Vaka - 01.11.1927, Blaðsíða 58

Vaka - 01.11.1927, Blaðsíða 58
[vaka} BAUGABROT. HVÍ GJÖRHIST GUÐ MAÐUR? Eins og yður sjálí'sagt rekur minni til, áheyrendur mínir, var það hinn heilagi Anselmus frá Kantarabory (1035—1109), er með riti sín Cnr deus homo? færði i'riðþægingarkenningu kirkjunnar í það horf, er henní þótt hún geta við unað. En á meðan hann var að rita verk þetta, á meðan hann var að reyna að færa sönnur á, hvers vegia Guð hefði gjörzt maður, dreymdi hann að sögn undarlega drauma, er hann skildi ekki í fyrstu, og raunar ekki fyrr en hann hafði lokið verki sínu. Ég ætla nú að ljúka þessum fyrirlestrum mínum með því að segja yður frá þessum draumför- um Anselms. — Einhverju sinni eftir að hinn heilagi Anselm hafði velt fyrir sér þeirri mikilvægu spurningu, hvers vegna guð hefði gjörzt maður, har svo við nótt eina, að hann dreymdi, að hann væri kominn á þann stað, þar sem .lakoh Israel hafði séð himinstigann rísa, og hann sá engla Guðs ganga upp og niður stigann. En er Anselm leit himininn opinn yfir sér, hugkvæmdist honum að ganga upp stigann og alla leið upp að hásæti Guðs tiJ þess að fræðasl af Guði um það, hversvegna hann hefði gjörzt maður. Og hann tók nú að ganga upp stigann. Og af einskærri lotningu fyrir Drottni horfði hann aug- unum til jarðar, á meðan hann var að ganga upp. En er hann var kominn upp á himinskörina og stóð andspænis hásæti Guðs, þá dirfðist hann að líta upp, en, sjá! önd- vegið var autt og óskipað. Þá varð hinum heilaga An- selmi fehnt við, en hann hugsaði með sér, að Guð væri orðinn maður, og jafn nær sneri hann aftur niður til jarðar. Þessi draumur hafði nú þau áhrif á Anselm, að hann hætti um stund að hugsa um viðfangsefni sitt. En smám- saman tókst honum þó að friða sálu sína með því, að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Vaka

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vaka
https://timarit.is/publication/363

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.