01.1939, Blaðsíða 66

62
Blóm og aldin
Andvari
lengri en hvirfilkrónurnar og er talið, að það geri fræv-
unina auðveldari en ella mundi vera.
Þá skal að því horfið að lýsa hinni eiginlegu aðfræv-
un. Frjóið berst á milli blómanna með þrennu móti, með
vindi, vatni og dýrum. í sambandi við þessar frævunar-
aðferðir kemur fram hin ótrúlega fjölbreytni í gerð blóm-
anna, sem raun ber vitni um. Einkum eru þó dýrfræv-
unarblómin frásagnarverð í þeim efnum. Skal nú þess-
um frævunaraðferðum lýst nokkru nánar hverri um sig.
Vindfrævun kallast það, þegar frjóið berst á milli
blómanna á vængjum vindanna. Allmargar eru þær teg-
undir, sem frævast með vindi, þannig má nefna hinar
stóru ættir grasaætt, hálfgrasa- og sef-ætt, ennfremur netl-
urnar, súrurnar, reklatrén flest og grædisúruættina, svo
að eitthvað sé nefnt af plöntum, sem vaxa hér á landi.
Samt sem áður, þegar litið er á gróðurríki jarðar sem
heild, munu vindfrævunartegundirnar ekki vera nema
rúmlega 20 °/o af öllum plöntum jarðar. Nokkuð er þetta
þó misjafnt í einstökum löndum, og fer það allmjög eftir
staðháttum þeirra. Á Þýzkalandi eru vindfrævunarplönt-
urnar 21 °/o, en í Svíþjóð 23 °/o. Hér á landi munu þaor
vera upp undir 30 °/o af blómplöntum landsins. Vfirleitt
er það regla, að þar sem veðrátta er stormasöm, er til-
tölulega mest af vindfrævunarblómum. Er slíkt mjög á-
berandi á ýmsum eyjum eða víðlendum sléttum. Það er
þó ekki svo að skilja, að mikill stormur sé heppilegast-
ur vindfrævuninni. Athuganir í því efni hafa sýnt, að
hún gengur bezt í hægum, þurrum blæ.
Blóm vindfrævunarplantna eru oftast lítil og ósjáleg.
Ekki er óalgengt, að blómhlífarblöðin vanti algerlega,
og venjulegast eru þau brún- eða græn-leit og því lítt a-
berandi. Oftast eru þau án hunangs og ilms. Þetta hefir
verið skýrt svo, að þessara hluta gerðist engin t>örr,