Fálkinn - 10.08.1960, Blaðsíða 15

☆ ☆☆☆ LITLA SAGAN ☆ ☆☆☆
Handkoffort í óskilum
binsons, — það var gistihús í Cham-
berwell. Þar hitti lögreglan hann.
Við rannsókn i skrifstofunni fund-
ust nokkrar notaðar eldspýtur með
blettum á. Þetta reyndist vera blóð.
Og þetta sönnunargagn nægði til
þess að fá Robinson til að meðganga.
Hann hafði hitt Minnie Bonati á
götunni og farið með hana upp í
skrifstofuna. Þar hafði hún krafizt
meiri peninga af honum en umtalað
hafði verið fyrirfram. Þegar Robin-
son færðist undan að borga. fór kori-
an að æpa. Hann reyndi að þagga
niður í henni, en hún espaðist bara.
Hann hafði slegið til hennar og hún
dottið aftur á bak, rekið höfuðið í
arinhylluna og rotast. Hann hafði
náð sér í handkoffort, troðið líkinu
ofan í það og komið því fyrir í
bögglageymslunni á Charing Cross.
Líkskoðunin bar með sér, að Min-
nie Bonati hafði verið kyrkt, og það
þótti sennnilegt, að hún hefði reynt
að verja sig. Robinson var dæmdur
til dauða. Hann var hengdur.
★
SKRÍTL UR
Evrópumaður var í kynnisför i
Ameríku og sá Grand Canyon í Colo-
rado. — Það liðu fimm milljón ár frá
þvi að dalurinn byrjaði að myndast
og þangað til hann varð eins og hann
er núna, segir leiðsögumaðurinn.
— Já, hægt hefur það nú gengið,
sagði hinn. — Það hefur liklega verið
gert í bæjarvinnu.
★
Skozk hjón voru að fara til Amer-
íku og voru hjá vegabréfaskoðaran-
um.
— Vegabréfið yðar er í lagi, segir
skoðarinn, — en konan yðar er ekki
vitund lík þessari mynd, sem er á
vegabréfinu hennar. Hvernig stend-
ur á því?
— Hún erfði vegabréfið eftir fyrrl
konuna mína, sem er dáin fyrir mörg-
um árum, svaraði Skotinn.
SKRlTIÐ með þetta handkoffort,
sagði einn starfsmaðurinn í geymsl-
unni á Charing Cross-stöðinni í Lon-
don. — Það hefur staðið hér i marga
daga. Það er eitthvað bogið við þetta.
Þetta var langt, svart handkoffort
og stafurinn „A“ málaður á. En á
merkiseðlinum stóð ,,F. Augustin, St.
Leonards". Eftir nokkra ráðagerð af-
réðu þeir að opna koffortið. Það var
óhugnanleg sjón. 1 koffortinu var
lík ungrar stúlku.
Æfðustu njósnarar frá Scotland
Yard fóru samstundis að rannsaka
málið. Þeir fóru fyrst til St. Augustin
í St. Leonards, en gengu brátt úr
skugga um að hann var saklaus.
Nafn hans hafði verið skrifað á
merkiseðilinn til þess að villa lög-
regluna. Nærföt hinnar myrtu voru
merkt ,,P. Holt“. Á nærfötunum sást
einnig, að fötin höfðu verið þvegin
í bvottahúsi í Chelsea. Og svo var
Holt-fjölskyldan spurð uppi, en þar
hafði enginn horfið. Þetta var efna-
fólk og hélt margt þjónustufólk. En
allt í einu sagði frú Holt:
-— Kannske þetta sé frú Roles! Við
höfðum vinnukonu í fyrra, sem var
óheiðarleg, svo að ég sagði henni
upp vistinni. Og áður en hún fór,
stal hún nærfatnaði frá mér.
Lögreglan fór að rekja þessa slóð
og heimsótti alla, esm hétu ættar-
nafninu Roles. I litlu gistihúsi hitti
hún fyrir þjón, sem hét Roles. Hann
hafði um skeið búið með italskri
stúlku, sem hét Minnie Bonati. En
bau höfðu orðið ósátt og skilið. En
þjónninn frétti eftir á, að hún kall-
aði sig frú Roles. Þjónninn fór með
lögreglunni í líkhúsið og þekkti þeg-
ar líkið.
Loksins var vitað hver sú dána
var. En hitt var eftir, sem mestu
máli skipti: að finna morðingjann.
Sumir rannsóknarmannanna sneru
sér að þvi, en sumir fóru aðrar leið-
ir. Handkoffortið, sem líkið hafði
verið í, var stórt og þungt, svo að
því hlaut að hafa verið ekið á járn-
brautarstöðina. Og nú var farið að
spyrja alla leigubílstjóra, til þess að
fá upplýst, hver hefði ekið með stóra
koffortið, merkt „A“ á brautarstöð-
ina. Ýmsir bílstjórar sögðust hafa
flutt svona koffort á Charing Cross-
í
>
*
>
Hann kom,
handkoffort-
inu fyrir í
bögglageymsl-
unni á Charing
Cross.
stöðina. Lögreglan varð að fá stað-
fest hvaða dag og hvenær dagsins
koffortið hafði komið þangað.
En þegar rannsóknin stóð sem
hæst, gerðust þáttaskipti í málinu.
Ein af þessum tilviljunum, sem oft
verða til þess að ljósta upp glæpum.
Skófágari, sem var á leið heim frá
vinnu eitt kvöldið, fann samanvöðl-
að pappírsblað í göturennunni. Það
var kvittun frá bögglageymslu járn-
brautarinnar. Fyrst ætlaði hann að
fleygja bleðlinum, en datt í hug kof-
kortið, sem hann lesið um i blöðun-
um. Hann fór til lögreglunnar og
afhenti blaðið.
Þetta var kvittun fyrir koffortinu,
sem líkiö var i.
Nú var hægt að sjá hvenær koffort-
ið hafði verið afhent. Það var síð-
degis þ. 6. maí. Og nú voru bílstjór-
arnir yfirheyrðir á ný. Einn þeirra
hafði flutt koffort, sem var líkt þessu,
á stöðina síðdegis 6. maí. Hann hafði
tekið koffortið í bílinn í stórri skrif-
stofubyggingu við Rochester Row.
Lögreglan kannaði skrifstofurnar
og yfirheyrði starfsfólkið þar. Ein
skrifstofan var læst. Leigjandi henn-
ar, John Robinson, hafði skrifað hús-
verðinum og sagzt vera hættur að
reka þessa skrifstofu. I banka ein-
um náðist síðasta heimilisfang Ro-
Afgangurinn af tannkreminu.
Fálkinn, 25. tbl. 1960
15