Fálkinn - 17.08.1960, Blaðsíða 31

£krítlur
Maður nokkur kom með hund og
kött til sirkusstjórans og sagðist hafa
ágætt sýningaratriði handa honum. |
Kötturinn lék á píanó og hundurinn 1
söng „Old Man River“. Sirkusst|oi-
inn hlustaði á hljómleikana og varð i||
hrifinn.
— Stórfenglegt! hrópaði hann.
— Já, sagði maðurinn, — en samt |
eru nú svik í þessu. Hundurinn get
ur alls ekki sungið. Það er kötuu
inn, sem er búktalari.
■nmaani
Kaupmaðurinn, sem Gúndi í Bala
verzlaði við, þótti naumur í viðskipt-
um og gefinn fyrir að „vikta á sér
fingurna" sem kallað er. Einu sinni
er Gúndi að kaupa af honum léreft,
og að vanda mælir kaupmaðurinn
naumt, og svo tekur hann skærin.
Þá segir Gúndi: — Gættu nú vel
að þér og klipptu ekki af gómunum
á þér, því að þá geta þeir orðið of
léttir á voginni.
SKOTINN.
Það var auka-aðalfundur í hluta-
félaginu. Urgur í hluthöfunum og al-
menn óánægja með stjórnarformann-
inn, McAber. Það stóð til að fella
hann með vantraustyfirlýsingu. Mc
Aber stóð upp og hélt ræðu: — Herr-
ar mínir! Ég leyfi mér að benda ykk-
ur á, að nafn mitt er prentað á bréfs-
efni félagsins, og að enn eru ellefu
eintök eftir af þessum bréfsefnum.
McAber var endurkosinn.
... og svo eru það 125 kr. fyrir að
eyðileggja vogina.
— Það er leitt að hann skuli vera
kominn á vandræðabarnahælið,
drengurinn yðar.
— Já, víst er það leitt, um jafn vel
innrættan dreng. Hann kom alltaf til
mín með allt sem hann stal.
★
— Já, elskan mín, sagði hann þeg-
ar hann hafði litið yfir mánaðarút-
gjöldin. — Nú er ekki nema eitt fyr-
ir okkur að gera: að sækja um
inngöngu i striplingafélagið.
önd, sem vissi hvers virði hún var.
Eða: Önd, sem virti líf sitt mikils.
Bóksölumaður komst upp í afdali
og tókst að pranga alþýðlegu fræði-
riti upp á Gvend í Selinu. — Fyrsta
bindið fékk Gvendur strax, en hin
átti hann að fá í pósti hvert eftir
öðru.
— Næsta bindið fjallar um kyn-
ferðisvandamálin, segir bóksölumað-
urinn.
•—■ Ja, er það ekki sem ég segi,
svarar Gvendur. ■— Ykkur tekst að
gera vandamál úr öðru eins smáræði
og því. En ég þarf nú ekki að fara
í bækur til að læra um það.
— Eigið þér ekki neinar ódýrari
lögreglusögur?
— Jú, en morðin eru miklu færri
í þeim, frú.
— Já, ég er bara að þvo mér hend-
urnar. Hvers vegna læturðu svona!
AUÐKENNI.
— Hver er hann eiginlega, þessi
Samúel, sem þú ert alltaf að tala
um?
■— Það skal ég segja þér. Ef þú
mætir tveimur mönnum, og annar
þeirra er sígeispandi, þá er hinn mað-
urinn hann Samúel.
Agneta! hérna kem ég með haf•
meyju!
Fálkinn, 26. tbl. 1960
31