Fréttablaðið - 19.12.2009, Qupperneq 62

62 19. desember 2009 LAUGARDAGUR
V
ið Jón Óttar vorum
á ýmsum gestalist-
um heima á Íslandi
á þessum tíma og
borðuðum bæði með
norsku og spönsku
konungshjónunum, til dæmis.
Það var reyndar saga að segja
frá því þegar við vorum boðin
í veislu með spönsku konungs-
hjónunum. Þá vorum við á ferð
um landið með Stöð 2, Stöðin á
staðnum. Ég var þar í gervi sjón-
varpspersónunnar Beggu frænku
og við vorum búin að vera á Aust-
urlandi og komin á Höfn í Horna-
firði þegar við þurftum að drífa
okkur í veisluna, Ómar Ragn-
arsson bauðst til að fljúga með
okkur. Það var ótrúlega slæmt
veður og gat á flugvélinni þannig
að það rigndi ofan á Jón Óttar í
vélinni og hann var orðinn renn-
blautur. Hávaðinn var ærandi
og skýin sífellt lægra á lofti. Í
grennd við Kirkjubæjarklaustur
var skyggnið orðið nánast ekkert
og við urðum að lenda á Mýrdals-
sandi. Ég var mjög fegin, því ég
hafði verið skíthrædd í rellunni.
Helga, eiginkona Ómars, kom á
móti okkur og við hittumst við
Skógafoss þar sem hún tók við
okkur og keyrði okkur í bæinn en
þá tók ekki betra við. Hún hafði
greinilega verið í rallakstri, ekk-
ert síður en Ómar, og keyrði brjál-
æðislega.“
Framhjáhald var kornið
sem fyllti mælinn
Eftir nákvæmlega ár í hjónabandi
skildi leiðir þeirra Jóns Óttars og
Elfu. Eflaust hafa erfiðleikarnir
við rekstur Stöðvar 2 tekið sinn
toll en erfiðleikarnir í sambandinu
voru þó djúpstæðari og náðu lengra
aftur í tímann. „Þótt við vildum
bæði að þetta samband gengi var
alltaf einhver misskilningur í gangi
á milli okkar og það sem verra var,
við náðum aldrei að ræða málin.
Ég hafði ekki viljað ganga í hjóna-
band fyrr en ég væri viss um að við
værum tilbúin í það og ég hélt við
værum það, en það reyndist ekki
rétt. Að sumu leyti vorum við mjög
vond hvort við annað, en að mörgu
leyti vorum við líka góð hvort við
annað. Okkur kom langbest saman
þegar við vorum á ferðalögum
saman, en samt man ég að ég var
oft mjög einmana á þessum ferða-
lögum. Það var eins og eitthvað
vantaði sem við gátum ekki sett
fingurinn á. Þetta var vandi sem
við gátum aldrei leyst. “Auðvelt er
að afgreiða sambúðarvandamálin
með því að orðrómur sem þráfald-
lega var á kreiki um að Jón Óttar
héldi framhjá Elfu hafi grafið
undan sambandinu. Hún segir að
ekki sé auðvelt að átta sig á hversu
mikil áhrifin hafi verið vegna þess
að framhjáhaldið hafi ekki verið
staðfest og hann hafði ávallt neit-
að því. Þegar upp úr slitnaði fór
hins vegar ekki á milli mála að
framhjáhald hans var kornið sem
fyllti mælinn. „Innst inni vissi ég
að hann var að halda framhjá mér,
en hann varð alveg brjálaður þegar
ég spurði hann hreint út og sagði
að þetta væri allt í huganum á mér.
Það sagði mér enginn frá því að
hann héldi fram hjá mér þótt marg-
ir vissu af því. Ég fékk grunsemd-
ir mínar ekki staðfestar fyrr en
ég sá bílinn hans fyrir utan heim-
ili ungrar stúlku sem mig grunaði
að hann ætti í sambandi við. Þegar
hann var þar fyrir utan alla nóttina
þurfti ég ekki frekari vitnanna við.
Þrátt fyrir að margir hafi haldið að
það væri Vala Matt sem kom upp á
milli okkar var það ekki hún sem
hann var að heimsækja þessa nótt.
Í rauninni veit ég ekkert hvort hún
kom við sögu á meðan við vorum
gift eða ekki, það eina sem ég veit
er það að hún var alltaf komin í
minn stað um leið og við hættum
saman.
Jón Óttar var mikill sjarmör
Mér fannst mjög sorglegt barnanna
okkar vegna að hjónaband okkar
skyldi ekki lifa. Mér finnst mjög
leiðinlegt að hafa misst samband
við Solveigu dóttur Jóns Óttars,
en það var óhjákvæmilegt að slíta
öll tengsl við Jón Óttar til þess að
halda ekki áfram í sama mynstr-
inu. Jón Óttar var aldrei betri við
Karl Axel en einmitt þegar var
að slitna upp úr okkar sambandi,
hann var svo góður pabbi þegar
hann tók sig til. Mér fannst mjög
erfitt að svipta Karl Axel föðurn-
um sem hann þurfti á að halda.
Mér er mjög minnisstæð mynd-
in af Jóni Óttari þegar hann var
kominn með Solveigu, Karl Axel
og dóttur hennar Völu öll saman og
var hinn fullkomni pabbi fyrir þau
öll. Eins átti hann auðvelt með að
heilla ömmu mína, Vigdísi, alveg
upp úr skónum, enda gat hann
verið mjög sjarmerandi, það fer
ekkert á milli mála. Hún átti lengi
erfitt með að trúa því að það væri
ég sem hefði hætt við hann en ekki
öfugt. Hann hringdi í hana eftir að
við hættum saman og fór meðal
annars til hennar til að reyna að
fá hana til að sannfæra mig um að
ég ætti að taka hann aftur. Hann
hafði reyndar samband við flesta
vini mína, Fíu, Pálu, Mary, Borg-
hildi og fleiri en Borghildi tókst
honum ekki að heilla. Margir af
þeim sem féllu fyrir sjarma hans
trúðu því að ég væri vonda konan
sem misskildi hann. Ég þekkti það
alveg hvað hann gat verið sann-
færandi og eitt af því sem fékk
mig til þess að falla aftur fyrir
honum áður en við giftum okkur
var einmitt allt þetta fallega sem
hann sagði við mig. Sumu gleymi
ég aldrei, eins og þegar hann sagði
að hann vildi að hann gæti skor-
ið þessa ást til mín úr hjarta sínu,
því hann væri svo kvalinn. Hver
getur staðist slík orð? Jón Óttar
var mikill sjarmör og ætti skilið
að fá verðlaun fyrir það. Ég hef
verið spennt fyrir mörgum mönn-
um en ég held að engum hafi tekist
að fanga mig eins sterkt á sjarm-
anum og hann. Annað sem bræddi
mig alltaf var þegar hann sagði að
Stöðvar 2 ævintýrið væri allt gert
fyrir mig. „Þetta er mín gjöf til
þín,“ sagði hann og að hann myndi
ekki hafa gert þetta fyrir nokkurn
annan.
Þungbær reynsla
Elfa lítur núna á þetta sem skjall
sem hún hafi fallið fyrir, en í ævi-
minningum Jóns Óttars er þess
reyndar getið oftar en einu sinni
að upphaflega hugmyndin að lista-
miðstöðinni í Sigtúni, sem seinna
varð að Stöð 2, hafi orðið til vegna
þess að hann vildi skapa Elfu verk-
efni þegar hún var atvinnulaus.
Elfu var á margan hátt eins inn-
anbrjósts og eftir að hún missti
Kristján, skilnaðurinn og síðan
atvinnumissirinn nokkru seinna
varð henni þungbær reynsla. Enn
á ný var hún „týnd“ og í þetta sinn
gekk jafnvel enn verr að leita aftur
að sjálfri sér. Sviðsljósið sem var
í kringum brúðkaupið og vænting-
arnar sem hún hafði átt um sam-
búðina gerðu skellinn jafnvel enn
meiri. Hún hafði haldið að þau Jón
Óttar næðu saman, þótt marg-
ir hefðu spáð hinu gagnstæða og
því var ósigurinn enn meiri. „Ég
hitti Jón Óttar seinast þegar við
vorum að ganga frá skilnaðinum
árið 1991. Ég kom heim frá Kan-
ada til þess að selja eigur mínar og
ljúka því sem eftir stóð til að skiln-
aðurinn gengi í gegn. Við hittumst
í Perlunni og allt fór mjög vel fram
á milli okkar. Síðan hef ég ekki séð
hann og ekki fylgst neitt sérstak-
lega með honum, en auðvitað frétti
ég af og til af því sem hann er að
gera.“
Ævintýralegt
lífshlaup
Leikkonan Elfa Gísladóttir var áberandi í íslensku
menningarlífi. Hún gekk að eiga sjónvarps stjórann
Jón Óttar Ragnarsson árið 1989 en hjónabandið
entist aðeins í ár. Fréttablaðið fékk að skyggnast í
kafla úr ævisögu Elfu sem er skráð af Önnu Ólafs-
dóttur Björnsson.
GLÆSILEGASTA PARIÐ Í BÆNUM Elfa og Jón Óttar í stofunni heima í Skaftahlíð.
BRÚÐKAUP ALDARINNAR Elfa og Jón Óttar 14. maí 1989 ásamt Karli Axel syni Elfu og Björgu Ellingsen móður Jóns Óttars.
NÚVERANDI EIGINMAÐUR Elfa ásamt Tom en saman búa þau norðan við Seattle í Bandaríkjunum.
Innst inni vissi ég að hann var að
halda framhjá mér, en hann varð
alveg brjálaður þegar ég spurði
hann hreint út og sagði að þetta
væri allt í huganum á mér.