Vikan - 26.08.1965, Blaðsíða 30

"¦*•
UNfeFRÚ YNDISFRÍÐ
býður yður hfó landsbeKkta
konfektfrá.NGA.
HVAR ER ORKIN HANS NOA1
Prt tt alltaf MUnl lclkurlnn l hlnnl Thd-
JsfrlS ¦kkair. Bún nefur fall& Brktaa haiia
K6a elnhvera ítaffár f MaVfnu'or heltCr
góSum verSIaunum handa belm, sem get ur
funfliS Srktaa. 'VerSlaunln oru stír kon-
fektkaul, fullur at fcezta konfektl, og
framleisandlnn er MffvttaS Btelftetfof er5»'
InHíí.-
Kafa
Helmlll
örkla e'r A Mb .
BlSart er flregtS var Mant vcrSIaunln:
HELGA ÞÓRARINSDÓTTIR
Vallagötu 15 ¦— Keflavík
Vinninganna má vitja í skrifstofu
Vikunnar. 34. tbl.
Koki umgengst sina litlu Poko-
san sem jafningja. Hann virSir
hana og gerir sér far um aS vera
henni til hæfis. Hann sýnir henni
bæSi í orði og verki að hann
elskar hana.
Eftir vinnutíma fórum við
með Poko-san og Koki til að
leika tennis, eða réttara sagt,
þau léku tennis og við horfðum
á. Koki er góður tennisleikari,
hann er hávaxinn — 170 cm.
sem þykir töluvert í Japan, vel
þjálfaður og stæltur. Poko-san
er lítil, 144 cm og 44 kíló, og
grönn, svo aS hún hafSi ekkert
viS honum, en hún skemmti sé
konunglega og þau hlógu, svo
þaS bergmálaSi i steinveggjunum
í kringum þau.
Á eftir fórum við inn á veit-
ingahús, sem var algerlega meS
amerísku sniði, og drukkum kók,
borSuðum kleinuhringi og epla-
skífur meS. Koki var i fallegum
dökkum fötum, Poko-san í ný-
tísku dragt, rauðmálaSar varir,
háriS uppgreitt og augun —
snyrting ólastanleg.
Svo ókum viS i gegnum iS-
andi og háværa umferðina, heim
til Poko-san.
Þá kom breytingin.
Koki og Poko-san fóru sitt inn
í hvort herbergi. Þau báðu okkur
afsökunar og sögðust ekki verða
lengi. Þau ætluðu bara að hafa
fataskipti.
Svo komu þau út aftur, klædd
japönskum kimonoum. Hans var
grár og einfaldur (en bersýni-
lega dýr), en hennar var hvitur,
allur bróderaður með rauðum
blómum og gullvír, hann var
eins og undurfagur skartgripur.
En þetta var ekki eingöngu
Létt rennur
Gte&Oú
ytri breyting.
Burtu var hláturinn og flissið,
þaS kom sem Japanir nota svo
mikið til að dylja öryggisleysi
sitt gagnvart VesturlandaþjóSum
(Ameríkumönnum), í þessu nýja
japanska lýSveldi, sem hlýtur aS
vera framandlegt fyrir þarlenda
menn.
Hér var kominn virðuleiki,
stíll og erfSavenjur.
Hér var líka mýkt og yndis-
þokki, snyrtimennska og ein-
faldleiki.
GÓÐA NÓTT ÁSTIN MÍN
Poko-san framleiddi ilmandi
Ijósgult te í lakkskálum. MeS því
fengum við smurt brauð og sætar
smákökur, með kanelbragSi. ViS
sátum á koddum á gólfinu, og
auðvitað skildum við skóna eftir
við útidyrnar. Poko-san og móð-
ir hennar komu stöðugt m<tS
meira brauð og settu það á lágt
borðiS.
Á heimilisaltari við annan
Iangvegginn brann reykelsi og
í upphækkuðu veggskoti sat
magamikill Búddha og brosti,
sinu óræða brosi, eins og hann
hafði gert í þúsundir ára.
Þarna voru Koki og Poko-san
ekki nýtizkulegir unglingar, sem
höfðu orðiS fyrir áhrifum frá
Vesturlöndum. Hér voru þau fast-
bundin sinu eigin umhverfi og
erfðavenjum.
Allt i eiiiu fann ég hve ótrú-
Iega lítið ég vissi um líf þeirra
og landið sem þau bjuggu í.
Svo varð ldukkan hálf-tiu og
tími kominn fyrir Koki að halda
heim. Hann hafði fataskipti, en
Poko-san var kyrr í sínum kim-
ono, þegar aS hún fylgdi honum
út á götuhornið, þar sem braut-
arstöðin var.
Þegar þau komu að horninu,
námu þau staðar. Svo horfðu
þau hvort á annað og hlógu.
„Góða nótt, ástin min," sagði
Koki. „GóSa nótt, ástin mín",
svaraði Poko-san.
Svo hneigðu þau sig hvort fyr-
ir öðru, þrisvar sinum, djúpt og
virðulega. ¦*•
Ástin er skæðasta
vopnið
Framhald af bls. 19.
— Svo framarlega, sem mér er
kunnugt var hún afbragðsnjósn-
ari.
— Já, en ég átti ekki við það.
Banda Macleod var dóttir Mata
Hari.
ÁSTIR OG VÍN
Árla morguns fyrir 34 árum
var Mata Hari leid út fyrir her-
búðir nokkrar i einu úthverfi
Parisarborgar. Hún var klædd
svörtum kjól, einföldum í sniöi
og ekki sáust á henni nein merki
geðshræringar, þegar hún var
bundin við staur, Andspænis
henni stóðu tólf menn með skot-
vopn. Liðsforingi gekk til henn-
ar og spurði hana, hvort hún
hefði eitthvað að segja. Mata
Hari hvislaði svo lágt að varla
heyrðist:
— Ég er saklaus.
Þá gaf liðsforinginn merki:
Skothvellir kváðu við og Mata
Hari lá i blóði sínu á jörðinni.
Þessi djarfa nektardansmær,
sem var fræg og dáð fyrir feg-
urð sína, hafði verið dæmd til
dauSa fyrir njósnir i þágu ÞjóS-
verja. í sögunni er henni lýst
sem einum mesta njósnara fyrri
heimsstyrjaldar. En þetta átti
ekki við nein rök að styðjast,
það hefur komið á daginn að
Mata Hari var i rauninni ótta-
lega ómerkilegur njósnari.
ÞaS hefur veriS gert meir
úr njósnum Mata Hari, vegna
þess hvernig hún fór að því að
njósna. Þessi djarfa og fagra
nektardansmær kom til Parisar
til þess að vinna sér inn pen-
inga. I fyrstu gekk þaS ekki sér-
lega vel, en eftir því sem á leiS
færSist allt i betra horf fyrir
henni. Hún hélt viS alls konar
menn: liSsforingja, bankastarfs-
menn, iSjuhölda og þar fram
eftir götunum og við þetta
græddist henni talsvert.
En svo kom að þvi, að hún
hitti rússneskan höfuðsmann,
Maslov að nafni og i fyrsta og
siðasta skipti á ævinni varð
Mata Hari ástfangin. Hann lá
á herspitala og hún vildi hjálpa
honum og giftast honum.
Til þess að útvega peninga
gerðist hún njósnari og hjá ást-
sjúkum, frönskum liðsforingjum
komst hún að ýmsum leyndar-
málum, en það sannaðist siðar,
að þetta var aðeins lítill hluti
þess sem hún var ákærS og
dæmd fyrir.
„LÆÐAN"
Saga „Læðunnar" er að mörgu
leyti áþekk sögu Mata Hari. Réttu
nafni hét hún Michéline Carré
og var skæðasti njósnari Frakka.
Hún var ásamt elskhuga sínum
aðili í andspyrn,uhreyfingu í
Frakklandi í heimsstyrjöldinni
síðari. Þau hötuðu nazista og
hétu hvort öðru að gera allt, sem
í þeirra valdi stæði til að hindra,
að nazistum heppnaSist aS tor-
tíma hinni undurfögru Parísar-
borg.
í nóvember 1941 voru þau
bæSi handtekin. Þau sátu heil-
an dag, hvort i sínum fanga-
klefa og vissu hvorugt, um af-
drif hins. „Læðan" skrifaði í
dagbók sina: „Ég var reiðubúin
til að deyja, þegar klefadyrnar
opnuðust. í dyragættinni stóð
ungur, þýzkur undirforingi,
Hann var hlæjandi. Það versta
var að maðurinn sem kom að
sækja mig var mannlegur."
Henni var ekiS í bifreið að
glæsilegu einbýlishúsi, sem var
aðalbækistöð njósnalögreglunn-
ar þýzku. Þar dvaldi hún um
30
VIKAN 34. tpl.