Fálkinn - 21.03.1966, Blaðsíða 31

— Jú, það var mín hugmynd,
sagði írú Lacey. — Horace var
hlynntastur því, að neita Söru
um að sjá hann aftur og það
allt. En ég sagði, að ekkert vit
væri í að taka því þannig tök-
um. „Við bjóðum honum hing-
að,“ sagði ég. „Ásamt allri fjöl-
skyldunni. Látum hana sjá
hann í okkar umhverfi á okkar
heimili og verum sérstaklega
kurteis við hann — þá missir
hún ef til vill áhugann á hon-
um.“
— Ég held að það hafi verið
mjög skynsamlegt af yður,
Madame.
— Við verðum að vona það,
andvarpaði frú Lacey. — En
það virðist ekki hafa komið að
miklu gagni enn. Hann hefur
að vísu aðeins verið hér fáeina
daga. Spébolli kom allt í einu
í ljós í hrukkóttri kinn hennar.
— Það versta er, að ég verð
að viðurkenna að ég kemst
ekki hjá því að falla vel við
hann — eða réttara sagt finna
persónutöfra hans, enda þótt
ég sjái að sjálfsögðu við hon-
um og viti að hann er sann-
kölluð hengilmæna. Og þó hef-
ur hann sínar góðu hliðar.
Hann spurði hvort hann mætti
taka systur sína með sér hing-
að. Hún er að ná sér eftir skurð-
aðgerð og honum fannst svo
ömurlegt að vita af henni á
hressingarhæli um jólin, að
hann spurði hvort hún mætti
koma hingað. Hann kvaðst
skyldu færa henni upp allan
mat til þess að valda okkur
ekki aukinni fyrirhöfn. Og
þetta var þó vissuleg? fallegt
af honum, finnst yður ekki?
— Það ber vott um um-
hyggjusemi, sagði Poirot hugs-
andi, — sem nærri því virðist
dálitið óeðlileg.
— Æ, ég veit ekki. Menn
geta átt til ættrækni þótt þeir
séu að eltast við unga, ríka
stúlku. Og Sara verður mjög
auðug — hún erfir ekki mikið
eftir okkur, þar eð megnið af
peningunum auk hússins hérna
kemur í hlut Colins — en þeg-
ar hún verður tuttugu og eins
árs, fær hún allan móðurarfinn
sinn. Hún er aðeins tvítug
núna. Nei, mér finnst reglu-
lega fallegt af Desmond, að
hugsa um systur sína og hann
hefur staðið við orð sín og ber
mestailan matinn upp til henn-
ar sjálfur. En engu að síður,
bætti frú Lacey við ákveðin,
— vil ég ekki að Sara giftist
honum. Haldið þér, að þér
munið geta hjálpað okkur á
einhvern hátt?
— Það gæti hugsazt, svar-
aði Poirot, — en ég vil ekki
lofa of miklu. Ég get aðeins
sagt, að ég skal gera það sem
ég get ef ekki af öðru, þá til
þess að votta yður þakklæti
mitt fyrir að hafa sýnt mér þá
vinsemd, að bjóða mér hingað
um jólin. Hann litaðist um í
stórri stofunni. — Það er varla
neinn hægðarleikur, að hafa
svo marga gesti á þessum tima?
— Ojæja, það er ekki eins
erfitt og margur heldur. Fólk
úr þorpinu kemur hingað og
hjálpar til — tveir taka
morgunverkin, tveir aðrir sjá
um hádegisverðinn og þvo upp
og enn tveir eru hér á kvöldin.
Það er nóg af fólki, sem gjarn-
an vill vinna nokkrar klukku-
stundir á dag. Og á jólunum
erum við sérstaklega heppin.
Hún frú Ross, blessunin, bregzt
okkur aldrei. Hún er afbragðs
matreiðslukona. Hún dró sig í
hlé fyrir tíu árum, en hún
hleypur alltaf undir bagga
með okkur. Og svo höfum við
auðvitað Peverell.
— Er það brytinn?
— Já, hann ér kominn á
eftirlaun og býr í litlu stof-
unni við hliðina á húsvarðar-
bústaðnum, en hann krefst þess
að fá að ganga um beina hérna
á jólunum, enda þótt hann sé
orðinn svo gamall og riðhent-
ur að ég er dauðhrædd um,
að hann missi allt út úr hönd-
unum á sér. — Svo þér sjáið,
að hér er allt til reiðu til þess
að við getum átt notaleg og
velheppnuð jól. Og það hvít
jól, bætti hún við og leit út
um gluggann. — Sjáið þér?
Það er byrjað að snjóa. En nú
eru börnin að koma inn. Þér
megið til að hitta þau, Monsie-
ur Poirot.
Poirot var kynntur hátíðlega
fyrir unga fólkinu. Fyrst Colin
og Michael, dóttursyninum og
skólafélaga hans, hraustlegum
og viðfelldnum fimmtán ára
drengjum og var annar dökk-
ur yfirlitum, hinn ljóshærður.
Síðan kom Bridget, frænkan,
dökkhærð stúlka á líku reki,
tápmikil og fjörleg.
— Og þetta er sonardóttir
mín Sara, sagði frú Lacey.
Poirot horfði með athygli á
þessa ungu, fríðu stúlku með
þykka, rauða hárið. Hún virt-
ist taugaóstyrk og nokkuð vör
um sig, en var auðsjáanlega
mjög hlýtt til ömmu sinnar.
— Og þetta er Desmond Lee-
Wortley.
Lee-Wortley var klæddur
þykkri lopapeysu og svört-
um, þröngum molskinnsbuxum.
Hár hans var í síðara lagi og
vafasamt var hvort hann hefði
fiy/on teygjusokkarnir
eru beztu sokkarnir
fyrir konur sem standa
mikið við störf sín
- þeir gefa fótunum
alhliða stuðning og eru
auk þess jafnfallegir
og venjulegir
nylonsokkar
tízkulegir
ofþreytondi
100 prósent nylon
IJalcé
nylon
teygjusokkar
EFNAGERÐ REYKJAVIKUR H. F.
ihqvi hra/h
FALKINN
31