Fálkinn - 23.08.1965, Blaðsíða 33

• Eva Braun
Framh. af bls. 21.
hamingju eða mikla sorg. Þar
segir frá óvissu hennar, hræðsl-
unni við að missa Hitler, og
einmanaleikanum á þeim löngu
tímabilum, sem Hitler var fjar-
verandi.
Hér birtast nokkur sýnishorn
úr dagbók hennar:
11. febrúar:
Hann kom 1 dag. Hann hafði
hvorki með sér fallegan hvolp
eða falleg föt. Hann spurði mig
ekki einu sinni, hvort mig lang-
aði ekki í eitthvað sérstakt á
afmælisdaginn. Ég varð sjálf
að fara í verzlanir til þess að
kaupa eitthvað. Hálsband, hring
og eyrnalokka fyrir fimmtíu
mörk.
Það voru fallegir hlutir. Ég
vona, að honum finnist það líka.
Ef svo er ekki, þá getur hann
valið eitthvað betur fyrir mig
sjálfur.
15. febrúar:
Það lítur út fyrir að þetta
sé að verða að raunveruleika
með Berlín. En ég trúi því ekki
fyrr en ég stíg sjálf inn í kansl-
arahöllina. Það held ég að verði
skemmtilegt...
Ég þori ekki að vona neitt
ennþá, en það væri dýrlegt, ef
þetta lagaðist. Ég vona!!!
11. marz:
Ég vildi óska þess, að ég væri
orðin fárveik og losnaði við að
sjá hann i átta daga! Hvers
vegna gerist ekkert, hvers
vegna verð ég að ganga í gegn-
um allt þetta? Ó, bara að ég
hefði aldrei hitt hann! Mér
finnst ég vera að verða vit-
skert. Ég verð að kaupa mér
svefntöflur aftur, svo ég geti
sofnað og geti hætt að hugsa.
Mér er sama þótt djöfullinn
komi og taki mig með sér niður.
Það getur ekki verið verra þar
en hér.
1. apríl:
í gær borðuðum við saman
á Vier Jahreszeiten.
Ég sat við hiiðina á honum
en hann sagði ekki orð í þrjá
tíma. Þegar við kvöddumst,
rétti hann mér peningaumslag,
eins og venjulega. Það hefði
verið skemmtilegt, hefði hann
skrifað nokkur vinaleg orð með.
En hann hugsar aldrei út í
svoleiðis.
28. maí:
Góði guð, ég verð hrædd, ef
hann svarar ekki bréfi mínu í
dag. Það getur enginn hjálpað
mér, allt er eitthvað svo von-
laust.
Ef til vill hefði ég ekki átt
að skrifa? En það er betra að
þetta endi, því ekkert er eins
hræðilegt og þessi voðalega
óvissa.
Góði guð, leyfðu mér að tala
við hann í kvöld. Á morgun er
það of seint.
35 töflur, það er nóg. Ef hann
bara vildi hringja.
Fimm og hálfu ári eftir að
Hitler fékk sér kampavínið
voru úrslitin ráðin. Herirnir
streymdu að Þýzkalandi úr öll-
um áttum. í stofum Berghof
ríkti kyrrðin. Hitler virtist
mjög taugaóstyrkur, þegar
hann kom þangað í heimsókn
Og Eva gerði sér grein fyrir
því, hvað beið þeirra.
Því fór hún til Beriínar,
þangað sem Hitler og aðrir
æðstu menn Þriðja ríkisins,
voru og biðu úrslitanna. Ljós-
myndarinn Heinrich Hoffmann
hefur þetta eftir henni:
— Þér vitið hversu bundin
ég er Hitler. Hvað skyldi fólk
segja ef ég sviki hann nú. Nei,
ég stend við hlið hans, hvað
sem verður.
Þann 15. apríl 1945 kom hún
inn í neðanjarðarbyrgi Hitlers.
Hann kom fyrst með veik mót-
mæli, en síðan gafst hann upp.
Eva Braun var eflaust sú
manngerð, sem einna bezt gat
umgengist hinn sinnissjúka ein-
ræðisherra og til að standa við
hlið hans í sigrum og ósigrum.
Aðfaranótt 29. apríl milli
kl. 1 og 3 voru Eva Braun og
Adolf Hitler gefin saman í
hjónaband í kjallaranum undir
kanslarahöllinni. Hitler vildi
launa þessari konu, sem hafði
staðið trygg við hlið hans í
15 ár.
35 klukkustundum síðar tók
hún inn eitur, en Hitler skaut
sig gegnum munninn. Þetta var
endirinn á ástar- og sorgarsögu
Evu Braun og þýzka einræðis-
herrans Adolf Hitlers.
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
KRISTJÁN Ó. SKAGFJÖRÐ H.F.
SÍMI 24120
fOSSlll (OKIS.XA
bilaleiga
■nagnúsar
skipliolti 21
símar: 2II90>2II8J
Maukut (juðmndAMH
HEIMAStMl 21037
FÁLKINN 33