Fálkinn - 23.08.1965, Blaðsíða 19

sinnar fyrr en þrem tímum
síðar, og margt skrifstofufólk
ekki fyrr en fjórum. Og flest
af þessu fólki fer ekki á fætur
fyrr en svo að það komist í
tæka tíð til vinnunnar. En svo
notar það líka kvöldið þeim
mun lengur fram eftir. Það hef-
ur smámjakast aftur á sólar-
hringnum. Húsbændur þessir
segja að það þýði ekki að opna
verzlanir og skrifstofur fyrr.
Viðskiptavinirnir sofa líka. En
ef til vill væri reynandi að
loka skrifstofunum fyrr, og sjá
hvort búmannsklukkan hefur
verið notuð, þá hefur hún hrif-
ið. Og það væri alls ekki úr
vegi að nota hana í kaupstöð-
unum hér á landi, eins og víða
er gert í sveitinni.
Því að sá missir mikils sem
ekki þekkir morguninn. Það er
svo um sumt fólk að það notar
morguninn og fer snemma á
fætur, þó að það þurfi ekki að
fara til vinnu fyrr en síðar.
En þetta fólk er of fátt. Meiri
hlutinn notar kvöldið, seilist til
elli dagsins og spillir eigin
æsku.
2. OKTÓBER 1942
„Orðið „þegnskapur“ heyrist
oft nefnt í ræðu og riti nú á
dögum — oftar en nokkru sinni
áður. En verknaðurinn, sem orð-
ið lýsir — hvar er hann?
Sjaldnast hefur minna borið á
honum en einmitt nú.
( Einn er sá þegnskapur sem
allar þjóðir heimsins, þær sem
Öú eru í stríði, verða að sýna.
tær verða að vinna meira en
áður — og þær verða að spara.
ílvernig eru þessar greinar
þegnskaparins ræktar hjá oss?
Vinnum við meira en áður?
Það má heita víst, að meira
I unnið í landinu en áður,
egna þess að færri ganga at-
vinnulausir. En hins vegar læt-
ur fjöldi fólks sér nægja að
Vinna styttri tíma en áður,
alveg eins og engin þörf væri
á meiri vinnu, en af hendi er
leyst. Það er almennt hrópað
á styttingu vinnutímans; En
innan um þau hróp heyrast
önnur, sem virðast benda á,
að skortur sé á vinnuafli í
landinu — að meira þurfi að
vinna. Síldarbræðslurnar, sem
mala milljónir, gátu ekki starf-
að af fullum krafti, vegna
fólksleysis. Bændurna vantaði
fólk til heyvinnu, svo að talað
var um að fækka yrði kvik-
fénaði í stórum stíl í haust.
Vegaviðhald og — viðauka var
ekki hægt að framkvæma í
þeim mæli sem til stóð. Og
fleira mætti nefna.
Vinnum við fyrir lægra kaupi
en áður? Um það þarf engan
að spyrja, allir vita það. Vinn-
an er betur borguð nú en
nokkru sinni áður, nema þá
helzt vinna opinberra starfs-
manna og fastra starfsmanna
einkafyrirtækja — fólksins,
sem þurft hefur að menntast
undir lífsstarfið. Góður afla-
hlutur á síldarvertíðinni jafn-
gildir meðalárskaupi skrifstofu-
manns í Reykjavík.
Spörum við? Ónei. Þeir eru
að vísu margir — auk hinna
svonefndu stríðsgróðamanna, —
sem hafa svo miklar tekjur að
þeir leggja upp. En þeir eyða
fyrir því — allir eyða í óhófi,
nema gamla fólkið, sem lifir
ævikvöldið af lífeyri hins opin-
bera. Það hefur ekkert af ensku
eða amerísku peningaflóði að
segja. Það verður að spara.
En hinir spara ekki. Þeir
sýna ógengd. Enda er ísland
víst um það bil eina landið í
veröldinni, sem hefur allt á boð-
stólum, sem hugann lystir —
nema kannski nauðsynjavörur,
eins og t. d. skóhlífar, því að
það þykir hentugra, að hundrað
manns verði rakir í fæturna,
en að einn bifreiðareiganda
vanti gúmmí á lúxusbílinn
sinn.
" Hvfiiz FÉk'KSTa Peíí/9 4-nt&or ?
| HALLUR SÍMONARSON skrifar um |
Slemmusagnir eru góður mælikvarði á hve samspilaðir
félagar (makkerar) eru og nú á dögum tækninnar eru
sagnir þýðingarmesta atriðið í bridge. Flestar slemmur
krefjast raunhæfra upplýsinga milli spilaranna svo þeir
fái að vita sem mest um spil hvors annars. Lítum á spilið
hér á eftir:
A
V
♦
*
Á-D-G-7-6
8-4-3
K-3
Á-D-9
A 10-9
A 8-4-3-2
V G-7-6 VK-D- 10-9-2
♦ G-10-8-7-4 ♦ 5-2
* 10-7-3 * 5-2
A K-5
V Á-5
♦ Á-D-9-6
* K-G-8-6-4
Sagnir:
Suður Vestur Norður Austur
1 A pass 2 A pass
3 ♦ pass 4 A pass
4 V pass 5 ♦ pass
5 A þass 7 A lok
Vestur spilaði út tígulgosa.
Þessar sagnir áttu hinir þekktu, ensku tvíburar Robert
og Jame? Sharples. Allar sagnir voru eðlilegar nema fyrir-
stöðusagnirnar, sem voru nauðsynlegar til að sýna ákveðin
spil.
Suður opnaði á einu laufi, sem merkir lauflit, og tveggja
spaða sögn Norðurs var slemmutilraun. Suður vissi þá
þegar, að slemma var í spilinu þar sem hann sjálfur hafði
góða opnun. En hann vissi ekki í hvaða lit slemman ætti
að vera — eða hvort grand reyndist bezt. Hann sagði því
þrjá tígla til að sýna hinn lit sinn, sem um leið gaf þær
upplýsingar, að laufliturinn, sem hann hafði sagt fyrst,
væri lengri. Norður sagði nú frá laufastuðningi sínum og
þar með var sá litur ákveðinn sem tromp.
Og nú þurfti að segja frá fyrstu og annarri fyrirstöðu.
Suður sagði fjögur hjörtu og gaf þar með upp hjartaás
(keðjusögn) og Norður sagði frá tígulkóng með því að
segja fimm tígla. Suður sagði frá spaðakóng sínum og
Norður tók það sem tilraun í alslemmu og sagði sjö lauf.
Það var einfalt fyrir Suður að vinna sögnina. En tvennt
er athyglisvert við spilið. Blackwood er ekki notaður og
tvíburarnir komust í óhnekkjandi alslemmu á aðeins 33
punkta — og þar sem tvo kónga vantaði.
FÁLKINN 19