Vikan - 09.11.1961, Blaðsíða 34

Gólfábreiða
„Mér gæti ekki liðið betur, enda púðr-
aði mamma mig með barnapúðrinu frá
P A GLI ERI“
Gerið börn yðar einnig hamingjusöm notið
„Felce Azzurra“ barnapúður frá Paglieri.
H eildsölubirgðir:
SN YRTIVÖRUR H. F.
Sími 17177.
Vélsmiðja Eysteins Leifssonar
Hér sjáið þið hentuga aðferð við
að búa sér til gólfábreiðu, sé vefstóll
ekki fyrir hendi.
Fáið ykkur grófan perlujava eða
„hersianstriga", i þeirri stærð sem
mottan á að vera I.
Fallegt er að hafa svona mottu
bekkjótta, en einnig má teikna mynzt-
ur á efnið og vinna eftir því.
Sjálfsagt er að nota íslenzkt band
í sauðalitum. Sker'ið, eða klippið,
pappaspjald 6 cm á breidd x breidd
ábreiðunnar. Skerið siðan úr þvi eins
og sést á myndinni.
Hafið ca 1 cm öðrum megin, skerið
síðan rúmlega taufótarbreidd sauma-
vélarinnar úr, og hafið heilt til
endanna.
Vefjið nú garninu um spjaldið. Eigi
að búa til mynztur, er garninu vafið
um spjaldið eftir mynztrinu, sem
teiknað hefur verið á efnið. En eigi
ábreiðan að vera bekkjótt, er sama
litnum vafið yfir allt spjaldið.
Leggið nú spjaldið, sem búið er
að vefja garninu um, á efnið, tyllið
því með tituprjónum eða lauslegri
þræðingu, hafið ca 3 cm lausa til
endanna.
Saumið með sterkum tvinna og
frekar grófum sporum yfir spjaldið
þar sem skorið er úr því, i saumavél,
eins og sést á myndinni.
Klippið endann af spjaldinu og
dragið það úr. Vefjið síðan um spjald-
ið aftur og límið límpappir fyrir af-
klippta endann eins sterklega og
hægt er.
Leggið nú þessa röð nokkuð yfir
þá næstu, eftir því hvað ábreiðan á
að vera þykk og saumið á sama hátt.
Saumið þannig áfram þar til ábreið-
an er fullgerð. Faldið inn af ábreið-
unni á öllum hliðum, með sterkum
sporum. Hnýtið gjarnan kögur á
endana.
Saumakarfa
úr basti:
BLÓM Á HEIMILINU: eftir Paul V. Michelsen.
Nýjungar í pottaplöntum
Rhoeo discolor. Þessa mjög svo
fallegu og sérkennilegu plöntu
hafa frændur vorir á Norðurlönd-
um kallað „Tvíbura í vöggu“, og
finnst manni það skiljanlegt, þegar
maður hefir séð hana blómstra.
Ot úr blaðöxl kemur vaggan með
urmul af knúppum" og síðan
koma tvö útsprungin hvít blóm í
einu upp úr þessari vel gerðu
vöggu. Sjálf plantan verður 20—30
cm. há, en blöðin hækka hana
margfalt. En þau eru nokkuð löng,
breið, dökkgræn að ofan og pur-
puraviolet að neðan. Og þar eð
blöðin eru töluvert upprétt, ber
mikið á þessum fallega lit undir
blöðunum. Tvíburarnir þruast bezt
í léttri, loftkenndri og næringar-
ríkri mold. Plantan er fegurst í
góðri birtu, en má þó ekki vera i
sól, því þá missir hún litbrígðm og
blöðin verða mött. Rakt lolx á bezt
við hana og er þvi bezt að hafa
hana fjarri miðstöðvarofnum.
Til er annað afbrigði af Tvíbur-
um, með gul röndóttum blöðum að
ofan, en er ekki eins sterk og með-
færileg, en falleg og sérstæð að lit.
Allamanda cathartica var. Hend-
ersonii heitir önnur nýjung, sem
nýlega er farið að selja hér. Alla-
manda er vafningsviður er getur
orðið allt að 5 m. löng, ef maður
sker „toppinn" af 2—3 sinnum
getur hún orðið þétt og marg-
greinótt. Blómstrar hún þá afar
mikið gulum blómum mörgum
saman í hnapp. Blöðin eru meðal-
stór, græn og mjög gljáandi. Alla-
manda vill gjarna góða birtu, þol-
ir nokkuð vel sól en þarf þó ekki
að standa í sólarglugga, þarf nokk-
uð stóran pott, og af því hún er
nokkuð áburðarfrek er bezt að
hafa áburðarríka moldarblöndu, þó
ekki um of þétta og gefa góðan lif-
rænan áburð, sérstaklega á vorin
og fram eftir sumri. Plantan þarf
líka mikið vatn. Snemma vors er
plantan skorin all mikið niður og
koma þá nýjar greinar með fleiri
og fallegri blóm. Á að blómstra
frá því snemma vors til okt.-nóv.
Ég þykist alveg viss um að kon-
ur kunni að meta þessar nýjung-
ar og veit ég að Allamanda á eftir
að verða mjög eftirsótt planta
fyrir dugnað sinn og fegurð, bæði
blaða og blóma.
34 VIKAN