Fálkinn - 17.08.1960, Blaðsíða 19

Hér sést nokkur hluti Loch Ness og hlíðin hak v-iö. Fremst á myndinni sést hluti af rústum XJrquart-
hallar, sem foröum var mikiö höföingjasetur. — Straumur skemmtiferöamanna til Loch Ness hefur margfaldr
azt vegna „skrimslisins“.
Hann hvíldi sig klukkutíma í bátn-
um og kafaði svo aftur. Vinir hans
í bátnum höfðu fœrt hann í skinn-
vesti og bundu kaðal við hann. Eftir
þrjú kortér fundu þeir að kippt var
fast í kaðalinn. Þeir toguðu í kað-
alinn fyrst, og biðu svo þess að Ev-
ans gæfi þeim merki um hvort hann
vildi komast upp. En ekkert merki
kom. Allt í einu stríkkaði svo á kaðl-
inu, að bátnum hallaði á það borðið,
sem hann var. Og svo slitnaði kað-
allinn. Síðan hefur enginn orðið var
við Norman Evans.
Á sömu leið fór Gerry Ferguson,
úr kafarasveit sjóhersins. Hann var
mikill vinur Buster Crabbs, þess sem
hvarf við köfun hjá rússneska her-
skipinu i enskri höfn. Ferguson átti
einu sinni heimsmetið i froskmanna-
köfun, — 225 fet. Peningamenn höfðu
heitið honum stórfé, ef hann næði
í skrímslið í Loch Ness, dautt eða lif-
andi. Og einn sumardag 1952 fór
hann út á Loch Ness með tveimur
vinum sinum. Þeir festu í hann
björgunarlínu. En hann kom aldrei
upp aftur. Lengi var slætt eftir lík-
inu, en það bar engan árangur.
-----Vitanlega varð Newbold
hugsað til þessara manna, er hann
var að berjast við óvættina. „Ég
reyndi að hrista það af mér,“ sagði
hann síðar, „því að ég vissi, að það
gat komið mér í uppnám.“ Það, sem
vakti mestan geig í honum var, að
hann vissi ekkert hvað hann var að
berjast við. Og hann gat ekki fest
hönd á þessu slepjaða ferliki. Það
var alveg hjá honum, en hált eins og
áll. Og ferlikið dró hann með sér
ofan í djúpið, unz honum loks tókst
að losa hægri fótinn úr tvívöfðum
arminum, með því að spyrna fast
með vinstra fætinum.
Newbold telur, að hann hafi verið
á 30 metra dýpi, þegar hann losn-
aði. Hann vissi óljóst af sér, en fann
þó, að honum miðaði hratt upp á
við, undir eins og hann var orðinn
laus. Hann vissi vel, að hann mátti
ekki fara of hratt upp, svo að lík-
aminn yrði ekki fyrir of snöggri
breytingu af minnkandi þrýstingi. Á
leiðinni upp sá hann eitthvað rétt
hjá fótunum á sér og sparkaði þá
eins og hann gat. „Ég mundi hafa
haldið, að það væri fiskur, ef ég hefði
ekki vitað, að ég hafði ekki séð einn
einasta fisk þar sem ég kafaði.'
Bændur sem veiða í vatninu segja,
að stundum sé mikill fiskur úti í
miðju vatni, en stundum enginn.
VlSINDIN GEFA ENGA
SKÝRINGU.
Þegar Newbold kom upp í vatns-
borðið var hann helblár í framan
og meðvitundarlaus. Mennirnir í
bátnum héldu, að hann væri dauður.
Var nú haldið til lands í skyndi og
Newbold settur i súrefnistjald. Á
hægri fótlegg var rauður hringur á
ská, frá ökla og upp að hné, líkast
og gildum kaðli hefði verið skávafið
um fótinn og svo hert á. önnur verks-
ummerki voru þarna engin, og hvergi
sást far eftir sogskálar.
Lækarnir, sem skoðuðu Newbold,
gátu ekki gefið neina skýringu á
rauðu hringunum á fætinum.
Newbold mundi sjálfur ekkert eft-
ir því, sem gerzt hafði frá þvi að
hann sparkaði síðast fótunum, til
þess að ná sem mestum hraða upp
í vatnsborðið. Líklega hefur liðið
yfir hann á 50 feta dýpi. 1 sjúkra-
húsinu fékk hann lækningu á tauga-
losti, en eftir nokkra klukkutíma var
hann orðinn svo hress, að hann sagð-
ist vera reiðubúinn til að kafa eftir
skrímslinu á nýjan leik.
— Ég skal gera það næsta ár, en
þá fer ég ekki einn. Ekki með nokkru
móti. Ég trúi ekki á vatnaskrimsli,
og ég trúi ekki að neinn miðgarðs-
ormur sé í Loch Ness. En það er
áreiðanlegt, að eitthvert sædýr er
þar. Kannske risavaxinn áll. Hvað
veit ég? En mig langar til að kom-
ast að þessu. Og þá vil ég hafa með
Niðurl. á bls. 32.
Fálkinn, 26. tbl. 1960
19