Vikan

Tölublað

Vikan - 26.08.1965, Blaðsíða 30

Vikan - 26.08.1965, Blaðsíða 30
UhfGFRÚ YNDISFRIÐ býður yður hið landsbekkta konfekt frá N Ó Á. HVAR ER ORKIN PiX er nunl JclknriiiB 1 hénai Thd- lsfrið •kkar. Bfin hefnr fallS Brklna han» Nóa clnhvcr* itcSár f hlaSlnu oe helttr eóSum verSlaunum handa þelm, sem getur funðlð Brklna. TcrBlaunln crn stór kon- fektkaiil, fuUur af hezta konfektl, oe. framlelSánfilnn er auSvltaS BœleœtlrgerS- In Jttír Nafn Beimlll öridn er A hU.' SfSaat er fireglfi var hlaut verSlaunlns HELGA ÞÓRARINSDÓTTIR Vallagötu 15 — Keflavík Vinninganna má vitja í skrifstofu Vikunnar. 34. tbl. Koki umgengst sina litlu Poko- san sem jafningja. Hann viröir hana og gerir sér far um að vera henni til hæfis. Hann sýnir henni bæði í orði og verki að hann elskar hana. Eftir vinnutima fórum við með Poko-san og Koki til að leika tennis, eða réttara sagt, þau léku tennis og við liorfðum á. Koki er góður tennisleikari, hann er hávaxinn — 170 cm. sem þykir töluvert í Japan, vel þjálfaður og stæltur. Poko-san er lítil, 144 cm og 44 kíló, og grönn, svo að hún hafði ekkert við honum, en hún skemmti sé konunglega og þau hlógu, svo það bergmálaði i steinveggjunum í kringum þau. Á eftir fórum við inn á veit- ingahús, sem var algerlega með amerísku sniði, og drukkum kók, borðuðum kleinuhringi og epla- skífur með. Koki var í fallegum dökkum fötum, Poko-san í ný- tisku dragt, rauðmálaðar varir, hárið uppgreitt og augun — snyrting ólastanleg. Svo ókum við í gegnum ið- andi og háværa umferðina, heim til Poko-san. Þá kom brcytingin. Koki og Poko-san fóru sitt inn í hvort herbergi. Þau báðu okkur afsökunar og sögðust ekki verða lengi. Þau ætluðu bara að hafa fataskipti. Svo komu þau lit aftur, klædd japönskum kimonoum. Hans var grár og einfaldur (en bersýni- lega dýr), en hennar var hvítur, allur bróderaður með rauðum blómum og gullvir, hann var eins og undurfagur skartgripur. En þetta var ekki eingöngu ytri breyting. 'Burtu var hláturinn og flissið, það kom sem Japanir nota svo mikið til að dylja öryggisleysi sitt gagnvart Vesturlandaþjóðum (Ameríkumönnum), í þessu nýja japanska lýðveldi, sem hlýtur að vera framandlegt fyrir þarlenda menn. Hér var kominn virðuleiki, stíll og erfðavenjur. Hér var líka mýkt og yndis- þokki, snyrtimennska og ein- faldleiki. GÓÐA NÓTT ÁSTIN MÍN Poko-san framleiddi ilmandi ljósgult te í lakkskálum. Með því fengum við smurt brauð og sætar smákökur, með kanelbragði. Við sátum á koddum á gólfinu, og auðvitað skildum við skóna eftir við útidyrnar. Poko-san og móð- ir hennar komu stöðugt mlð meira brauð og settu það á lágt borðið. Á heimilisaltari við annan langvegginn brann reykelsi og i upphækkuðu veggskoti sat magamikill Búddha og brosti, sinu óræða brosi, eins og hann hafði gert í þúsundir ára. Þarna voru Koki og Poko-san ekki nýtízkulegir unglingar, sem höfðu orðið fyrir áhrifum frá Vesturlöndum. Hér voru þau fast- bundin sínu eigin umliverfi og erfðavenjum. Allt i einu fann ég hve ótrú- lega lítið ég vissi um líf þeirra og landið sem þau bjuggu i. Svo varð klukkan hálf-tíu og tími kominn fyrir Koki að halda heim. Hann hafði fataskipti, en Poko-san var kyrr í sínum kim- ono, þegar að hún fylgdi honum út á götuhornið, þar sem braut- arstöðin var. Þegar þau komu að horninu, námu þau staðar. Svo horfðu þau livort á annað og hlógu. „Góða nótt, ástin min,“ sagði Koki. „Góða nótt, ástin mín“, svaraði Poko-san. Svo hneigðu þau sig hvort fyr- ir öðru, þrisvar sinum, djúpt og virðulega. ★ Ástin er skæðasta vopnið Framliald af bls. 19. — Svo framarlega, sem mér er kunnugt var hún afbragðsnjósn- ari. — Já, en ég átti ekki við það. Banda Macleod var dóttir Mata Hari. ÁSTIR OG VfN Árla morguns fyrir 34 árum var Mata Hari leid út fyrir her- búðir nokkrar í einu úthverfi Parisarborgar. Hún var klædd svörtum kjól, einföldum í sniði og ekki sáust á henni nein merki geðshræringar, þegar hún var bundin vjð staur, Andspænis henni stóðu tólf menn með skot- vopn. Liðsforingi gekk til henn- ar og spurði hana, hvort hún hefði eitthvað að segja. Mata Hari hvíslaði svo lágt að varla heyrðist: — Ég er saklaus. Þá gaf liðsforinginn merki: Skothvellir kváðu við og Mata Hari lá í blóði sinu á jörðinni. Þessi djarfa nektardansmær, sem var fræg og dáð fyrir feg- urð sína, hafði verið dæmd til dauða fyrir njósnir i þágu Þjóð- verja. í sögunni er henni lýst sem einum mesta njósnara fyrri heimsstyrjaldar. En þetta átti ekki við nein rök að styðjast, það hefur komið á daginn að Mata Hari var í rauninni ótta- lega ómerkilegur njósnari. Það hefur verið gert meir úr njósnum Mata Hari, vegna þess hvernig hún fór að þvi að njósna. Þessi djarfa og fagra nektardansmær kom til Parísar til þess að vinna sér inn pen- inga. í fyrstu gekk það ekki sér- lega vel, en eftir því sem á leið færðist allt í betra horf fyrir henni. Hún hélt við alls konar menn: liðsforingja, bankastarfs- menn, iðjuhölda og þar fram eftir götunum og við þetta græddist henni talsvert. En svo kom að þvi, að hún hitti rússneskan höfuðsmann, Maslov að nafni og i fyrsta og siðasta skipti á ævinni varð Mata Hari ástfangin. Hann lá á herspitala og hún vildi hjálpa honum og giftast honum. Til þess að útvega peninga gerðist hún njósnari og hjá ást- sjúkum, frönskum liðsforingjum komst hún að ýmsum leyndar- málum, en það sannaðist siðar, að þetta var aðeins lítill hluti þess sem hún var ákærð og dæmd fyrir. „LÆÐAN“ Saga „Læðunnar" er að mörgu leyti áþekk sögu Mata Hari. Réttu nafni hét hún Michéline Carré og var skæðasti njósnari Frakka. Hún var ásamt elskhuga sinum aðili í andspyrnuhreyfingu í Frakklandi í heimsstyrjöldinni siðari. Þau hötuðu nazista og hétu hvort öðru að gera allt, sem i þeirra valdi stæði til að hindra, að nazistum heppnaðist að tor- tima hinni undurfögru Parisar- borg. í nóvember 1941 voru þau bæði handtekin. Þau sátu heil- an dag, hvort i sínum fanga- klefa og vissu hvorugt, um af- drif hins. „Læðan“ skrifaði í dagbók sína: „Ég var reiðubúin til að deyja, þegar klefadyrnar opnuðust. í dyragættinni stóð ungur, þýzkur undirforingi, Hann var hlæjandi. Það versta var að maðurinn sem kom að sækja mig var mannlegur.“ Henni var ekið í bifreið að glæsilegu einbýlishúsi, sem var aðalbækistöð njósnalögreglunn- ar þýzku, Þar dvaldi hún um OQ VIKAN 34. tbl,

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.