Fálkinn - 09.12.1963, Qupperneq 15

LEIKRUASKALD TIL ENGLANDS
írum til að erja akra og
brjóta skóg á íslandi. Sumir
telja að íslenzka þjóðin hafi
upphaflega verið af írskum
uppruna allt að helmingi.
Það er því engin furða
þótt íslendingi finnist hann
kannast við svipmót þessa
fólks er gengur yfir O’Conn-
el-brú síðla hausts árið 1963.
Ýmsir hafa einhvern grun
• um að á íslandi sé að finna
leinhverja þá íra sem fyrstir
yfirgáfu ættland sitt, að
vísu nauðugir: „Ég hef
heyrt að það sé ósköp svip-
að að ganga um göturnar
í Reykjavík og Dublin, fólk-
ið er eins. Og íslendingar
fyrirvaralausu innrásir nor-
rænna manna. Víða um land-
ið, einkum nálægt fornum
klaustrum og helgisetrum
gnæfa við himinn turnar,
hlaðnir úr stórum steinum
og eru veggirnir furðu þykk-
ir. Op er á turnunum, þrjár
mannhæðir ofan við jörðu
og illt aðgöngu. Þessa turna
hafa írar reist í því skyni
að forða sér inn í þá með
helgigripi sína, fjársjóði og
bækur þegar öskur innrásar-
hersins tók að bergmála í
fjallahlíðunum. Þarna höfð-
ust við munkarnir meðan
Danir brenndu þorpin og
höfðu brott með sér þræla
og kvikfénað.
Veldi norrænna manna á
írlandi var þó fremur valt
er til lengdar lét og þar kom
að þeir breyttu um pólitík,
létu sér nægja leifturárásir
rænandi og ruplandi um
strendur landsins en hurfu
frá því ráði að koma þar á
fót ríki. í Dyflinni var þó
eitt helzta vígi þeirra líkt
og Breta síðar. Það var í
Dyflinni, hér á bökkum ái>
innar Liffey, sem Brjána-
bardagi stóð forðum daga.
Brjánn vildi reka úr landl
sínu þennan aðkomna óald-
arlýð og safnaði miklu liði
gegn Sigurði Orkneyjajarli
og köppum hans.
í liði Sigurðar voru 15
bcennuvargar af Íílandi og
höfðu þeir ekki erindi sem
erfiði þennan langa frjá-
dag í Dyflinni árið 1014.
Ekki er hægt annað en gleðj-
séu líkir írum, þeir semja ■ I
sig ekki að siðum annarra
þjóða nema að nafninu til
og hafa yndi af því að gera
það sem þeir ættu ekki að
gera,“ segir írskur kunningi |pglj|||i|| ' 1 ’
minn.
Samkvæmt öllum náttúrleg-
um lögmálum ætti írska ... ‘
þjóðin að vera dauð. Senni-
lega hefur engin þjóð á jarð-
ríki þolað eins mikla þján
og kúgun og þó lifað. Saga
hennar er óslitin baráttu- É’.’.í X . jJIlliiÍM^ÍjjjlBá* j a • ' . .,' * “V .*%V ". - j
saga. Allt frá því sögur hefj- ‘ • : ;. ■ ■ •;
ast, hafa erlendir legátar • ■■ •
seilst til yfirráða á eyjunni .... : _■■.... ."■',- '
grænu, murkað niður fólkið >■■•.; ,'.•:■••'■ ■-' :-.•••• • 'v
og brytjað niður búpen-
inginn, sviðið akra og '■ . ■'
brennt híbýli manna, þrælk-
að og þrautpínt alþýðuna
og höggvið höfðingjana. ' ■ ' ' . ;
Danskir ribbaldar hófu ■BMliaRaieg^ ýS
þessa iðju fyrir rúmlega
þúsund árum, hjuggu strand- högg og námu nesnám í frið-
sælum sveitaþorpum í græn-
um dölum þar sem helgic menn voru að guðrækileg-
um iðkunum og fræðimenn
skráðu á skinn ýmis konar ■ **»'■;.• wEBS^bS?^' v,;
fornar fabúlur um jartein il Vs * *CstKm-&J*1. '* 'Íb
og undur en kotungar erjuðu R&. snjsjr •• 4væwk«vShÍHí '
jörðina í sveita síns andlitis.
Enn eru minjar um hinar
Gæti þessi mynd ekki alveg
eins verið íslenzk? Hún er
tekin suður í írlandi, I Clape-
héraði.