Fálkinn - 23.08.1965, Blaðsíða 23

kyns einkennisbókstafir á bílunum, jafnvel Z og V, og
grá, þykk Austfjarðaþokan þrýstir sér inn í bílinn og
skríður eftir veginum svo varla sér nema nokkra metra.
Það er mikil traffík í matsölunni á Egilsstöðum, og
við fáum hakkað buff og egg. Nokkrir sjómenn sitja úti
í horni og umgangast séneverinn frjálslega, láta flöskuna
ganga milli borðanna og fá sér stóra teyga.
Hún er Ijót brúin yfir Jökulsá á Dal, öll í sprungum,
eg við spjöllum um hvað væri helzt til ráða, ef hún
færi niður.
Þokuslitringur er á Fjöllunum og þegar við nálgumst
Möðrudal er kominn stinningskaldi og dálítið sandfok.
„Hann getur verið hvass hér á Fjöllunum “ segir Viggó,
„einu sinni lenti ég í svo miklu hörkuroki, að drullu-
sokkarnir hreinlega fuku af bílnum.“
Hraðinn er jafn og drjúgur, og á Mývatnsöræfum birt-
ir til og fjöllin við Mývatn koma hvert af öðru inn i
sjóndeildarhringinn, og allt í einu stöðvar Viggó bílinn
og segir:
„Hér þarf ég að sýna þér nokkuð, sem ég veit að þú
hefur aldrei séð.“
Við klifrum út úr bílnum. og rétt við veginn, sé ég
einhverja misfellu í hrauninu og þegar við komum þar
að getur að líta gamla gangnakofann þeirra Mývetninga,
sem er nú því miður lítið annað en rústir. Upphaflega
hefur kofinn ekki verið annað en gjá, sem reft hefur
verið yfir og gat á, rétt mátulegt fyrir mann til að skríða
inn um. Brotinn stigi liggur niður í gjána og blá emeleruð
kaffikanna og nokkrir gamlir bollar hanga niðri í hell-
inum og allt þetta minnir á söguna Aðventu, sem Gunnar
Gunnarsson sagði svo fallega. Það er dapurlegt að þessu
gamla og áður þarflega mannvirki skuli ekki hafa verið
haldið við, svo að okkar kynslóð og eftirkomendur geti
séð með eigin augum einn ekki ómerkan þátt úr sögu
þeirra, sem bjuggu við Mývatn.
Við nálgumst Námaskarð og brennisteinsfýluna leggur
fyrir vit manns.
Það lifir stutt eftir af degi og rökkur hefur sigið yfir
landið.
„Jæja nú stönzum við bráðum og fáum okkur gufu-
bað,“ segir Viggó.
Eg verð allur að einu spurningarmerki.
„Já, ég fæ mér alltaf gufubað við Reykjahlíð og bað
jafngildir örugglega fjögurra tíma svefni, gufubað er
nefnilega allra meina bót. Einu sinni voru t. d. með
mér eldri hjón og ferðalagið gekk í hálfgerðum brösum,
konan sí og æ að kvarta og bera sig illa undan því. hve
seint gengi. Þegar við erum komin hingað að baðhúsinu,
segi ég, að við ættum öll að koma inn og fá okkur gufu.
Konan ætlaði ekki að gefa sig í fyrstu, en lét samt undan,
og það var eins og við manninn mælt, hún talaði ekki
um annað en dásemdir gufunnar alla leiðina og það heyrð-
ist ekki kvörtunarorð af hennar vörum.“
Við göngum inn í baðhúsið, en því er skipt í tvennt,
annar helmingurinn fyrir konur og þar er vigt komið
fyrir í búningsklefanum, en hinn helmingurinn aftur á
móti fyrir karlmenn.
Það er sturtuklefi inn af búningsherberginu, en í ljós
kemur að þar er ekkert vatnið. Viggó kann ráð við því,
fiskar einhvers staðar upp skjólu og tekur upp grindur í
búningsklefanum, og þar í gólfinu er hlemmur og undii
ylvolgt, skínandi vatn, sem við hellum yfir okkur, þegar
við komum úr gufunni.
Við erum hressir og endurnærðir að loknu baðinu og
Viggó býður mér brauð og egg úr bitakassanum og meðan
við maulum það kemur jeppabíll aðvifandi og út úr hon-
★ LOFA EKKI
ÖÐRU EN ÉG
GET STAÐIÐ
VIÐ
*} i
★ GASHYLKIN
ERU BEZTI
; FLUTNINGUR
SEM MAÐUR
; FÆR
Í ★ SÍLDAR-
BRÆÐSLURNAR
ERU BEZTU
VIÐSKIPTA-
VINIRNIR
i
★ GUFUBAÐIÐ
JAFNGILDIR
FJÖGRA TÍMA
! SVEFNI
FÁLKINN 23