Vikan - 11.03.1965, Blaðsíða 36

— Þá sagði drengstaulinn við
mig, hélt Sagan áfram, — Hver er
Madame de La Fayette? Vinnur
hún á skrifstofu Vogue í París?
— O, — nei, — Brigitte ætlaði
að kafna úr hlátri.
Það var barið að dyrum. Tveggja
manna sendinefnd til Sagan, til
þess að segja henni hvernig síðasti
þátturinn hefði gengið. Þetta var
eiginmaðurinn, Bob Westhof, sem
hún var að skilja við, faðir drengs-
— Hvað er í henni? spurði Bri-
gitte.
Eg skýrði frá því sem bezt ég gat
og spurði þær svo hvort þær héldu
að aukið frjálsræði í ástum væri
spor í rétta átt.
— Ágætt, sagði Sagan.
— Ágætt?..........
— Já, ágæt framför, sagði hún
blátt áfram. — Fólk getur sofið hjá
hverjum sem það vill, etið hvað sem
það vill og yfirleitt gert hvað sem
að við Franqoise séum ekki á sama
máli þar. — Franqoise, ertu afbrýð-
issöm?
- Nei!
— Ha, ha, bíddu nú, hrópaði
Brigitte.
— Nei, í raun og veru ekki, Sag-
an hóstaði. — Ef einhver segir við
mig að hann komi seint, vegna þess
að hann hafi verið að fylgja móð-
ur sinni, trúi ég honum.
— Hvað meinarðu með því?
til vill vegna þess að ég hefi ekki
verið með neinar grunsemdir.
— En setjum nú svo, að þú kæm-
ist að því að þú hefðir verið svik-
in? Hefði það engin áhrif á þig?
— Mér hefur aldrei fundizt slíkt
skipta máli, sagði Sagan til skýr-
ingar og í hálfgerðri sjálfsvörn. —
Ef maður sem ég er hrifin af eyðir
kvöldi með einhverri annarri. Mér
finnst að nú til dags skipti það ekki
meginmáli. Hún hristi sig órólega.
Þjóðar-dýrgripip
Tvær stórmerkar, liæggengar hljómplötur með upp-
leslri íslenzkra rithöfunda eru nýlega komnar á sölu-
markað. Er annars vegar liljómplata með Halldóri
Laxness og Davíð Stefánssyni, og liins vegar plata með
prófessorunum Sigurði Noi’dal og Jóni IJelgasyni, og
lesa þeir allir úr eigin verkum. Með hljóniplötum þess-
um mun andi og raddir þessai’a merku manna lifa lengst
okkar á meðal.
i:
TVEIR ÞJÖÐSKÖRUNGARISLENZKRA RÖKMENNTA
HALLDOR LAXNESS DAVIÐ STEFANSSON
NOBELSVERDLAUNASKALD SKALD FRA FAGRASKOGI
Allir unnendur íslenzki’a nútímabókmennta þurfa að eignast þessa
þjóðardýrgripi.
Hljömplötudeild
ins, og lagleg, dugnaðarleg stúlka,
sem heitir Paola Sanjust.
— Hvað vorum við að tala um?
spurði Sagan, þegar þær voru setzt-
ar aftur á teppið.
— Kynferðismál, — sagði Brigitte
og allir hlógu.
— Sú spurning var útrædd, —
sagði Sagan og átti þar við orðin
úr „La Princess de Cléve". Það má
bæta við því sem Roger Vailland
segir: „Ást er það sem skeður milli
tveggja elskenda." (Þessi orð setur
hún á titilblaðið á „Einskonar
bros"). Þarna er það undirskrifað,
innsiglað og afgreitt. Ég er alveg
sammála Vailland.
— Ég líka, sagði Brigitta mjög
ákveðin.
Brigitta var spurð hvort hún hefði
lesið Kinsey-skýrsluna, sem hafði
veirð birt ( Frakklandi og vakið
þar eins og annarsstaðar mikla at-
hygli. Það kom í Ijós að hvorug
hafði lesið hana.
það vill.
Brigitte kinnkaði kolli samþykkj-
andi.
— Og hjónaband? ....
— Hjónaband, til hvers er að gifta
sig? sagði Brigitte. (Hún er tvígift
og tvískilin).
— Tvær manneskjur elskast um
fram allt annað, svo giftast þau og
eftir sex mánuði er allt komið í
hönk. Það verður alltaf svona.
Þetta hefði ekki komið fyrir hefðu
þau verið ógift. Hún þagnaði
snöggvast. — Fólk skilur ekki hjóna-
bandið. Það eru hömlur.
— Hún virtist ekki taka neitt eft-
ir Sagan, sem sagði ekkert um
stund, en sagði svo snöggt . . . .
Fólk heimtar tryggð, vegna þess að
það þjáist af afbrýðissemi.
— Á maður þá ekki að vera af-
brýðissamur? var hún spurð.
— Bíðið andartak, tók Brigitte
fram í, — ég er ekki á móti afbrýðis-
semi. Hún settist upp. — Ég hugsa
spurði Brigitte.
— Nú menn segja ekki: „Ég sveik
þig í kvöld", það veiztu, þrefaði
Sagan.
— En ef þeir gerðu það, mund-
irðu þá verða afbrýðissöm?, spurði
Brigitte.
— Það skeður bara ekki á þann
hátt. Venjulega.........
Brigitte sagði óþolinmóð: — Þú
ert bara eins og strúturinn.
— Nei, sagði Sagan og stóð fast
á sínu. — Það er bara vegna þess
að mér dettur ekki í hug að menn
séu að Ijúga að mér. Ég hugsa
ekki þannig.
— En ef þú kæmist að staðreynd-
um?
— Hvaða staðreyndum?
— Staðreyndunum, hvæsti Bri-
gitte. — Hvað heldurðu að við sáum
að tala um hérna? — Prjónamunst-
ur?
— Þetta hefir aldrei hent mig,
mér vitanlega, svaraði Sagan, — ef
— Mér þætti verra ef maður sem
ég væri hrifin af, hefði í raun og
veru áhuga á einhverri annari
konu.
— Jæja, sagði Brigitte, það tel-
ur með. Værirðu þá afbrýðissöm?
— Oh, tautaði Sagan. — Ég veit
ekki, ég þarf að hugsa mig um,
þefta hefir aldrei komið fyrir mig.
— Þú ert heppin, sagði Brigitte.
— En þú getur fundið upp þúsund
önnur óhöpp, sagði Sagan fljótmælt
og dálítið óstyrk. — Hvers vegna
að tala um þetta? Það eru svo ótal-
mörg umræðuefni.
— Jæja, ég er afbrýðissöm, til-
kynnti Brigitte.
Hundurinn fór að gelta og hljóp
út að dyrunum. Það var vinur Bri-
gitte, Sami Frey, alvarlegur, mjúk-
máll ungur maður. Hann var dá-
lítið hærri en Brigitte, dökkhærður,
greindarlegur og kurteis, eiginlega
óvenjulegur ungur maður af leik-
ara að vera. Hann hafði búið með
VIKAN 10. tbl.