Vaka - 01.11.1927, Qupperneq 51

VAKA
ANDLEGT LÍF Á ÍSLANDI.
36!)
um orða, tóna, lita og forms í rikari mæli en öðrum
dauðlegum, en af verkum þeirra þróast og magnast
hæfileikarnir til að finna til og skilja með hverjum
þeim, sem hæfur er til að njóta listar.
Þetta er fagnaðarerindi listarinnar til sáluhjálpar
hverjum þeim, sem vill að líf hans sé gleði og vöxtur.
Trúin á guð og framhald lífsins . . . mun einhver
segja. í bókmenntum og listum heimsins er allt að
finna sem hjálpað fær mönnum til þess að hera lífið
og trúa á gildi þess. Hver sá, er þarfnast lífsskoðunar,
guðdómlegs hoðskapar, æðri handleiðslu, — hann leiti
þangað. Þar er andleg aleiga mannkynsins.
V.
Hvað á að verða úr islenzku þjóðinni? Hvað gæti
orðið úr henni, ef viturlega væri hugsað fyrir framtíð
hennar? Hvað er hægt að gera fyrir hana, til þess að
hæta liðan hennar og efla menntun hennar? Þessar
spurningar eru upphaf allrar alvarlegrar skapandi
stjórninálastarfsemi. Það er viðfangsefni hennar að
svara þeim í framkvæmd.
Deyfðin og tilbreytingaleysið i fámenni og einangrun
sveita og lítilla strandbæja, kuldastormar og snjó-
þyngsli vetrarins, rigningarnar á sumrin, öll óblíða
Joftslagsins í norrænu illviðralandi, — slíkar eru hinar
sameiginlegu höfuðstaðreyndir í lífi meginþorra þjóðar-
innar. Lífskjör vor heimta að þjóðin reyni að gera heim-
ilin sem vistlegust, að hún njóli ávaxtanna af erfiði sínu
innan húsveggjanna, að hún eyði þar hinum dýrmætu
tómstundum sínum, — þeim stundum sem afgangs eru
frá dagsverkinu til þess að gleðjasl og inenntast.
Það er því auðskilið, að bókin hlýtur að vera höf-
uðuppspretta skemmtunar og menningar í lífi Islend-
inga, að á hverju íslenzku heimili, þar sem hugsandi
mannveru á að vera líft, verður að vera gott bókasafn.
Það er ekki hægt að óska þjóð vorri annars betra
24