Vikan - 17.12.1964, Blaðsíða 14

007
JAMESBWU)
hintaMs-
M|U
iftir
lan
Flemlng
13. hluti
Bond þreif í teppið og kastaði
því fram ó gólf. Stúlkan var ekki
í neinu nema svarta borðanum um
hólsinn og svörtum nælonsokkum.
Fyrir ofan þau, og án þess að
þau vissu af, sátu tveir myndatöku-
menn frá SMERSH í herberginu bak
við gullrammaðan falsspegilinn á
veggnum yfir rúminu, á sama hátt
og svo fjöldamargir vinir hótel-
eigandans höfðu setið og fylgzt
með nýgiftum hjónum í hveiti-
brauðsdagaíbúðinni á Kristal
Palas.
Og sjóngler myndavélanna
gláptu kuldalega á samtvinnaða
líkamina, sem sameinuðust og
sundruðust og sameinuðust á ný,
og kvikmyndavélarnar suðuðu
lágt, meðan græðgislegur andar-
drátturinn kom í gusum út úr
mönnunum tveimur og æsingar-
svitinn rann niður búlduleit and-
lit þeirra, niður ódýra flibbana.
21 .kafli.
Ausfurlandahraðlestin
Allsstaðar í Evrópu eru stóru
járnbrautarlestirnar að hverfa ein
eftir aðra, en ennþá æðir Austur-
landahraðlestin þrisvar í viku yfir
fjórtán hundruð mílna glitrandi
stállínuna milli Istanbul og Parísar.
Þýzka eimreiðin andaði með
erfiðismunum eins og dreki, sem
er að deyja úr astma. Hver andar-
drátturinn virtist örugglega verða
hinn síðasti. Svo kom annar. Gufu-
mökkur reis upp frá tengingunum
milli vagnanna og hvarf í hlýju
ágústloftinu. Austúrlandahrað-
lestin var eina lifandi lestin á
hinni Ijótu og illa gerðu stöð, sem
kölluð var Aðaljárnbrautarstöðin í
Istanbul. Aðrar lestir, sem þarna
stóðu, voru eimreiðarlausar og
gæzlulausar. Biðu næsta dags.
Aðeins spor nr. 3 og pallurinn
þar var með nokkru lífsmarki.
Á stóra bronsskiltinu á hliðinni
á dökkbláum vagninum stóð:
COMPAGNE INTERNATIONALE DES
WAGONLITS ET DES GRANDS
EXPRESS EUROPEENS. Yfir skiltinu
stóð með svörtum upphafsstöfum
á hvítum grunni ORIENT EXPRESS
og þar fyrir neðan ISTANBUL
THESSALONIKI BEOGRAD
VENEZIA MILAN
LAUSANNE PARIS
James Bond horfði annars hugar
á eitt rómantískasta járnbrautar-
skilti í heimi. í tíunda skipti leit
hann á úrið sitt. 8.51. Hann leit
aftur á skiltið. Oll borgarnöfnin
voru stöfuð á tungu viðkomandi
þjóða nema MILAN. Hversvegna
ekki MILANO? Bond tók upp vasa-
klútinn sinn og þurrkaði sér í fram-
an. Hvar í andskotanum var stúlk-
an? Hafði hún náðst? Hafði hún
fengið bakþanka? Hafði hann ver-
ið of harðhentur við hana í gær-
kvöldi, eða réttara sagt í nótt eða
morgun, í stóra rúminu?
Klukkan varð 8.55. Erfiður andar-
dráttur vélarinnar var horfinn. Það
kom bergmálandi hviss, þegar sjálf-
virki öryggislokinn hleypti gufunni
út. Gegnum iðandi mannfjöldann
á pallinum sá Bond stöðvarstjóra
lyfta hendinni og gefa lestarstjór-
anum og kyndurunum merki, áður
en hann lagði af stað aftur eftir
lestinni og skellti hurðum vagn-
— VIKAN 51. tbl.