Andvari - 01.01.1890, Qupperneq 103

81
við enda fjallgavðsins liefir jökullinn rakað saman miklu
grjótrusli í háar öldur, og í hvilft við jökulinn er þar
tjörn af uppistöðuvatni mjólkurhvítu. Skriðjökulröndin
heldur áfram suður á bóginn, eins langt og augað ejrgir; en
fyrir sunnan okkur er tindóttur liár fjallgarður, jafnliliða
peim, er vér stöndum á, og ná pessir fjallgarðar eins
langt suður einsog við sáum, allt suður undir Torfa-
jökul. I dældinni milli pessara tveggja fjallgarða er
geysistórt vatn með jökullit; pað er mjótt, eu svo langt,
að við sáum ekki fyrir endann á pví, enda hverfur
pað yzt í suðri inn á milli múla, liöfða og hárra tinda.
Jökullinn gengur frain í efsta enda pess, lokar honum
pvert yfir dalinn milli fjallgarðanna og pess vegna er
líka jökullitur á vatninu. Yíða gauga höfðar og nes
fram í vatnið og hálendar ej-jar eru í pví sumstaðar,
en hvergi var gróður sjáanlegur ; samt er landslagið par
í kring hrikalega fagurt og margbrotið, pví fellin og
tindarnir eru svo kynlega lagaðir og hinir rauðu. mó-
rauðu og gulu litir á móberginu stinga vel af við livít-
grænt vatnið og fannhvítar bungurnar á Vatnajökli.
Við kölluðum vatnið Langasjó ; nálægt suðurenda pess
er hár tindur, einkennilega lagaður, sem ber mikið af
fjöllunum par í kring. Hinumegin við fjalígarðinn fyrir
sunnan Langasjó er flatlendí; sést par votta fyrir vötn-
um fram með jöklinum, og gegnum skörðin á fjallgarð-
inum glitrar hér og livar í kvíslar, líklega Skaptá, sem
að öllum líkindum kemur úr jöklinum í krikanum fyrir
sunnan penna fjallgarð, en ekki gátum við séð, livort
nokkur kvísl rennur í hana úr Langasjó. Eptir að við
höfðum skoðað oss urn eptir megni, fórum við aptur
lieirn að tjaldi og bjuggum oss til ferðar í snatri. I
fyrstu liafði jeg ætlað mér að fara aptur iir Tungnár-
botnum til Veiðivatna; eg bjóst ekki við að finna haga
við jökulinn, og porði pví eigi að leggja upp með jafn
litlu beyi að fara um hin ókunnu öræfi sunnan við
Tungná, en úr pví við ekki höfðum purft að brúka
Andvari XVI. G