Vikan - 26.08.1965, Blaðsíða 21

Kyoto, það er allt og sumt....
KOSSAR ALGERLEGA
ÚTILOKAÐIR
Koichi Katoh og Yasuyo Yo-
simura vinna við sama fyrirtæk-
ið, sænska verzlunarhúsið Gad-
elius & Co. Koki er háskóla-
genginn og vinnur í skipadeild-
inni. Poko-san hefir próf sem
samsvarar gagnfræðaprófi og
vinnur við skrifstofustörf.
Þau hittust fyrst á skrifstof-
unni, og þau hittast þar á hverj-
um degi, þau sitja líka i sama
herbergi. Þau geta þvi horft
hvort á annað eftir vild á daginn
og þangað til klukkan tíu á
kvöldin, alls ekki lengur!
Iíoki býr i Yokohama, sem
raunar er borg útaf fyrir sig,
en þar sem bæði hún og Tokyo
hafa vaxið svo ört, eru borg-
irnar næstum orðnar samvaxn-
ar. Poko-san býr i Tokyo og það
er hálftima leið í lest til Yoko-
liama. Koki fylgir oft Poko-san
heim og borðar miðdegisverð
hjá foreldrum hennar, eða býð-
ur henni út á veitingahús. En
klukkan korter fyrir tíu fer lest-
in hans og þá fylgir Poko-san
honum á brautarstöðina....
— Svo kyssir þú unnustu þína
að skilnaði á brautarpallinum?
spyr ég.
Poko-san roðnar, Koki lilær.
— O, ekki aldeilis, segir hann.
— Það væri hneyksli! Algerlega
óhugsandi!
— Hvernig kveðjist þið þá?
— Með þvi að hneigja okkur
hvort fyrir öðru. Hvað annað
....?
ÞÁ VARÐ POKO-SAN FJÚK-
ANDI VOND
Áður en ég fór til Japan, hafði
ég lesið grein um lifnaðarhætti
japanskra unglinga, þar sem sagt
var að meðal þeirra væri mikið
frjálsræði í umgengni við kyn-
ferðismálin. Ég sagði Koki og
Poko-san frá þessu. Þau hristu
alvarlega höfuðin og gleymdu
jafnvel um stund að brosa.
— Þetta eru hræðilegar ýkj-
ur, sagði Koki ergilegur. — Sagði
þessi blaðamaður að það væri
venjulegt að japönsk ungmenni
færu i helgarferðalög og stund-
uðu „reynsluhjónabönd“? Það
hefi ég hreinlega aldrei heyrtl
Poko-san varð fyrst hálf utan
við sig, en svo varð hún fjúkandi
vond.
— Að vísu erum við amerí-
kaniseruð, en við lifum ennþá
eftir mjög ströngum siðareglum,
sagði hún. —- Ég hef farið með
Koki upp í fjöllin, t. d. til að
fara á skiði, en þér getið bókað
að við erum aldrei einsömul!
0 nei, við erum tiu, tuttugu í
hóp. Piltarnir sofa í sínum svefn-
sal og stúlkurnar i sinum og það
er örugglega ekki samgangur
þar á milli um nætur....
Koki er hugsandi um stund,
svo segir hann:
— Fyrir strið var það algert
skilyrði að stúlkan væri saklaus,
þegar hún gengur i hjónaband,
annars gátu foreldrar mannsins
ekki samþykkt ráðahaginn. Nú
eru siðareglurnar ef til vill ekki
eins strangar, en ég er viss um
að það eru að minnsta kosti
76—80 prósent stúlknanna (sið-
prúðu stúlknanna, liinar eru ekki
Framliald á bls. 28.