Fálkinn - 17.08.1960, Blaðsíða 22

*** BLAÐ ÆSKUNNAR +*+
Barnasagan.
Fundinn fugl
Einu sinni var skógarvörður nokk-
ur á veiðum úti í skógi. Þegar hann
var kominn langt inn I skóginn,
heyrði hann hl.ióð álengdar, sem hon-
um virtist helzt líkjast barnsgráti.
Hann gekk á hljóðið og kom að há-
vöxnu tré, en á efstu greininni sat
litið barn hágrátandi. Móðir barns-
ins hafði setið með það í kjöltu sér
undir trénu, en sofnað frá því, og
hafði þá ránfugl hremmt barnið og
flogið með það upp í tréð.
Skógarvörðurinn klifraði nú upp
í tréð og náði barninu. Afréð hann
að taka það með sér heim til sín
og ala upp með litilli stúlku, sem
hann átti og hét Lena. Þetta var
drengur, og var hann nefndur Fund-
inn-fugl, af því að hann hafði fund-
ist í trénu. Ólustu þau nú upp saman,
drengurinn og Lena litla, og þótti
svo innilega vænt hvoru um annað,
að þau máttu ekki hvort af öðru sjá.
En eldabuska skógarvarðarins var
gömul, grálynd og göldrótt. Kvöld
eitt bar svo við, að hún virtist eiga
mjög annríkt. Bar hún vatn inn í eld-
húsið í tveim fötum og fór margar
ferðir til brunnsins. Lena tók eftir
þessu og spurði hana, hverju þetta
sætti og til hvers hún ætlaði að nota
allt þetta vatn. „Ég skal segja þér
það, ef þú lofar mér því að segja
ekki nokkrum lifandi manni frá því!“
Lena lofaði því, og kerlingin sagði
þá: „Á morgun, þegar hann faðir
þinn er farinn út á veiðar, ætla ég
að sjóða hann Fundinn-fugl í vatn-
inu.“
Skógarvörðurinn fór á veiðar í býti
um morguninn, en þau voru ekki
komin á fætur, Lena og Fundinn-fugl.
Tók Lena þá til máls: „Ef þú lofar
mér því að yfirgefa mig aldrei, skal
ég aldrei skilja við þig.“ „Aldrei að
eilífu skal ég skilja við þig, Lena
mín,“ svaraði Fundinn-fugl. Lena
sagði honum nú frá því, sem Sús-
anna gamla hafði trúað henni fyrir,
og bað hann að flýja með sér að
heiman.
Þau fóru nú á fætur, klæddu sig
í flýti og laumuðust út.
Nú er að segja frá eldabuskunni.
Hún hafði sett pott á hlóðir snemma
um morguninn og ausið í hann vatn-
inu. Þegar sauð í pottinum, fór hún
inn í svefnherbergið og ætlaði að
sækja Fundinn-fugl. En þá voru bæði
börnin horfin. Varð kerling nú ótta-
slegin og sagði við sjálfa sig: „Hvað
á ég nú að segja skógarverðinum,
þegar hann kemur heim og fær að
vita, að bæði bömin eru horfin? Ég
verð að láta veita þeim eftirför."
Hún sendi nú af stað þrjá vinnu-
menn að elta börnin. En þau sátu
í skógarjaðrinum og sáu til ferða
þeirra. Mælti þá Lena: „Ef þú lofar
mér þvi að yfirgefa mig aldrei, skal
ég aldrei skilja við þig.“ Fundinn-
fugl hét. því. Lena hélt þá áfram:
„Þú skalt verða að rósargrein, en ég
verð rós á greininni." Þegar vinnu-
mennirnir komu þangað, sáu þeir
ekkert annað en rósargreinina og rós-
ina. Börnin sáu þeir hvergi. Þeir
sögðu því sín á milli: „Ekki eru börn-
in hér, og getum við ekki annað
betra gert en snúa við heimleiðis."
Fóru þeir heim við svo búið og
sögðu kerlingu, að þeir hefðu ekki
getað komið auga á börnin, en rósar-
grein hefðu þeir séð í skógarjaðrin-
um, sem þeir hefðu ekki tekið eftir
áður. Þá varð kerlingin hamslaus af
bræði: „Heimskingjarnir ykkar, þið
áttuð að rífa upp rósargreinina og
brjóta af henni rósina og færa mér
heim. Farið þið strax af stað og ger-
ið sem ég segi."
Þeir urðu nú að leggja af stað aft-
ur. En börnin sáu til þeirra álengdar,
og Lena mælti: „Ef þú vilt lofa
mér því að yfirgefa mig aldrei, skal
ég aldrei skilja við þig.“ Fundinn-
fugl hét þvi, og Lena hélt þá áfram:
„Þú skalt verða að kirkju, en ég
ætla að verða ljósakrónan í kirkj-
unni.“ Og þegar vinnumennirnir
komu þangað, sáu þeir að vísu kirkj-
una með ljósakrónunni, en börnin
sáu þeir hvergi. Þeir sögðu sín á
milli: „Hér eru engin börn sjáan-
leg, og er því bezt að halda heim
aftur."
Þegar þeir komu heih, spurði kerl-
ing þá, hvort þeir hefðu fundið börn-
in. Þeir kváðu nei við, en sögðust
hafa séð kirkju með ljómandi fal-
legri ljósakrónu, og hefðu þeir ekki
tekið eftir henni þar fyrri. „Hvers
vegna rifuð þið ekki kirkjuna? Og
ljósakrónuna áttuð þið auðvitað að
færa mér.“
Nú fór kerling sjálf með piltunum
út að skóginum til þess að ná í börn-
in. En þau sáu piltana álengdar og
kerlinguna koma kjagandi á eftir
þeim, þá mælti Lena litla: „Ef þú
vilt lofa mér því, Fundinn-fugl, að
FELUMYND
Hvar er kóngssonurinn, sem fór
til að sigra drekann?
yfirgefa mig aldrei, skal ég aldrei
skilja við þig.“ Fundinn-fugl hét þvi.
Þá sagði Lena: „Þú skalt verða að
tjörn, en ég ætla að verða önd og
synda á tjörninni." Þegar kerling
kom þangað, lagðist hún á magann
og ætlaði að drekka upp allt vatnið
í tjörninni. En öndin náði í hár henn-
ar með nefinu og dró hana út í vatn-
ið og drekkti henni. En börnin leidd-
ust heim til sin, glöð og ánægð yfir
þvi, að hafa nú ekki lengur nornina
vondu yfir höfði sér.
1
2
3
Ferhyrnings-
þrautin
1 efsta ferhyrningnum (1) eru 30
smáferhyrningar. Klipptu allan fer-
hyrninginn úr. Klipptu hann svo i
fernt, eftir punktalínunum. Settu svo
fjögur stykkin saman í tvo ferhyrn-
inga (sjá mynd 2 og 3) og teldu hve
margir smáferhyrningarnir eru. Get-
urðu séð hvaðan þeir eru komnir
þessir tveir, sem hafa bætzt við?
22
Fálkinn, 26. tbl. 1960