Andvari - 01.01.1946, Qupperneq 71

ANDVARI
Ferð til Bandarikjanna 1944—45
«7
Loðdýraræktin hafði náð nokkurri útbreiðslu í landinu
fyrir styrjöldina, en af ýmsum ástæðum hefur henni hrakað
allverulega síðan. Skilyrði til loðdýraræktar á íslandi eru hin
beztu. Hnattstaða og veðrátta heppileg fyrir þessi dýr, fóður-
öflun (fiskur og hrossalcjöt) auðveld og afurðirnar, skinnin,
létt í flutningum til annarra landa.
Silfurrefir voru fluttir hingað á árunum 1930—1937, aðal-
lega frá Noregi. Voru þau dýr flest af góðum stofnum, og síðast
1937 voru fluttir frá Noregi 100 silfurrefir af úrvals stofni.
Dýr þessi hættu mjög refina hér á landi. Silfurrefastofn okkar
er nú sæmilega góður, en þörf væri á, að flytja inn nokkur
afbrigði af silfurref, svo sem „Platínu“ og „White face“ frá
Ameríku. Sama er að segja um minkana, að í Ameríku eru
mun betri stofnar af þeim, sem okkur væri hagur i að
flytja inn.
Hvað samkeppnismöguleika við aðrar þjóðir snertir, álít ég,
að við stöndum betur að vigi í loðdýraræktinni en nokkurri
annarri framleiðslu landbúnaðarins. Hygg ég, að ef rétt og vel
væri haldið á þeim málum, þá gætum við flutt út grávöru svo
um munaði í gjaldeyrisverzlun landsins. Það má því heita
nauðsyn að hlúa alveg sérstaklega að þessari framleiðslu-
grein.
F. Svinarækt. Svínarækt hefur aldrei verið mikil á íslandi
og stundum engin. Síðustu árin hefur hún aukizt nokkuð, en
þar sem aðalfóður svínanna hér á landi hefur verið korn, er
um það deilt, hvort reka heri hér slíka kjötframleiðslu. Þvi
cr haldið fram, að réttara muni að framleiða hér kjöt af sauðfé
og nautgripum, þar sem aðalfóður þeirra er gras. Hins vegar
uiá henda á, að svín má með góðum árangri fóðra á undan-
rennu að verulegu leyti, og þar sein þörf er á aukinni smjör-
framleiðslu í landinu, þá mun falla lil undanrenna, sem nota
uiætti til svínafóðurs. Nokkur markaður mun fyrir svína-
k'jöt hér á landi og er sjálfsagt að fullnægja honum með inn-
lendri framleiðslu.