Vikan - 09.11.1961, Blaðsíða 30

Með stjömublik í augum.
Framliald af bls. 6.
veikur ... Hún sneri sér að Sharon.
---- Honum finnst svo mikið til
þess koma að vera veikur .. . sagði
hún, því að þegar hann er friskur,
kúga eldri systkinin hann misk-
unnarlaust.
— Fyrirgefðu, mælti Sharon. Éf<
er hrædd um að ég hafi ekki mik-
inn skilninfí á börnum.
— Það kæmi þér heldur ekki að
neinu fíagni, þegar mín börn eiga í
hlut. Þau eru ekki eins og börn
almennt gerast. En nú skaltu halda
áfram að taka upp farangurinn
þinn, Sharon, á meðan ég þvæ hon-
um og nostra við liann.
Nancy, sem var sjö ára að aldri,
kom lieim úr skólanum i þessu og
heilsaði frænku sinni kuldalega,
hafði fataskipti og fór í skátabún-
ing og hélt síðan út aftur. Pálína
kaliaði á eftir henni, bað hana að
koma ’-’ð á barnaleikvellinum i
bakaleiðinni og athuga hvort Keith
væri þar. Hann er í skóla eftir há-
degið, saeði hún við Sharon, en
hættir við að koma ekki beina
leið heim.
Eftir drykklanga stund komu svo
systkinin heim, og leið þá ekki á
löngu að til átaka kæmi i stofunni.
Þau veltu um lampa, Pálina sló til
Keiths og skipaði Nancy að fara inn
i herbergi sitt. — Hvernig á ég að
seta það, þegar hún er þar? spurði
Nancy.
Sharon vissi ekki hvað liún átti
af sér að gera. Hún bauð Pálínu
að hjálpa henni i eldhúsinu, en
Pálina svaraði þvi til að það væri
svo þröngt, að þær kæmust þar
varla fyrir tvær. Þá hugðist Sharon
lesa fyrir Teddy litla, en hann var
þá sofnaður.
Hún tók sér því sæti inni í stof-
unni og leit í blað. Dyrnar opnuð-
ust og Ted Larsen, sá hinn glæsi-
legi maður, sem unnið hafði hug og
hjarta Pálínu fyrir átta árum, kom
inn. En þessi maður, sem rétti henni
höndina og bauð hana velkomna,
var allur annar — þreytulegur,
hálsbinddð skakkt, og til þess að
kóróna allt saman, þá hélt hann á
jakkanum á armi sér, og buxurnar
höfðu áreiðanlega ekki verið press-
aðar þá um morguninn.
Sliaron tók i hönd hans. — Hvern-
ig líður þér, Ted? Það er gaman að
sjá þig aftur, sagði liún.
Það var tími til þess kominn að
þú heimsæktir okkur, mælti hann
innilega, en hún spurði sjálfa sig,
hvort hann mundi í rauninni muna
eftir sér. Ég ætla að heilsa kellu
minni, sagði hann enn, og svo verð-
ur þú að segja mér allar fréttirnar.
Hann lagði jakkann á stól og Sharon
fylgdist með lionum fram í eldhús-
ið, þar sem Pálina stóð við steikar-
pönnuna.
— Sæll, þú, sagði Pálina. Ég hélt
að þú værir lagztur út.
— Munaði minnstu. Hvernig liður
Teddy?
— Ætli hann hafi það ekki af —
hinsvegar er ég ekki viss um að ég
hafi það af. Við verðum að láta
taka úr honum hálskirtlana strax
þegar hann er orðinn hress aftur,
svo maður eigi þetta ekki alltaf
yfirvofandi.
—• Við verðum að láta verða af
þvi, sagði Ted og kyssti hana, en
ósköp ástriðulaust.
Sharon byrjaði á bréfinu til Steve
um kvöldið, en gekk illa að koma
því saman. Það var eins og hún
hefði ekkert til að skrifa — að það
væri ákaílega heitt, að yngsti krakk-
inn væri lasinn og hinir tveir óþekk-
ir, að Pálína hefði breytzt mikið
og Ted væri ekki heldur neitt líkur
því, sem hún mundi eftir honum.
Og loks þet'ta — ég elska þig og
sakna þín, nei, þetta var ekkert
bréf, og hún reif það og skrifaði
pnnað þar sem hún kvaðst skemmta
sér prýðilega cn sakna hans svo
hræðilega samt, að það væri alls
ekki víst að hún tylldi þarna út
vikunn.
Daginn eftir stakk Pálína upp á
því að Sharon skryppi i kvikmynda-
hús, en Sharon gat ekki fengið sig
til að vita af henni heima yfir
lösnu barninu. Hún spurði Pálínu,
hvort j^au hefðu ekki von um að
geta flutt í einbýlishús bráðlega.
— Jú, vitanlega vonum við og
vonum, svaraði Pálina, en það er
eins og alltaf komi eitthvað óvænt
fyrir, sem gerir þá von að engu.
En nú er útlit á að það geti orðið,
næst þegar Ted fær launahækkun.
Sharon svipaðist um i borðstof-
unni. Húsgögnin voru alls ekki sam-
kvæmt nýjustu tízku, gluggatjöldin
enn síður — og þettta var þá allt
og sumt, eftir átta ára hjónaband.
Pálína hafði breytzt og Ted var
ekkert likur þvi sem Sharon mundi
eftir honum. Yrði þetta svona, þeg-
ar hún og Steve hefði verið gift i
átta ár? Áreiðanlega ekki; Steve var
duglegur, þótt móðir hans vildi
ekki viðurkenna það.
Keith kom með þau boð frá kenn-
aranum, að augnlæknir yrði að at-
huga sjón hans, en Nancy hafði rif-
ið kjólinn sinn illilega og Pálína
ávitaði hana harðlega. Nancy reidd-
ist og fór inn til Teddy. Þær heyrðu
eftir andartak að hann var farinn
að hágráta, og þegar Pálina kom
inn, veinaði liann: — Hún segir að
það eigi að skera upp á mér háls-
inn ...
Keith setti á sig hjólaskauta og
renndi sér uu ganginn; rakst á
veggina svo nágrannafjölskyldurnar
bönkuðu í loftið. — Það gengur
kraftaverki næst, að við skulum
ekki hafa verið rekin úr húsinu
fyrir löngu, andvarpaði Pálina.
Þagar Ted kom heim um kvöldið,
var hann mjög svipdapur. Snerti
varla mat. Þegar börnin voru sofn-
ur, og þau þrjú sátu í stofunni, sagði
hann. —Jim Trask fékk launaliækk-
un í dag, en það var gengið fram
hjá mér.
— Jæja, þá það, varð Pálínu að
orði, og vonbrigðin leyndu sér ekki
i rödd hennar. Þá verðum við að
biða eitt árið enn . . .
— Ég er hræddur um það, sagði
Ted og strauk fingrunum gegnum
þunnt hárið.
— Ekki getur þú gert að því,
sagði Pálina og kyssti hann á ennið.
— Ekki glata kjarkinum, vinur
minn. Sharon minntist orða móður
sinnar um öll þau tækifæri, sem
Pálinu höfðu staðið til boða.
Og nú var eins og Pálina athugaði
það allt í einu, að Saron var við-
stödd. — Vitanlega kæmi það sér vel
að hafa meiri peningaráð, en það
skiptir þó ekki mestu máli. Og Ted
tók undir við hana: — Þegar allt
kemur til alls, þá er það ástin, sem
ber allt uppi.
Og Pálína sagði: — Já, það er vist
um það ... Vestlingarnir, hugsaði
Sharon, þegar hún sá þau brosa
hvort til annars, nú vilja þau láta
alla halda að allt sé i stakasta lagi.
Hún sárkenndi i brjósti um þau,
SINCER -PRJÓNAVÍIIN
er nýkomin á markaðinn og nýtur þegar mikilla vinsælda.
Vélin er sjálfvirk og tveggja kamba (ekki úr plasti).
. - j-iSlS*S8
Vélinni fylgir taska og spólurokkur, einnig
fáanleg í glæsilegu borði.
VERÐ KR. 5.981.oo
6 tíma kennsla og eins árs ábyrgð innifalin.
Seld hjá
AUSTURSTR/ETI
OG KAUPFÉLÖGUNUM.
30 VIKAN