Fálkinn - 21.03.1966, Blaðsíða 16

ANDIÐ RÉTT—
ENDIZT LENGUR
öllu að reykja eða stórminnka það.“
Höfuðinntak allra æfinga Knowless
felur í sér tilraun til að draga herða-
blöðin sem allra bezt saman, — ekki
hitt að þenja brjóstið sem mest út.
Venjan er sú, að alltof mikill þuhgi af
lungunum hvílir á þindinni, og fyrir
þær sakir á hún sýnu erfiðara með að
hefjast og lækka. Með því að draga
herðablöðin saman, opnast brjóstkass-
inn þegar i stað.
Til þess að hægt 'sé að fylgjast með
framförum sínum í öndunaræfingunum,
stingur Knowles upp á að menn dragi
andann djúpt að sér, lesi síðan upp-
hátt kafla úr þessari grein eða annarri.
Fyrsta daginn er fylgzt með því, hve
langt er hægt að lesa í einu andartaki.
Reynið svo aftur næsta dag og aukið
smám saman línufjöldann sem unnt
reynist að lesa án þess að draga að sér
andann. Til þess á hinn bóginn að prófa
orku sína við útöndun skal anda djúpt
að sér, opna síðan munninn sem mest
(ekki með stút á vörunum) og reyna
að slökkva á eldspýtu sem haldið er
fimm sentimetrum frá vörum. Reynist
það ekki unnt, þarfnast maðurinn hjálp-
ar.
Knowles leggur áherzlu á, að djúp
útöndun geri hvort tveggja í senn, losi
lungun við óhreinindi, er safnazt hafi
í þau og auðveldi djúpa innöndun til
stórra muna. Ein af æfingum hans er
í því fólgin, að byrjað er með að telja
upp að fjórum meðan andað er að sér,
en allt upp að tólf við útöndun. Síðan
er talningin aukin, unz við getum talið
til sjö við innöndun en 21 við útöndun.
Skal hver æfing gerð þrisvar í röð.
Ég stóð mig að því, að vera farinn
að iðka þessar æfingar Knowless á
gönguferðum mínum í Lundúnum. Þær
hafa tilætluð áhrif. Dragið andann
djúpt að yður, ef þér þurfið að lyfta
þungum hlut, haldið honum niðri í yður 1
og takið eftir hve miklu léttara yður
veitist átakið. Ef gengið er upp stiga,
er gott að anda að sér við hver tvö
þrep og frá sér við önnur tvö. Þá gætir
minni mæði þegar upp er komið. Og ef
maður verður móður, er gott að mása
eins og rakki af ásettu ráði í nokkrar
mínútur og munu þá öndunarfærin
þegar komast í samt lag. Verði yður
kalt, ættuð þér að gera hið sama og
sjáið til hve skjótt yður hitnar.
Þessi aðferð færir sönnur á orku-
/indir öndunarinnar. Aflraunamenn
kannast við aukaloftið, sem þeim bæt-
ist við erfiðar æfingar. Það er í raun-
inni ekkert annað en breytingin frá
16 FÁLKINN
léttri öndun yfir í djúpa. Markmiðið
með djúpri. háttbundinni öndun er að
gera manninum þessa orku sífellt til-
tæka.
Það, sem Knowles kennir, er árang-
ur hans eigin reynslu. Þegar hann hafði
stundað sjómennsku um þriggja ára
skeið á uppvaxtarárum sinum í Eng-
landi, fékk hann þrálátt kvef. Læknir-
inn í átthögum hans í Manchester gat
ekkert annað en ráðlagt honum að
flytjast í þurrara loftslag. Knowles gat
ekki fengið af sér að hverfa til Suður-
landa. heldur settist að hjá frænku
sinni í Montreal. Hún kom honum til
læknis nokkurs með því fáránlega nafni
O. Z. Ha-nish. Komst doktor sá að
þeirri niðurstöðu. að ekki væri allt með
felldu um öndunarhætti síns unga sjúkl-
ings.
Knowles staðhæfði, að öndun hans
væri jafneðlileg og hjartslátturinn. En
þarna benti læknirinn á stórfelldan
mun: Við getum enga stjórn haft á
hjartslættinum, en lungunum getum
við stjórnað sjálf. Og þau er hægt að
misnota engu síður en nota þau á réttan
hátt. Hinn ungi maður tók nú að fylgja
ráðleggingum læknisins um að þjálfa
með sér djúpa öndun — og kvefið
hvarf
Enda þótt Knowles sé ekki læknir að
mennt, hefur hann komizt að raun um,
að rétt öndunartækni getur linað hvers
konar þrautir er stafa frá andfærasjúk-
dómum. Renna margs konar læknis-
fræðilegar sannanir stoðum undir þá
skoðun hans. Sé um alvarlega andar-
teppu að ræða, þurfa allar öndunaræf-
ingar vitanlega að fara fram undir
handleiðslu læknis og. öll fyrirmæli þar
að lútandi að vera eftir læknisráði.
Þá hefur Knowles sannað með
reynslu skjólstæðinga sinna að djúp
öndun læknar viðloðandi (króniskt)
lungnakvef. Um lungnaþembu segir
hann: „Mér er kunnugt um. að margir
skjólstæðinga minna, þeirra meðal ýms-
ir læknar. hafa hlotið merkilegan bata
■— margir sem voru alóvinnufærir náðu
fullri starfsorku. Dr. Albert Haas við
lyflækningadeild New York háskóla
skýrði svo frá, að af sjúklingum hans
með lungnaþembu á háu stigi, hefðu
meir en tveir af hverjum þremur hlot-
ið fullan bata. En öndunaræfingar eru
einmitt mikilvægur þáttur í læknisað^
gerðum hans.“
Knowles leggur áherzlu á hina sí-
vaxandi nauðsyn þess, að nota sér sem
Framh. á bls. 36i
AÐ var á öskudaginn. Blaðamenn
Tímans voru að hefja störf er Guð-
brandur Magnússon, fyrsti ritstjóri
Tímans og fyrrverandi forstjóri Áfengis-
og tóbaksverzlunar ríkisins, kom skund-
andi inn, hress í bragði eins og jafnan.
Hann tyllti sér á borðrönd, söng lag-
stúf og virti fyrir sér ný andlit.
Svo var farið að ræða um ættingja ný-
liðanna, og Guðbrandur var vel heima
í ættfræðinni. Er hann heyrði nafnið
Kjartan Thors (sonur Björns Thors
blaðamanns og Helgu Valtýsdóttur leik-
konu) tókst hann á loft og hélt þrum-
andi ræðu um stjórnmálamanninn og
kunningjann Ólaf Thors. Ólafur var
engum líkur og Guðbrandur geymir
ve) skeytið er hann fékk frá honum
sjötugur. Og Kjarval er heldur engum
líkur. Guðbrandur dáir hann, og það
er stolt í röddinni, þegar hann minnist
á, að hann hafi fyrstur manna séð hvað
bjó 1 sjómanninum er gekk listagyðj-
unni á hönd.
— Það er með koníakið eins og menn-
ina, hvort tveggja batnar með aldrin-
um.
Að svo mæltu sveiflaði Guðbrandur
töskunni og hentist út. Hann var með
öskupoka á bakinu. Hann stanzaði í
dyrunum.
— Ætla ég að semja ævisögu? Nei,
aldrei! Ég ætla ekki að fara að skrökva
neinu á gamals aldri!