Vikan - 17.12.1964, Blaðsíða 44

Hinnýju STRETCH STRAP
STRETCH STRAP
brjóstahöldin hindra ekki eðlilegar hreyfingar, snúast ekki,
særa ekki og þér getið breytt hlíralengd að vild. Skálam-
ar gefa yður fallegar línur. Teygja á hliðum og baki fyrir-
byggir fláa og heldur þeim stöðugum. —• Hvar sem teyg-
ist á brjóstahöldunum er Lycra. Fást í hvítum og svört-
um lit og. öllum stærðum.
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
Verzlunarfélagið SIF
Laugavegi , 44 — Sími 16165
é
Með ástarkveðju frá
Rússlandi
Framhald af bls. 15.
— Þú ætlar ekki að kasta mér úf
úr lestinni, núna, þegar þú ert bú-
inn að fó vélina?
— Auðvitað ekki, sagði Bond,
óþolinmóður. — Lóttu ekki eins og'
kjóni. En við verðum að vita hvað.
þessir menn eru að gera. Hvernig'
stendur ó þessu öllu saman? Vissir
þú, að þeir myndu verða í lestinni?1
Hann reyndi að lesa eitthvað út'
úr svip hennar. Hann só aðeins
mikinn létti. Og eitthvað fleira?
Var hún að hugsa? Var hún í vörn?
Jó, hún du'di eitthvað, en ' hvað?'
Svo var eins og hún tæki ókvörð-
un. Hún strauk með handarbakinu
yfir augun, svo hallaði hún sér
ófram og lagði hendurnar ó hné
hans. Handarbök hennar voru rök
af tórum. Hún leit beint í augu
Bonds eins og hún vildi neyða
hann til að trúa henni.
— James, sagði hún. — Eg vissí
ekki, að þessir menn væru með
lestinni. Mér var sagt, að þeir
myndu fara í dag, til Þýzkalands.
Ég bjóst við, að þeir myndu fljúga.
Það er allt, sem ég get sagt þér.
Þangað til við komum til Englands,
þangað sem fólk mitt nær ekki tii
mín, móttu ekki spyrja mig meira.
Ég gerði það, sem ég sagðist
myndi gera. Ég er hérna með vél-
ina. Treystu mér. Vertu ekki hrædd-
ur um okkur. Ég er viss um að
þessir menn gera okkur ekkert.
Alveg viss. Treystu mér. (Hún velti
því fyrir sér hvort hún væri í raun-
inni svona viss. Hafði þessi Klebb
kerling sagt henni allan sannleik-
ann? En hún varð einnig að treysta
— treysta skipununum, sem hún
hafði fengið. Þessir menn hlutu að
vera varðmenn, sem óttu að sjó
til þess að hún kæmist ekki af
lestinni. Þeir gótu ekki skaðað
hana. Seinna, þegar þau kæmu til
London, myndi þessi maður, Bond,
Tela hana, þar sem SMERSH næði
ekki til hennar og hún myndi segja.
honum allt það, sem hann lang-
aði að vita, Hún hafði þegar ókveð-
ið þetta með sjólfri sé.r. En guð
mótti vita hvað kæmi fyrir ef hún
sviki ÞA núna. ÞEIR myndu ein-
hvernveginn nó henni og honum.
Hún vissi það. Og ÞEIR myndu ekki'
sýna neina miskunn. Meðan hún
léki sitt hlutverk, myndi allt vera
í lagi. Tatiana grandskoðaði and-
lit Bonds í von um að sjó þar
eitthvað, sem gæfi til kynna að
hann tryði henni.
Bond yppti öxlum. Hann stóð
upp. — Ég veit ekki hvað ég ó að
halda, Tatiana, sagði hann. — Þú
ert að dylja eitthvað fyrir mér,
en ég held, að þú vitir ekki, að
það er eitthvað mikilvægt. Og ég
trúi því, að þú ólítir að við séum
örugg. Það getur verið, að við
séum það. Það getur verið tilvilj-
un, að þessir menn eru í lestinni.
Ég verð að tala við Kerim og
ókveða hvað við munum gera.
Hafðu ekki óhyggjur. Við skulum
sjá um þig. En nú verðum við að
vera mjög varkár.
Bond litaðist um í klefdnum.
Hann reyndi á dyrnar, sem lágu
inn í næsta klefa. Þær voru læstar.
Hann ákvað að slá brandi fyrir
þær, þegar lestarvörðurinn ’væri
farinn. Sama ætlaði hann að gera
við dyrnar fram á ganginn. Og
hann myndi verða að halda sér
vakandi. Svo þetta var brúðkaups-
ferð á hjólum! Bond brosti þurr-
lega með sjálfum sér og hringdi
UhfGFRÚ yndisfrið
_ hið lar
konfekt frá!
HVAR ER ÖRKIN HANS NOA3
íaS er alltaf saml Jelkurlmt 1 hínnl Yni-
js'frTS oKkár. Hön hefur fall* írjdna hans
Nía einlivers etáS’ar I hlaílnu og helttr
c6Snm verölaunum handa Jielm, sem tetur
fun'díð örklna. Terðlaxmln cru stír kon-
fefitkastl, fullnr af hezta konfektl, og
frámiélðánalnn er anjfvltað Sajlgætlsgortl'
Jn m.
StíL--
Helmlíl
ÖrtOn ef ft M*.
filðast er dreglð var hUut verðUnntns
Guðbjörg Þorsteinsðóttir,
Miðtúni 84, Rvík.
Vinninganna má vitja í skrifstofu
Vikunnar. 51. tbl.
44 — VIKAN 51. tbl.