Fálkinn - 21.03.1966, Blaðsíða 36

GRENSÁSVEG 22-24 (HORNI MIKLUBRAUTAR) SlMAR 30280 & 32262
PARKET GÓLFFLÍSAR
PARKET GÓLFDÚKUR
■ Glæsilegir litir -
KLÆÐIST FÖTUM
FRÁ OKKUR
• Hálfa öld
Framh. af bls. 27.
★ SKIPSTJÓRI.
Um þetta leyti vann ég að
stofnun Bæjarútgerðar Hafnar-
fjarðar með Ásgeiri Stefáns-
syni. Jón heitinn Baldvinsson
bankastjóri var mér hliðhollur
og vildi að ég fengi skip aftur.
Bæjarútgerðin keypti Maí, en
ég fór skipstjóri á togarann
Surprice haustið 1930. Var
með hann þangab til seint á
árinu 1931, fór þá í land. Þór-
arinn Olgeirsson útvegaði, mér
þá pláss á enskúm togara og
ég var með hann 1932. Sá tog-
ari hét Sabic. Ég fór svo i frí
og vissi ekki annáð en að ég
myndi halda þar áfram skip-
stjórn þegar því væri lokið.
Þá fékk ég skeyti þess efnis,
að ég fengi ekki skipið meir.
Það var svo mikil óánægja
meðal togaramannanna ensku
vegna þess að þeim þótti ís-
lenzku skipstjórarnir vera að
taka frá þeim plássin. Nokkru
síðar fórst þessi togari út af
Dýrafirði. Um þetta leyti var
lítið um vinnu og ég gerði lítið
annað en að fara einn fiskitúr
með Venus fyrir Þórarin Ol-
geirsson. Hann kom frá Eng-
landi til Hafnarfjarðar og var
þá fárveikur. Ég fór suðureftir
og út með skipið. Fiskaði í
það og skilaði því fullu af fiski
við bryggjuna. Þórarinn var þá
orðinn góður og fór með það
út og seldi fyrir 1870 sterlings-
pund. Það var toppsala. Eins
og ég sagði áðan þá var Þórar-
inn sá bezti húsbóndi sem ég
hef haft. Hann var afburða
fiskimaður og sérstaklega miða-
glöggur. En hann var harður
við sjálfan sig og aðra. Það
var svo árið 1934 að ég fór
á togarann Ver frá Hafnarfirði.
Keypti í honum með Pétri
Halldórssyni, Jóni Kjartans-
syni og Jóhanni Ármanni
Jóhannssyni og fleiri. Var með
hann 1934 og 1935, en þá var
hann seldur Norðfirðingum. Ég
var með skipið áfram, sem nú
hlaut nafnið Brimir. Við bjugg-
um á Norðfirði. Ég var með
Brimi alveg þangað til 1938,
hætti þá og flutti suður.
Sv. S.
Framh. í næsta blaði.
• Tóma líkkistan
Framh. af bls. 21.
Er þetta jarðarför Clarence
Adams herra?
— Jú, reyndar, svarar fang-
elsisstjórinn.
— Þá er líklega bezt að þér
fáið að vita, að við höfum
fengið upplýsingar um að
Adams hafi sézt stíga upp í
lest í Chicago... sagði þá
fangavörðurinn.
HORFINN.
Fangelsisstjórinn náði strax
í grafarann og bað hann opna
kistuna. Kistan var borin inn
í hús þar rétt hjá og lokið tek-
ið af.
Hún var hálffull af mold og
grjóti, en þar sást ekki tangur
eða tetur af líkinu.
Lögreglan lokaði öllum veg-
um og lét leita í öllum lestum
frá Ch'ester, en of seint.
Nákvæm rannsókn í fangels-
inu og á öllum kringumstæð-
um varðandi hinn meinta dauð-,
daga Adams, leiddi í ljós að
þar var enginn meðsekur. Sá
orðrómur gekk að Adams hefði
farið til Kanada í dularklæðum
og það bárust upplýsingar bæði
frá Toronto og Montreal um
mann, sem svaraði nákvæm-
lega til lýsingarinnar á Adams
og að hann hefði haldið til
á hótelum þar.
Loks var því haldið fram
að hann hefði komizt vestur
og horfið í Mexíkó og eftir 1910
fréttist ekkert af honum. Gröf-
in hefur líklega kallað hann
aftur í þetta skipti fyrir fullt
og allt.
ENDIR.
• Andið rétt
Framhald af bls. 16.
bezt súrefni það, sem fyrir er
í andrúmsloftinu nú til dags,
með fullkomnustu öndunarað-
ferð. Hann heldur því fram,
að menn láti sér annara um
vélar sínar en sjálfa sig, og
lýsir því á þessa leið:
„í bifreiðum vorum líðum
vér ekki stíflaðar benzínleiðsl-
ur, gallaða blöndunga né annað
það, er leiðir til lakari afkasta
hreyfilsins. En léleg líkams-
afköst sjálfra vor hirðum vér
ekki um að bæta, þótt vér vit-
um að þau orsakast af skorti
á súrefnisgjöf, sem er svo nauð-
synleg fyrir heilbrigði og vel-
líðan þeirra ótölulegu fruma,
er byggja upp líkama vorn.
Vér getum andað oss til betri
heilsu og bjartara lífs. Mér
finnst vera tími til þess kom-
inn, að vér lærum þessa ein-
földu lífsspeki.“
J. B. þýddi.