Vikan - 19.03.1964, Page 16

Á hverju hausti kom Nelson Harris
í skólann með nýjum ásetningi. Annað
skólaárið var ásetningurinn sá að fá
ágætiseinkunn, núna að glata hrein-
leika sínum. Hann var kominn að
þeirri niðurstöðu, að hann gæti ekki
unnað sér hvíldar, fyrr en hann væri
laus við hann.
í skólanum hafði Nelson unnið sér
orðstír fyrir kvæði sín, sem fjölluðu
um samskipti kynjanna. Sérstaklega
eitt, sem hét „Logandi ást“, og birtist
i skólablaðinu. Eftir að það kom út,
tóku strákarnir í bekknum að horfa
á Nelson með sérstöku augnaráði, og
tveir eða þrír strákar í fyrsta bekk
tóku. að ganga í dökkbláum, níðþröng-
um buxum, eins og Nelson.
Þó sást hann sjaldan í kvenlegum
félagsskap í Overbrook skólanum. Að-j
spurður sagði hann, að hann kysi helzt
þessar heilsuhraustu bikinverur, sem
dveldu tíðum á Delray ströndinni, þar
sem foreldrar hans áttu heima. Og
heima sagði hann, að hann liti ekki við
öðrum en skólastúlkunum, sem skildu
kvæðin, sem hann þyldi þeim á ástar-
stundum.
Aðeins einn piltur í Overbrook hafði
grun um leyndarmál Nelsons. Og því
miður var það herbergisfélagi hans,
Woddy Whales. Um skeið hafði Nelson
haft veður af því, að þessi fáláti
drengur viðrukenndi ekki verðskuldun
hans til frægðarinnar. Og svo var það
í maí, síðasta ár, meðan prófin voru í
fullum gangi, að Nelson hljóp illilega
ó sig með því að segja Woddy klúran
brandara, sem hann hafði nýlega heyrt,
nema hvað með þessu opinberaði hann
jafn mikla fáfræði sína í kvenlegri
líffærafræði og ferðalangur hefði gert
í landafræði, hefði hann sagzt hafa ekið
suður til Frakklands — frá Spáni.
Þótt Woddy hefði ekki kveðið upp úr
með efasemdir sínar ennþá, héngu þær
yfir höfði Nelsons eins og fallöxi. Því
var það, að Þegar Glarwyns kvenna-
skólinn bauð piltunum frá Overbrook
til dansleiks eitt föstudagskvöld, að
Nelson þáði boðið með þeim eina ásetn-
ingi að finna sér ástmey.
Þrem mínútum eftir að hann kom,
sá hann réttu stúlkuna. Hávaxna og
ljóshærða, með handlegginn hringaðan
um háls dansfélaga síns og dillandi
sitjanda, sem sveiflaðist eggjandi eftir
hljóðfallinu. Ákveðinn í fasi gekk hann
yfir nývaxborið dansgólfið í leikfimis-
sal kvennaskólans og bankaði í öxl
dansfélaga hennar.
— Ég heiti Shirley Easterly, sagði
hún með vörum, sem varaliturinn virt-
ist drjúpa af, eins og hún biði þess
eins í óþreyju að prinsinn hennar birt-
ist til þess að teyga af vörum henn-
ar. Um leið og hún lagði handlegginn
um háls Nelson Harris, tók hann eftir
því, að hann var alsettur gullnum, fín-
gerðum hárum. Eins og í draumi tók
Jg — VIKAN 12. tbl.