Vikan - 09.11.1961, Qupperneq 38

Á ferð með
fegurðardrottningum.
Framhald af bls. 13.
að undanskildum stiga niður í gjána.
Þær voru á háum hælum eins og
kvenfólki er eiginlegt undir flestum
kringumstæðum og þegar upp á
hraunhelluna kom, varð ekki annað
til ráða heldur en að taka af sér
skóna og láta nælonsokkana hafa það.
Bn það var til vinnandi fannst þeim,
því þetta var ný og áður óþekkt ver-
öld. Rafveitan var svo elskuleg, að
sjá mannskapnum fyrir kaffi við
Sogsfossa, því Valhöll var búin að
loka. Svo var ekið niður með Sogi
og allt til Hveragerðis. Þar átti að
fá gos úr borholunni á hverasvæðinu,
en hópur varnarliðsmanna hafði verið
þar á ferð tveim timum áður og pant-
að gos og það þurfti ekki að ætla
holunni meira þann daginn, sagði
Eiríkur hótelstjóri. En við komum
til Páls Michelsen í blómahúsið og
það var mjög eftirminnilegt. Til þess
að bæta upp borholuna var haldið
upp að Grýtu með sápu og fékkst úr
henni hið sæmilegasta gos. I skíða-
skálanum var snæddur kvöldverður
í vel búinni setustofu inn af aðal-
salnum og var það framúrskarandi
vel og smekklega af hendi reitt hjá
BLÁSTURS-
og
STRENGJA-
HLJÓÐFÆRI.
Reynslan
sannar gæðin.
Ársábyrgð
Sanngjarnt
verð.
Einkaumboð:
HLJÓÐFÆRA-
VERZL.
SIGRÍÐAR
HELGADÓTTUR
Vesturveri,
sími 11315.
r---
38 VIKAN
óla J. Ólasyni, veltingamanni Þar.
Um kvöldið var allmargt fólk i
Skfðaskálanum og lék hljómsveit fyrir
dansi. Fóru allir glaðir og sáttir það-
an og var þá ekki langt að leiðar-
lokum.
Lausnir á gátum á bls. 24.
Lausnir: Fyrri talan er 563 og hin
síðari 20.
Var þetta nokkuð erfitt. Nei, því
trúum við ekki, því það ert þú
sjálfur.
líART MÓTI HÖRÐU.
Framhald af bls. 8.
þá stórkostlegu ánægju að fá að
deyja í rafmagnsstólnum. Þá komizt
þér að raun um hvernig fórnar-
lömbum yðar er innanbrjósts. Auk
þess gefst yður góður tími til að
hugsa málið. Ég er sannfærður um
að jjér hafið lesið um hvernig aftaka
í rafmagnsstólnum fer fram. Fingur
hans krepptust um skammbyssu-
gikkinn.
— Ég er að velta því fyrir mér,
hvernig þér munið bregðast við
þessu, sagði ég. — Þér hafið senni-
lega gert yður í hugarlund, að ])ér
mynduð mæta dauðanum með ró-
semi og festu, en þetta er tálvon,
sem margir eru haldnir af, hr.
Smith. Það er mjög trúlegt að þeir
neyðist til að draga yður ...
— Opnið hólfið, annars hleypi
ég af, sagði hann skipandi röddu.
Ég hló. — Nei, heyrið þér nú, hr.
Smith, við vitum það báðir tveir,
að ef ég opna hólfið, skjótið þér
mig.
Það varð hálfrar mínútu þögn,
stðan tók hann til máls: — Hvað
ætlið þér að gera við glasið?
— Ef þér myrðið mig ekki — og
ég hýst varla við þvi að þér gerið
það héðan af, skal ég fara með það
á einkalögreglustofu til að láta
framkalla fingraförin og ljósmynda
bau. Siðan læt ég Ijósmyndirnar i
innsiglað umslag ásamt skrifuðum
upplýsingum um málið, og mæli svo
fyrir, að lögregtunni verði afhent
umslagið, ef ég skyldi deyja voveif-
lega, enda þótt það Hti út sem slys.
Smith starði á mig. — Þess gerist
ekki þörf, sagði hann og stundi við.
— Ég fer núna og þér sjáið mig ekki
framar. Ég hristi höfuðið. — Ég vil
heldur hafa það svona. Það veitir
mér öryggi.
Hann varð hugsi. — Hvers vegna
farið þér ekki beint til lögregl-
nnnar?
— Ég hef mfnar ástæður.
Hann leit á skammbyssuna og
stakk henni i vasann og sagði: —
Konan yðar gæti auðveldlega fengið
einhvern annan til að myrða yður.
—■ .Tá, það er alveg rétt. — Þá verð
ég ákærður fyrir morðið og lendi
í rafmagnsstólnum.
— Ég býst við því, svo framar-
lega ... Smith beið átekta. — S'vo
framarlega, sem hún hefir aðstöðu
til þess að koma þvi í kring. — En
Ungir sem aldnir kjósa
sér Terylene-buxurnar
frá
Veltusundi 3. — Sfmi 11616.
það eru að minnsta kosti sex aðrir
... Hann þagnaði.
— Lét konan min yður vita hvert
hún ætlaði, sagði ég brosandi. —
Hún ætlaði að heimsækja einhver
hjón, ég held að maðurinn heiti
Peterson. Ilún fer þaðan klukkan
eltefu.
— Ellefu? Það er ágætur tími,
það verður mjög slcuggsýnt i kvöld.
— Vitið þér hvar Peterson á heima?
Hann starði á mig. — Nei. —
Hann býr í Bridgehamton, sagði ég
og lét liann fá heimilisfangið. Við
horfðum hvor á annan i hálfa mín-
útu án þess að mæla orð frá vörum.
— Þér verðið að gera þetta til
að vernda sjálfan yður. Hann
hneppti að sér frakkanum.
— Og hvar verðið þér staddur
klukkan ellefu, hr. 'Williams?
— Sennilega í klúbbnum að spila
við nokkra vini mína. Ég er viss
um að þeir hafa mikla samúð með
mér, þegar þeir frétta að konan mín
hafi verið skotin til bana.
Þegar hann var farinn, hraðaði
ég mér á leynilögreglustofuna með
glasið, og hélt síðan til klúbbsins.
Ég tók ekki glasið, sem var í hólf-
inu. Á því voru aðeins mín eigin
fingraför. Ég tók glasið, sem Smith
hafði skilið eftir á borðinu, þegar
hann fór, þar sem fingraför hans
sáust mjög greinilega.
ta*.*.—_
„Ég skil
Rætt við Bea
er búin að v
Hún sitiir við teikniborðið og
það cru víðáttumiklir staflar af
pappir, bókurn, litum og hverskon-
ar efnivið í kringum liana. Hún er
að gera auglýsingu fyrir e'íthvert
þvottaefni, sem ég man ekki lengur
hvað heitir og það er auðséð, að
hún er enginn viðvrningur. Það
leikur í höndunum á Iienni. Hún
hefur skorið nafnið á þvottaefninu
út í plast eða eitthvert viðlika efni,
þvi að hún þarf að margendurtaka
það og þetta er vinnusparnaður.
segir hún. Him segir það á ágætri
íslenzku þar að auki.
— Það er vont að læra þetta mál,
segir hún. Ég byrjaði heldur ekki
fyri- en mn áramót að neinu ráði.
Málfræðin er alveg voðaleg. Ætl-
arðu að fara að skrifa eitthvað
niður?
— Já, fyrir Vikuna. Viltu segja
mér hvað þú heitir?
— Ég heiti Beatrix. Beatrix Liver.
— Frá Svisslandi?
— Já, frá Bern.
— Hvað kemur til, að þú ert hér
norður á hjara veraldar?
— Ég veit það ekki. Ég er bara
hér. Það eru engar sérstakar ástæð-
nr. Ég hafði hugsað mér að komast
til Norðnrlanda af þvi að þeir eru
mjög góðir i auglýsingateikningum
þar. En ég fékk engin svör við um-
leitunum mimim. En ég þekkti
mann hér á fslandi og hann talnði
við Ásgeir Júliusson og ég fékk þau
svör, að ég mætti kom'1, þegar ég
vildi og fara þegar ég vildi. Mér
likaði það ágætlega svo ég sló til
og hér er ég.
—- Hefurðu orðið vör við ein-
hvern mun á þvi að vinna hér og
i Sviss?
-— Já, hvort ég hef. Það er nllt
miklu strnngara þar. Þú veizt, mað-
ur verður að vera mættur aipná
mínútu og ef hað er ekki. há má
húast við skömmnm eða hveriu
sem er. Mér likar svo vel við þettn
frjálsræði hérna.
— Hefurðu kynnzt fólki hér i
Reykjnvik
— .Tá, að sjálfsögðu.
— Og hvernig likar þér við mnnn-
eskjurnar svona almennt?
— Ég mun bera fslendingum vel
söguna. Þeir eru að visu talsvert
ólikir Svisslendingum og Megin-
landsþjóðunum. Sérstaklega sveitn-
fólkið hérna. mér finnst það dá-
litið feimið og dregur sig inn i
skelina, þegar útlendingur er ann-
ars vegar.
Ilvernig hefur þú kynnzt sveita-
fólki?
— Ég er búin að ferðast um