Vaka - 01.04.1927, Qupperneq 56

lötí
SIGURÐUR NORDAL:
[VAKA]
heilbrigðra manna en frásagan um vígaferli Styrs Þor-
gríinssonar á 10. öld.
Eftir að E. H. Kv. í aðra röndina hefur sýnt mér svo
mikla tillátssemi í greinuni sinum, er það ekki nema
sanngjarnt, að eg geri það fyrir hann að minnast enn á
það deiluefni, sem honum er gjarnast að fjölyrða um:
einhyggju og tvíhyggju. Hann veit það vel, að þar muni
jafnan orka tvimælis um niðurstöðuna. Þessar tvær
skýringartilgátur hafa lengi barizt og eru líklegar til þess
að gera það meðan menn hugsa. E. H. Kv. hneykslast á
því, að eg skuli í gomlu hroti hafa kveðið svo að orði,
að yfir andstæðunum hlyti að vera eitthvert afl, sem
sæi um, að barátta þeirra varaði eilíflega. Eg held nú,
að þetta sé samiileg tvíhyggja, en þó að eg í þessu at-
riði og öðrum, sem hníga að hinum hinnztu rökum,
verði að láta mér getgátur og spurningar nægja,
skammast eg mín ekki fyrir. Sjón mín nær til andstæðn-
anna í mannlegri sál og því tilverubroti, sein eg þekki.
Hún er mér þar sögu ríkari. En spurningarnar einar
ná lil þess, sem er fyrir handan eða ofan þessar and-
stæður. Aðalatriði þessa máls hlýtur jafnan að verða
það, sem eg hef áður gert grein fyrir: að i breytni sinni
og dómum um lífið í kringum sig hljóta allir að vera
tvihyggjumenn, ef þeir vilja ekki lenda í siðferðilegum
ógöngum.
E. H. Kv. tilfærir í einni grein sinni ágætan ræðukafla
eftir sira Harald Níelsson. Þar standa m. a. þessi eft-
irtektaverðu orð: „Mennirnir þekkja ekkert það afl,
sem ekki sé unnt að snúa til tjóns og skaðsemda. Bless-
un má snúa i bölvun“. Má í því sambandi minna á skoð-
un dr. Helga Péturss um lifstefnu og helstefnu. Öflum,
sem í sjálfum sér eru hvorki ill né góð, má snúa í
tvær gagnstæðar áttir. En hvað togar þau i ógæfuáttina?
Er nokkuð lakara að gera ráð fyrir tveim ríkjum, sem
togast á, heldur en einu, sem er sjálfu sér sundurþykkt?
E. H. Kv. reynir að gera tvíhyggjuna hlægilega með