Vikan - 26.08.1965, Blaðsíða 30

UhfGFRÚ YNDISFRIÐ
býður yður hið landsbekkta
konfekt frá N Ó Á.
HVAR ER ORKIN
PiX er nunl JclknriiiB 1 hénai Thd-
lsfrið •kkar. Bfin hefnr fallS Brklna han»
Nóa clnhvcr* itcSár f hlaSlnu oe helttr
eóSum verSlaunum handa þelm, sem getur
funðlð Brklna. TcrBlaunln crn stór kon-
fektkaiil, fuUur af hezta konfektl, oe.
framlelSánfilnn er auSvltaS BœleœtlrgerS-
In Jttír
Nafn
Beimlll
öridn er A hU.'
SfSaat er fireglfi var hlaut verSlaunlns
HELGA ÞÓRARINSDÓTTIR
Vallagötu 15 — Keflavík
Vinninganna má vitja í skrifstofu
Vikunnar. 34. tbl.
Koki umgengst sina litlu Poko-
san sem jafningja. Hann viröir
hana og gerir sér far um að vera
henni til hæfis. Hann sýnir henni
bæði í orði og verki að hann
elskar hana.
Eftir vinnutima fórum við
með Poko-san og Koki til að
leika tennis, eða réttara sagt,
þau léku tennis og við liorfðum
á. Koki er góður tennisleikari,
hann er hávaxinn — 170 cm.
sem þykir töluvert í Japan, vel
þjálfaður og stæltur. Poko-san
er lítil, 144 cm og 44 kíló, og
grönn, svo að hún hafði ekkert
við honum, en hún skemmti sé
konunglega og þau hlógu, svo
það bergmálaði i steinveggjunum
í kringum þau.
Á eftir fórum við inn á veit-
ingahús, sem var algerlega með
amerísku sniði, og drukkum kók,
borðuðum kleinuhringi og epla-
skífur með. Koki var í fallegum
dökkum fötum, Poko-san í ný-
tisku dragt, rauðmálaðar varir,
hárið uppgreitt og augun —
snyrting ólastanleg.
Svo ókum við í gegnum ið-
andi og háværa umferðina, heim
til Poko-san.
Þá kom brcytingin.
Koki og Poko-san fóru sitt inn
í hvort herbergi. Þau báðu okkur
afsökunar og sögðust ekki verða
lengi. Þau ætluðu bara að hafa
fataskipti.
Svo komu þau lit aftur, klædd
japönskum kimonoum. Hans var
grár og einfaldur (en bersýni-
lega dýr), en hennar var hvítur,
allur bróderaður með rauðum
blómum og gullvir, hann var
eins og undurfagur skartgripur.
En þetta var ekki eingöngu
ytri breyting.
'Burtu var hláturinn og flissið,
það kom sem Japanir nota svo
mikið til að dylja öryggisleysi
sitt gagnvart Vesturlandaþjóðum
(Ameríkumönnum), í þessu nýja
japanska lýðveldi, sem hlýtur að
vera framandlegt fyrir þarlenda
menn.
Hér var kominn virðuleiki,
stíll og erfðavenjur.
Hér var líka mýkt og yndis-
þokki, snyrtimennska og ein-
faldleiki.
GÓÐA NÓTT ÁSTIN MÍN
Poko-san framleiddi ilmandi
ljósgult te í lakkskálum. Með því
fengum við smurt brauð og sætar
smákökur, með kanelbragði. Við
sátum á koddum á gólfinu, og
auðvitað skildum við skóna eftir
við útidyrnar. Poko-san og móð-
ir hennar komu stöðugt mlð
meira brauð og settu það á lágt
borðið.
Á heimilisaltari við annan
langvegginn brann reykelsi og
i upphækkuðu veggskoti sat
magamikill Búddha og brosti,
sinu óræða brosi, eins og hann
hafði gert í þúsundir ára.
Þarna voru Koki og Poko-san
ekki nýtízkulegir unglingar, sem
höfðu orðið fyrir áhrifum frá
Vesturlöndum. Hér voru þau fast-
bundin sínu eigin umliverfi og
erfðavenjum.
Allt i einu fann ég hve ótrú-
lega lítið ég vissi um líf þeirra
og landið sem þau bjuggu i.
Svo varð klukkan hálf-tíu og
tími kominn fyrir Koki að halda
heim. Hann hafði fataskipti, en
Poko-san var kyrr í sínum kim-
ono, þegar að hún fylgdi honum
út á götuhornið, þar sem braut-
arstöðin var.
Þegar þau komu að horninu,
námu þau staðar. Svo horfðu
þau livort á annað og hlógu.
„Góða nótt, ástin min,“ sagði
Koki. „Góða nótt, ástin mín“,
svaraði Poko-san.
Svo hneigðu þau sig hvort fyr-
ir öðru, þrisvar sinum, djúpt og
virðulega. ★
Ástin er skæðasta
vopnið
Framliald af bls. 19.
— Svo framarlega, sem mér er
kunnugt var hún afbragðsnjósn-
ari.
— Já, en ég átti ekki við það.
Banda Macleod var dóttir Mata
Hari.
ÁSTIR OG VfN
Árla morguns fyrir 34 árum
var Mata Hari leid út fyrir her-
búðir nokkrar í einu úthverfi
Parisarborgar. Hún var klædd
svörtum kjól, einföldum í sniði
og ekki sáust á henni nein merki
geðshræringar, þegar hún var
bundin vjð staur, Andspænis
henni stóðu tólf menn með skot-
vopn. Liðsforingi gekk til henn-
ar og spurði hana, hvort hún
hefði eitthvað að segja. Mata
Hari hvíslaði svo lágt að varla
heyrðist:
— Ég er saklaus.
Þá gaf liðsforinginn merki:
Skothvellir kváðu við og Mata
Hari lá í blóði sinu á jörðinni.
Þessi djarfa nektardansmær,
sem var fræg og dáð fyrir feg-
urð sína, hafði verið dæmd til
dauða fyrir njósnir i þágu Þjóð-
verja. í sögunni er henni lýst
sem einum mesta njósnara fyrri
heimsstyrjaldar. En þetta átti
ekki við nein rök að styðjast,
það hefur komið á daginn að
Mata Hari var í rauninni ótta-
lega ómerkilegur njósnari.
Það hefur verið gert meir
úr njósnum Mata Hari, vegna
þess hvernig hún fór að þvi að
njósna. Þessi djarfa og fagra
nektardansmær kom til Parísar
til þess að vinna sér inn pen-
inga. í fyrstu gekk það ekki sér-
lega vel, en eftir því sem á leið
færðist allt í betra horf fyrir
henni. Hún hélt við alls konar
menn: liðsforingja, bankastarfs-
menn, iðjuhölda og þar fram
eftir götunum og við þetta
græddist henni talsvert.
En svo kom að þvi, að hún
hitti rússneskan höfuðsmann,
Maslov að nafni og i fyrsta og
siðasta skipti á ævinni varð
Mata Hari ástfangin. Hann lá
á herspitala og hún vildi hjálpa
honum og giftast honum.
Til þess að útvega peninga
gerðist hún njósnari og hjá ást-
sjúkum, frönskum liðsforingjum
komst hún að ýmsum leyndar-
málum, en það sannaðist siðar,
að þetta var aðeins lítill hluti
þess sem hún var ákærð og
dæmd fyrir.
„LÆÐAN“
Saga „Læðunnar" er að mörgu
leyti áþekk sögu Mata Hari. Réttu
nafni hét hún Michéline Carré
og var skæðasti njósnari Frakka.
Hún var ásamt elskhuga sinum
aðili í andspyrnuhreyfingu í
Frakklandi í heimsstyrjöldinni
siðari. Þau hötuðu nazista og
hétu hvort öðru að gera allt, sem
i þeirra valdi stæði til að hindra,
að nazistum heppnaðist að tor-
tima hinni undurfögru Parisar-
borg.
í nóvember 1941 voru þau
bæði handtekin. Þau sátu heil-
an dag, hvort i sínum fanga-
klefa og vissu hvorugt, um af-
drif hins. „Læðan“ skrifaði í
dagbók sína: „Ég var reiðubúin
til að deyja, þegar klefadyrnar
opnuðust. í dyragættinni stóð
ungur, þýzkur undirforingi,
Hann var hlæjandi. Það versta
var að maðurinn sem kom að
sækja mig var mannlegur.“
Henni var ekið í bifreið að
glæsilegu einbýlishúsi, sem var
aðalbækistöð njósnalögreglunn-
ar þýzku, Þar dvaldi hún um
OQ VIKAN 34. tbl,