Vikan

Tölublað

Vikan - 26.08.1965, Blaðsíða 2

Vikan - 26.08.1965, Blaðsíða 2
,;?4 L* ■«£*»: Þó að sía sé seti á sfgarett- una má ekki fförna bragðinu. Reynið þvi L&M I FULLRI ÐLVORU Ýinist í öhlfl eðd eyro Það verður víst ekki af okkur íslendingum skafið, að við erum talsverðir öfgamenn í ýmsu til- liti. Hlutirnir vilja verða hjá okkur ýmist í ökla eða eyra, eins og sagt er, og meðalvegur- inn reynist torfarinn. Einhverj- um kom það til liugar fyrir fáum árum, að gaman gæti verið að eiga sinn eigin reiðskjóta og bregða sér í útreiðartúr með frúna um helgar. Hann hrá við og ræddi við hónda austur í sveit, sem seldi honum reiðhest * á skikkanlegum prís. Síðan rcið liann út um helgar, en þá komu kunningjarnir til skjaianna og vildu líka eiga hest. Bólan tútn- aði út og varð að bólusótt. Hestamennskan var orðin að tízkusporti, og r.ú fóru hænd- urnir að endurskoða verðið á hestunum. Það hækkaði sí- fellt, og ekki leið á löngu þar til svo var komið, að venjuleg- um manni með venjuleg laun varð gersamlega ókleift að taka þátt í þessu annars svo ágæta sporti vegna ofboðslegs verðlags á skikkanlegum reiðhestum. Eitthvað svipað hefur átt sér stað i sambandi við laxveiðarn- ar. Enginn vafi leikur á því, að þar er um að ræða hina ágætustu dægradvöl, ekki sízt fyrir inni- setumenn. Framan af var það líka svo, að menn fóru i lax svona tvisvar á sumri, og þótti ágætt. Svo komu til skjalanna aðrir. Efst í huga þeirra var ekki sportmennskan, heldur hitt: Get ég ekki keypt upp ána, og setið að henni sjálfur i allt sumar? Og fiskað og fiskað aleinn? Svo keyptu þeir ána. Og svo fóru þeir af stað á hverjum einasta föstu- degi allt sumarið og skildu kon- una og krakkana eftir lieima. Þeir urðu auðvitað að taka bíl- inn — það er ekki liægt að vera að skælast í rútubíl í lax. Og konan og krakkarnir fóru með strætó í Nauthólsvik. Laxveiðar föðurins voru ekki lengur orðn- ar sport, heldur æði. Og þegar æðið fór að gripa um sig að veru- legu ráði, fóru landeigendurnir auðvitað að hugsa málið. Hér skipti ekki lengur máli hvað stöngin kostaði á dag. Og verðið ’ þnut upp úr öllu skikkanlegu valdi. I-Iið annars ágæta sport er orðið öllu líkara starfsgrein og ekki má gleyrna snobbinu. Það er næstum óhugsandi öllum al- menningi að taka nokkurn þátt i þvi meir. Já, það er ýmist í ölda eða eyra. Ó.G. 2 VIKAN 34. tbl.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.