Vaka - 01.04.1927, Qupperneq 73

Ívaka]
UM BERSÖGU.
183
Aldrei eru þessi brígzl rökstudd með neinu öðru en
því, að sá er fyrir þeim verður haldi fram öðrum skoð-
unum en höfundur þeirra.
Allir flokkar hafa í þjónustu sinni launaða ritstjóra.
En fæstir þessara ritstjóra þykjast geta hugsað sér þann
möguleika, að andstæðingar þeirra trúi fyrir blöðum
sínum mönnum, sem séu sannfærðir flokksbræður
þeirra. Þeir látast yfirieitt eklci trúa því, að til séu sann-
færðir andstæðingar — menn, sem séu á annari skoðun
en þeir, án þess að hafa l'engið peninga fyrir það.
Það er jafnaðarlega erfitt að slcera úr því, að hve
miklu leyti þessi brigzl stafa af raunverulegri tor-
tryggni, en ekki eingöngu af áhrifum illra fordæma og
landlægs ósiðar. Því eins og flestuin mönnum, er fyrir
ámæli verða, er tamast að hugsa sér að höfundur þeirra sé
óþokki, eins á töluverður hluti þeirra manna, sem fremst
standa í pólitískum illdeilum, erfitt með að trúa því,
að andstæðingi geti gengið gott eitt til.
En hvað sem því líður, þá er hitt víst, að yfirleitt eru
þessar aðdróttanir óhugsaður þvættingur. Ef t. d. su
kenning Jónasar Jónssonar frá Hriflu væri rétt, að
íhaldsflokkurinn sé hagsmunasamtök sérdrægra efna-
manna, þá ætti svo sem helmingur íslendinga að vera
ríkir menn. Þegar Jafnaðannenn fullyrða, að andstað-
an gegn stefnu þeirra stafi aðallega af láglyndri um-
hyggju fyrir eigin pyngju, þá sézt þeim yfir það, að 90
af 100 allra andstæðinga þeirra hafa einskis í að missa,
þótt þjóðfélagshugmyndir jafnaðarmanna yrðu fram-
kvæmdar — ef þeir á annað borð tryðu því, að þær gæf-
ust eins vel fyrir þjóðarlniið í heild sinni og núverandi
skipulag. Og þegar íhaldsmenn væna t. d. Héðinn Valdi-
marsson um eigingjarnar hvatir, þá er þess ekki gætt, að
minna liafi nokkurntiina látið stjórnast af hagsmunum sjálfs sín
i afskiftum sinum af landsmálum. En sjálíur liefi ég að stað-
aldri orðið fyrir slíkum aðdróttunum — eins og allir aðrir rit-
stjórar.