Vikan - 09.11.1961, Blaðsíða 3

KROSSGÁTAN ... sem lifað hafa í leikjum til fjalla
Kæra Vika. og i gróðursælum héruðum. Já,
Kærar þakkir fyrir margt gott og grimmd mannanna er mikil. Ég hélt
skemmtilegt, sem þú flytur lesend- að það væri afmáð og sæist ekki
um þínuml Ég hef haft ánægju af meira nema við smalamennsku, að
að lesa Vikuna siðastliðin fjögur fé sé rekið. Já, það er margt, sem
ár og hefi gaman af sögunum, aldar-
speglinum, mánaðargrein Helga
Sæmundssonar og svo auðvitað
blessaðri KROSSGÁTUNNI auk get-
rauna. En þar sem ég hef haldið
Viltunni saman, þá finnst mér það
mikill galli að þurfa að skemma
greinar eða sögur, með þvi að klippa
getraunaseðilinn úr. Er ekki hægt
að koma því svo fyrir að hann sé
hafður á bakhlið einhverrar aug-
lýsingar, því að þeim safna áreið-
anlega fáir.
Ég vona, að gott verði þitt gengi
og þú lifir lengi. Þess óskar þinn
Krossgátuunnandi.
p. s. Hvernig er skriftin?
Þú ert ekki sá fyrsti. — Hug-
myndin er ágæt, og munum við
reyna eftir fremsta megni að
verða við ósk þinni. Hinsvegar
er prentun þannig háttað, að það
getur verið erfiðleikum bundið
að fá þetta til að standast á. Það
er langt og tæknilegt mál, sem of
langt er til að útskýra hér. —
Skriftin er lítt mótuð og sam-
ræmir sér ekki nógu vel enn, svo
að heildaráferðin verður ekki
falleg. Til dæmis hallar stöfun-
um ýmist til vinstri eða hægri.
JÁ, GRIMMD MANNANNA
ER MIKIL ...
'Kæra Vika.
Viltu taka eftirfarandi línur, sem
fyrst.
Ég vil spyrja, var ekki búið að
banna að reka sauðfé til slátrunar
á haustin? Við hjónin komum frá
Reykjavík i haust, þá mættum við
sex fjárrekstrum, öllum í Húna-
vatnssýslu, og var það sorgleg sjón,
því margar kindurnar göptu af mæði
og margar voru draghaltar og
slæptar, og voru þessar blessaðar
skepnur píndar áfram með geltandi
hundum, og menn spöruðu ekki
svipurnar. Við höfðum tal af ein-
um herranum og spurðum, hvert
ferðinni væri heitið. Svarið var, til
Hvammstanga, og tel ég víst, að
allir þessir fjárrekstrar hafi átt
þangað að fara. En hvað segir svo
Dýraverndunarfélagið um þtetta?
Það er ekki að sjá, að mannúðin sé
vaxandi og ætti fólk að þroska sig
betur í að kynnast tilfinninga-
lífi dýra en gert hefur verið
hingað til. En kannski hugsa sumir,
að sama sé, hvernig allt veltist, þar
sem sú skoðun er að ryðja sér til
rúms, að enginn guð sé til.
En rannsökum okkar eigin til-
finningar og lítum á innstu hjart-
ans fylgsni, þvi að þvi kemur, að
menn og dýr verða að deyja, og
hvort við vildum slíka meðferð á
okkur (eða okkar). Sjálfsagt er
þetta víðar en í Húnavatnssýslu að
fé er rekið langar leiðir til slátr-
unar. Eitt er það enn, sem ég hef
verið að undrast um — hvað sveita-
fólk og aðrir gleðjast yfir þeim ó-
fögnuði, þegar verið er að smala
saman skepnum þeirra, til þess eins
að reka þær í dauðann. Skepnur,
ekki virðist vera á menningarstigi,
sem þyrfti að vera.
Gætu ekki eftirlitsmenn frá Dýra-
verndunarfélaginu fylgzt með þess-
um fjárflutningum á haustin? Ég
vona, að þessar Hnur verði teknar
til athugunar, þótt þær séu fátæk-
legar, en mér dettur ekki í hug að
spyrja, hvernig skriftin er, því ég
veit sjálf, að hún er engin fyrir-
mynd, það er efnið, sem ég hugsa
mest um að komist á framfæri.
En eitt er víst, að guð sér allt,
einnig þær misþyrmingar, sem dýrin
verða að þola af mannanna völdum.
Inga.
Hugsunin bak við bréf þitt er
að vísu falleg, Inga, en ekki sé
ég að það brjóti neitt í bága við
kristilegar hugmyndir mannsins,
þótt fé sé rekið til slátrunar. Guð
gaf manninum einu sinni leyfi
til að nærast á dýrum merkur-
innar, og er þvf síður en svo
neitt athugavert við það, þótt
maðurinn gleðjist við tækifæri
sem þetta. Hann gleðst yfir því að
fá sína magafylli, gleðst eins og
fólk gleðst að lokinni uppskeru.
Auk þess er hvergi bannað með
lögum að reka fé til slátrunar,
enda þótt margar reglur séu til
um alla meðferð á skepnunum á
leið til slátrunar, og þar er ég
þér fyllilega sammála, Inga, maff-
urinn á að sýna blessuðum
skepnunum fyllstu nærgætni —
þar til þeim er greitt banahöggið,
sem er nauðsynlegt og sannkristi-
legt, því að fyrir Guði væri það
ljótur löstur að svelta sjálfan sig
í hel sakir eintómrar tillitssemi
við blessaðar skepnurnar. Póst-
urinn ræddi þetta við Þorbjörn
Jóhannesson, mikinn áhugamann
um dýraverndun hér á landi, og
þótti honum gott til þess að vita,
að menn sýndu þessu máli ein-
hvern áhuga, og vill hann um-
fram allt hafa upp á Ingu þess-
ari, til þess að færa henni rétt
gögn í hendur varðandi þetta
mál, auk þess sem hann sagðist
hafa áhuga á að birta bréf Ingu
f Dýraverndaranum. Fór Þor-
björn þess á leit við Ingu, að hún
skrifaði Þorsteini Einarssyni
íþróttafulltrúa í Arnarhvoli hið
skjótasta og myndi hún þá heyra
álit dýraverndara á þessu máli.
Hinsvegar vil ég undirstrika í
lokin að það þarf alls ekki að
vera slæm meðferð á sauðfé að
reka það, sé það gert á réttan
hátt.
LJÓS í BREKKUNA . . .
Kæra Vika.
Viltu koma eftirfarandi á fram-
færi fyrir mig: Ég á heima inni í
Selási og ek þangað að jafnaði um
sjöleytið. Leiðin liggur upp Ártúns-
brekkuna og það kemur oft fyrir að
gangandi fólk er á veginum þarna
i brekkunni. Nú er það að sjálf-
sögðu í lagi, en hitt er verra, að
engin götulýsing er í þessari brekku
Úlgcfandín YIKAN H.F.
Ritatjóri:
Gfali Sigurðsgon (ábm.)
Auglýsingastjórí:
Jóhanncs Jörundsson.
Framkvæmdastjóri:
Hilmar A. Kristjángson.
.
Ritstjórn óg auglýsingar: SkipholU
33. Slmar: 35320, 35321, 35322. Prtst-
hólf 149. AígrelOsla og dreiíing:,
BiaÖftdreifing, Míklubraut 15, síml
36720. Dreffingarstjóri: Óskar Karlr-
son. VerS 1 iausasölu kr. Í5. Áskrifl
arverB er 200 kr. ársþriBjungslega,
greiðist fyriríram. Prentun:.,H"“‘"
hX Myndamót; Rafgraf h.f,
Á............ .................:......
/ næsta blaði verður m. a.:
* f næsta blaði birtist algjörlega óvenjulegt efni, sem ástæða
er til að mæla með:
BLINDU HJÓNIN í HAMRAHLÍÐ 19.
Viðtal og fjórar síður með myndum af lífi og störfuin Andrésar
Gestssonar og Elísabetar Kristinsdóttur. Þau eru nýlega gift
og hafa aldrei séð hvort annað.
* Hringekjan. Smásaga eftir Rosemary Johns.
* Sunnan Sex. Ný revýa í Sjálfstæðishúsinu undir stjórn Fiosa
Ólafssonar. Myndir og frásögn af revýunni.
* Þú skalt ekki leika á mig öðru sinni. Sakamálasaga.
* Allt fyrir mannkærleikann. Grein með myndum um Örn og
Hauk Clausen, sem hlupu, stukku og köstuðu af miklum þrótti
fyrir 10 árum, en iðka nú tannlækningar og lögfræði.
* — Og konur eins og hver girnist, — Dr. Matthías Jónasson
skrifar um Múhameðstrú og skyggnist undir tjaldskör spá-
mannsins, sem nokkuð oft varð að gefa út „bráðabirgðalög“
fyrir munn Allah, vegna eigin kvennafars.
* Vikan og heimilið. Fjórar síður fyrir húsmæður.
* Skæruliðar næturinnar. Sjöundi og síðasti hluti.
* Forsíðumynd eftir Halldór Pétursson: Saumaklúbbur.
* Vikan og tæknin: Þátturinn fjallar meðal annars um hinn
nýja Volkswagen 1500.
* í fullri alvöru: Er útvarpið að eyðileggja tónlistarsmekkinn.
og þetta fólk er í stórhættu. Ég reyni
eftir megni að taka eftir þessu fólki
og fer varlega, en það eru ekki allir
sem gera það, því mitSur. Svo mætti
geta þess, að vegurinn þarna beint
upp snarhratta brekkuna er óskilj-
anleg ráðstöfun. Ég skil ekki hvers-
vegna var verið að færa hann.
Brekkan var ekki nærri eins brött
með þvi að sneiða hana eins og
áður var gert.
Guðmundur Iíjartansson
Selási.
Við höfum engar athugasemdir
við þetta bréf, en komum því á-
leiðia svo réttir hlutaðeigendur
geti hugleitt málið.
EITTHVAÐ NÝTT Á SEYÐI ....
Til póstsins í Vikunni.
Það er orðið svo mikið af eyðum
i hlaðinu. Hafið þið ekki nóg efni
eða hvað? . . .
Svala.
Pósturinn
Fyrir alla muni farið þið nú ekki
að vera nýtizkulegir. Mér hefur lík-
að útlitið á Vikunni ágætlega.-----
G'. Þórðarson.
ÞAÐ SEM MÁ — OG EKKI MÁ. . .
Pósturinn, Vikan.
Hvað á það eiginlega að þýða að
fá ekki að lita i Vikuna i sjoppunum.
Manni er sagt, að það sé þannað,
að blaðið sé ekki lánað til aflestrar.
Það eru meira að segja komin skilti
i búðunum um þetta. Mér finnst nú
saklaust að fá aðéins að líta á efnið.
Ein óánægð.
Þaff er algjör misskilningur, aff
þú fáir ekki að líta á efnið, en
það er að okkar dómi talsverður
mismunur á því að fletta blað-
inu í gegn og kynna sér efnið,
eða að lesa það á staðnum og
skila því síðan aftur eins og tals-
verð brögð eru að — einkum hjá
unglingum og því fólki, sem virð-
ist hafa af því atvinnu að hanga
í sölubúðum. Það tíðkast hvergi
nokkurs staðar, að fólki sé gefinn
kostur á því að lesa blöð, áður
en það ákveður, hvort það kaup-
ir þau eða ekki. Erlendis eru öll
blöð seld úr söluturnum og þá er
ekki einu sinni hægt að fá að
fletta þeim áður en keypt er.