Andvari - 01.01.1890, Qupperneq 94

72
fara um eintóm móbergstögl og sanda, sáum við í stórt
vatu milli móbergstinda og komumst að pví liálfri
stundu seinna, pað var austujfióinn sem gengur úr
J>órisvatni, flói pessi er mjór ('U míla), en mjög lang-
ur og liggja brött móbergsfjöll á báða vegu, svo ekki
sést vatnið nema maður sé liátt uppi; ganga par fram
í vatnið mórauðir höfðar liver út af öðrum, alveg einsog
núparnir við firði á Vestfjörðum ; á einstaka stað sést
votta fyrir mosateygingum eða öðrum gróðri undir klett-a-
snösunum er ganga út í vatnið. Suðvostan við penna
flóa jÍEugur fram allmikið nes, fjöllótt og hömrótt, en
lækkar og mjókkar eptir pví sem suður dregur, pað
skilur vesturflóann frá hinum eystri. Fyrir framan
petta nes sést í aðalvatnið einsog stórt haf og blánar
fyrir fellum og hamrahlíðum fyrir suðvestan pað, en
póristindur er nálægt suðausturhlið vatnsins. Útsuður
af yzta tanga nessins, sem fyrr var getið, er ey í vatn-
inu nokkuð mosavaxin. Vér riðum rúmau hálftíma
inn með austurflóanum, uns við komum inn undir botn
hans ; par hefir myndazt breið sandeyri yfir vatnið
pvert svo innsti hluti pess verður sérstakur og hefir
framrás í aðalvatnið gegnum síki og einn aðalós að
norðauverðu. Bogadregnar brattar móhergshliðar lykja
alveg um vatnsbotniun. Við teymdum hestana niður
hlíðarnar niður á grandann, hann er allur úr eldafjalla-
sandi og á honurn dálítill gróður, bæði grávíðir, starar-
tegundir og eyrarrós; hestarnir gátu pví tekið niður
dálitla stund ; ekki er víst mikið dýralíf í vatninu, pví
hvorki sá eg vatnabobba né neitt pessháttar, pó sáust
par í sandinum fjarska mörg álptaspor, fjaðrir og aðrar
menjar peirra, stokkandafjaðrir sá eg líka og víða voru
tóuför. Eptir litla dvöl héldum við aptur upp hinar
hröttu hlíðar og svo inn fyrir botninn, par er fremur
erfitt yfirferðar, háar öldur og móbergsfell hvert aföðru
og smátt urðargrjót ofan á ; lítið sér maður kring um sig,
pví hver aldan skyggir á aðra. J>essar hæðir kölluðum