Fálkinn - 23.08.1965, Blaðsíða 41

© Hayley Mills
Framh. af bls. 35.
uppskriftir sem aðrir sjá um
fyrir hana. — Mér finnst eins
og hinir peningarnir séu alls
ekki raunverulegir, segir hún.
— Og ég veit raunar heldur
ekki til hvers ég á að nota þá!
Jólin, þegar hún var 17 ára,
hafði hún nær sprengt banka-
reikning sinn, þegar hún keypti
„rándýran“ kíki fyrir bróður
sinn. Þess vegna fór hún til
mannsins, sem gætir pening-
anna, og bað um peninga í við-
bót til þess að kaupa jólagjafir.
— Hversu mikið viltu, spuiði
hann.
—Ja, ég veit það ekki vel.
3000 krónur.
— Það er alltof mikið, 1500
er nóg, og það fékk hún.
Og þetta var í stórum drátt-
um sagan um uppeldi barna-
stjörnunnar Hayley Mills. Það
er áreiðanlegt, að ef hún er
spillt, þá er það af einhverju
öðru en slæmu uppeldi. Þeir,
sem sáu kvikmyndina Baby-
Jane, sem Austurbæjarbíó
sýndi hér í fyrrasumar geta
borið Hayley Mills saman við
sögupersónuna þar og gefið svo
einkunnir. Ætli Hayley Mills
sigri ekki?
• 7 dagar í maí
Framh. af bis. 29.
O’Maliey benti aðstoðarmanni
að setjast í starfssæti sitt og
settist sjálfur við hiið hershöfð-
ingjans. Við þeim blasti feikna
stórt tjald, þar sem sjá mátti
alla hluti sem á hreyfingu voru
yfir álfunni. Rafreiknir, sem
tók við upplýsingum frá hundr-
uðum flugstöðva og herstöðva
með ritsíma, talsíma og fjarrita,
færði merkin á tjaldinu með
nokkurra sekúndna millibili.
„Ekkert sérstakt," svaraði
O’Malley. „En það varð uppnám
fyrir nokkru, þegar þeir skutu
tveim stórum Vandenberg án
þess að hafa fyrir að láta okk-
ur fylgjast með talningunni Hel-
vítis fiykkin voru komin upp af
skotpöllunum áður en við viss-
um af."
„Það er óafsakanlegt. Léztu
einhvern hjá þeim heyra það?"
„Því máttu trúa, herra minn.
Eftiriitsforinginn í Vandenberg-
stöðinni fékk það óþvegið.”
Majórinn sem kom i stað
O’Malley við stjórnborðið sneri
sér nú í sætinu og gaf bendingu
með höfðinu. Ofurstinn afsakaði
sig og gekk að borðinu. Hann
kom aftur með bréfmiða sem
hann afhenti hershöfðingjanum.
Miðinn var rifinn af fjarrita.
O’MALLEY, COC, NORAD
FLUTNIN G A VÉL AR FARA
AF OKKAR TlÐNI FIMM
NÚLL MlLUR HÉÐAN.
LENDINGARSTAÐUR
LEYNILEGUR. THOMAS,
BIGGS FIELD.
„Hvað á þetta að þýða,
Frank?“ spurði Rutkowski.
„Ég ætlaði einmitt að fara
að spyrja þig þess sama, herra
minn. Á miðvikudagskvöld vor-
um við látnir vita af brottför
tólf herflutningaflugvéla frá
Pope flugstöðinni í Fort Bragg.
Eftirlitsmönnunum virtust þetta
vera K-212 vélar eftir stærð og
hraða radarmerkjanna að dæma.
Ákvörðunarstaður átti að vera
Biggs Field við E1 Paso, en þær
fóru ekki þangað. í staðinn
beygðu þær til norðurs og lentu,
þær voru inni á radarnum hjá
okkur í einar tíu mínútur eftir
að þær hefðu átt að vera lentar
á Biggs. Svo hurfu þær af skíf-
unum einhvers staðar úti í eyði-
mörkinni i New Mexico."
„Loftflutningaæfingar?"
„Ég ímynda mér það, en fari
það böivað, hershöfðingi, það
má ekki eiga sér stað að flug-
vélar séu á reiki um skífurnar
hjá okkur og lendi svo guð má
vita hvar?“
„Hefur þetta komið fyrir áður,
Frank?"
„Ja, já, herra minn. Það kem-
ur á daginn að svo hefur verið,
þó mér væri ókunnugt um það
þangað til á miðvikudagskvöld.
Einstakar vélar hafa tekið sig
upp og lent einhvers staðar milli
Biggs og Holloman flugstöðv-
anna. Enginn gerði sér neina
reilu út af þvi, þangað tii þess-
ar tólf komu í einu.“
„Gerðirðu nokkra fyrirspurn
um þetta?"
„Já, herra rninn," svaraði of-
urstinn. „Bæði til Pope og Biggs.
Þeir sögðu mér í Pope að þeir
hefðu gengið frá flugáætlun
fyrir tólf K-212 vélar til Biggs
Field. Þeir héldu að þær hefðu
farið þangað. En aðgerðaforing-
inn í Biggs sagði mér að þær
slepptu sinni tíðni í nokkurra
mílna fjarlægð. í morgun lét
Biggs okkur vita að 30 K-212 vél-
ar i viðbót væru væntanlegar
þaneað klukkan sjö í fyrramál
ið. Ég bað því Thomas í Biggs
að láta mig vita hvar vélarnar
lentu. Þetta er svarið frá hon-
um.“
Rutkowski virti miðann fyrir
sér andartak og skilaði honum
svo til eftirlitsforingjans. „Lík-
lega er þetta fyrirskipað frá
Washington, Frank, ég skai
grennslast eftir þvi og láta þig
vita. En það er laukrétt hjá þér
að það má ekki eiga sér stað
að flugvélar hverfi einhvers
staðar í eyðimörkinni. Ekki ef
ætlazt er til að við höldum uppi
gloppulausum vörnum.“
Háiftíma síðar var hann kom-
inn í skrifstofu sína ofanjarðar
í Colorado Springs. Hann var
gramur. Samkvæmt reglunum
átti að skýra herstjórnarstöðv-
um hans með góðum fyrirvara
frá sérhverri vinsamlegri fiug-
vélaeldflaug, loftbelg og sér-
hverju öðru loftfari yfir Banda-
rikjunum. Auðvitað kom það fyr-
ir að litlar einkaflugvélar skutust
milii staða án þess að skila flug-
áætlun. En þotur flughersins!
Fyrir tveim árum hafði hann
lagt kröfur sínar um þetta mál
fyrir Hardesty hershöfðingja,
forseta herforingjaráðs flug-
hersins, og fyrir rúmu ári komu
fyrirmæli frá Sameiginlega yfir-
herráðinu á þá leið að allar stöðv-
ar sem sendu á loft fljúgandi
hluti, hverju nafni sem nefnd-
ust, skyldu skrásettar hjá loft-
varnastjórninni, hversu leynileg-
ar sem þær væru.
Því rækiiegar sem Rutkowski
velti fyrir sér þessum atburðum
í New Mexico, þeim mun reiðari
varð hann. Hann komst að þeirri
niðurstöðu að réttast væri að
hringja i Tommy Hastings —
Thomas G. Hastings hershöfð-
ingja, yfirforingja Fyrsta loft-
flutta hersins í Fort Bragg.
Meðan Rutkowski beið eftir
sambandi, horfði hann á Banda-
ríkjakortið sem þakti einn skrif-
stofuvegginn. Þegar svarað var
í símann, sagði hann: „Tommy?
Þetta er Barney Rutkowski.
Heyrðu ungi maður, hvert í hel-
vítinu fara þessar K-212 vélar
sem þú sendir á loft? Við eigum
að geta fylgzt með öllu hér á
tjaldinu, en mannskapurinn er
að verða vitlaus út af þessum
herflutningavélum þínum. Þær
týnast allar einhvers staðar
norðan við E1 Paso.“
„Heyrðu Barney, elsku vinur,
þú ætlazt þó ekki til að ég svari
þessu. Þetta er leynileg heræf-
ing. Þú verður að leita hærra
eftir upplýsingum um hana.“
„Þakka þér fyrir kunningi,"
sagði Rutkowski önugur. „Blístr-
aðu bara ef ég get einhvern tima
gert þér greiða i staðinn.“
„Barney!" Auðheyrt var að
Hasting hafði sárnað.
„Hvenær sem vera skal,
Tommy," sagði Rutkowski um
leið og hann lagði á. Hann horfði
niðurdreginn á simann stundar-
korn og hringdi svo i O’Malley
um beina sambandið. „Frank,"
spurði hann, „var það í dag eða
á morgun sem þú sagðir að vél-
arnar ættu að lenda i þessari
draugastöð?"
„Upphaflega áttu þær lending-
aráætlun klukkan sjö árdegis á
laugardag. herra minn. En við
vorum að fá nýtt skeyti frá
Biggs þar sem lendingu er flýtt
til klukkan 23.00 í kvöld.“
„Hvar gizkar þú á að flug-
brautin sé?
Framh. í næsta blaði.
Einangrunargler
Framleitt einungis úr úrvala
gleri, — 5 ára ábyrgð
Pantið timanlega
KORKIDJ/XIM H.F.
Skúlagötu 57 — Símar 232K0
SKARTGRIPIR
HVERFISGÖTU 16
SÍMI 2-1355
Irúlofunarhrlngar
TRÚLOFUNAR
H
ULRICH FALKNER GULLS M
LÆKJARGÖTU 2 2. HÆÐ
FALKINN
41