Fálkinn - 10.08.1960, Blaðsíða 9

Lögreglan i St.Pauli
Lögreglustöðin á Reeperbahn í St.
Pauli heitir „Davidsstöðin". Nafnið
er dregið af Davidsgötu, sem er þar
skammt frá. En á lögreglumáli heit-
ir hún „Stöð nr. 151“. Stöðin er í
miðju skemmtihverfinu og drykkju-
krár, danssalir og leikhús allt í kring.
Þar sjást nöfnin „Casanova Bar“,
„Sjóræningja Bar“, „Pikanterie" og
„Eldur og ofvæni“. En flestir fara
þaðan bágari en þeir komu. Óreynd-
ir sjómenn drekka sig svínfulla og
blanka og lenda á Davidsstöðinni.
Á lögreglustöðinni er mikið að gera
allan sólarhringinn. Þeir 6—8 lög-
regluþjónar sem halda vörð þar sam-
timis, hafa nóg að gera að hugsa
um drukkna menn, sem oftast hafa
verið rændir, um stúlkur, sem reyna
að fleygja sér í sjóinn og um heim-
ilislausa menn og aðra, sem ekki
geta gert grein fyrir hverjir þeir séu.
I fyrra gistu 4000 manns á Davids-
stöðinni.
En auk þessara föstu manna á stöð-
inni starfa þar menn frá sakamála-
lögreglunni, siðferðislögreglunni og
svo kvennalögreglunni; þegar mikil
aðsókn er af sjómönnum, er hafnar-
lögreglan líka starfandi á Reeper-
bahn.
Fyrir nokkru heimsótti amerískt
flugvélamóðurskip Hamborg. Á einni
svipstundu fylltust allir skemmtistað-
ir í St. Pauli af ungum amerískum
sjóliðum, sem aðeins hugsuðu um það
eitt að skemmta sér. A einni nóttu
eyddu þeir hálfri milljón D-marka.
Það gekk fljótt, því að á mörgum
knæpunum kostar eitt ölglas 2,50
mörk og lítið koníaksglas 5 mörk.
Þetta varð óróleg nótt á Davids-
stöðinni. Síminn hringdi í sífellu og
lögreglubílarnir þeyttust ýlfrandi um
göturnar alla nóttina. En þegar „Da-
vidsmennirnir” komu i „Þyrsta snig-
ilinn“, þar sem dauðadrukknir dátar
voru að mölva innanstokksmunina,
urðu þessir berserkir gæfir eins og
kanínur. Þeim leizt ekki á að sýna
„Davidsmönnunum" mótþróa.
Lögreglan á í sífelldri baráttu við
bófahyski Hamborgar. Bófarnir flá
oft feitan gölt á Reeperbahn. Glæpa-
menn, sem eru dulbúnir sem kven-
fólk, ginna sjómennina með sér út
í garðana, slá þá í svo rot og ræna
þá. En lögreglan hefur hert sóknina
gegn þessum ófénaði, kannar allt um-
hverfið með sporhundum og ennfrem-
ur hefur allt kjarr verið höggvið úr
þessum garði, svo að síður sé hægt
að fela sig jjar. Af öllum glæpum,
sem framdir eru í St. Pauli, kom-
ast 70% upp.
Það eru ferðamennirnir, sem næst
eftir glæpamörinunum, baka lögregl-
unni í St. Pauli mesta fyrirhöfn. Þeir
koma í stórum almenningsvögnum
til Reeperbahn og kasta sér í hrifn-
ingu út í það, sem þeir halda að
sé lífsgleði. En það er ömurlegt að
koma til sjálfs sín aftur með tóma
budduna, úrinu og öðrum verðmæt-
um og vegabréfinu stolið, og kannske
með glóðarauga og brotna tönn í
kaupbæti. Og þó gerir lögreglan sitt
til að hjálpa gestunum ef í harð-
bakka slær. Davidsstöðin fær þúsund-
ir þakkarbréfa fyrir veitta hjálp.
Hopp lögreglustjóri hefur éinvala-
lið í þjónustu sinni. Allir lögreglu-
þjónarnir kunna einhver útlend
tungumál, beir eru æfðir i japanskri
glímu og geta oftast ráðið við upp-
vöðsluseggina án þess að nota gúmmí-
kylfur eða skammbyssur. En það er
alls ekki hættulaust að vera lögreglu-
þjónn í St. Pauli. Síðasta ár særöust
25 lögreglumenn alvarlega.
En þrátt fyrir þetta sækja lög-
regluþjónarnir aldrei um stöðu ann-
arsstaðar. Þeim finnst gaman að
starfa á Reeperbahn.
☆
Kvikmyndadís ein ætlaði að fá
hjónaskilnað, og málaflutningsmaður
hennar gaf henni nákvæm fyrirmæli
um, hvernig hún ætti að haga sér
i réttinum. Hún hlustaði á hann með
athygli og fór undir eins að æfa
sig, en spurði svo: „En hver á þá
að leika dómarann?"
Hættan er liðin hjá og beltisdýrið er
byrjað að opna sig aftur. Þegar hætta
er á ferðum, dregur þetta litla beltis-
dýr sig saman í kúlu og er þá vel
varið gegn óvinum af lúnni hörðu og
þykku húð sinm.
Fálkinn, 25. tbl. 1960
9