Vikan - 26.08.1965, Blaðsíða 20

húsbyggjendur hafa ekki undan,
Þess utan vilja flestir fá sem ó-
dýrasta íhúð og helzt sem næst
vinnustað.
Koki og Poko-san vonast til
að fá tveggja herbergja íbúð
sem er um klukkutíma akstur frá
vinnustað þeirra og miðborginni.
Tveggja herbergja íbúð í blokk-
um sem borgarstjórnin byggir,
og þar sem leigunni er stillt
eitthvað í hóf. En þær eru lika
dýrar, kringum 8000 yen (ca.
12—1300 krónur) á mánuði.
Koki andvarpar við tilbugsun-
ina. Það gerir Poko-san líka: —
Það eru hræðilega miklir pen-
ingar, segir hún. — En brúð-
kaupsveizluna borga foreldrar
þínir, segir liún, ánægð á svip-
inn.
Brúðkaupsveizlan er erfiður
útgjaldaliður fyrir foreldra
brúðgumans; hún getur kostað
50—60 þúsund krónur. En það
er líka venja að hafa geysilega
mikið hóf fyrir fjölda manns,
þar sem ósköpin öll af mat og
drykk er á boðstólum, sérstak-
lega eru vínveitingarnar stór-
fenglegar, þvi að það er kurteis-
isskylda að allir karlmenn
drekki sig blindfulla.
— Okkar brúðkaup verður
haldið á Prince Hotel, tilkynnir
Poko-san hreykin. —- Það er
ákveðið. ...
Á Prince Hótel er mikið hald-
ið af brúðkaupsveizlum fyrir
miðstéttarfólk. Til þess teljast
Koki og Poko-san og foreldrar
þeirra beggja. í hátíðasal hótels-
ins fer hjónavígslan fram og
brúðkaupsveizlan á eftir. Brúð-
kaupsferð fara þau ekki, þau
hafa ekki ráð á því. En þau
skreppa kannske um eina helgi
til gömlu keisaraborgarinnar
Koichi Katoh og Yasuyo Yos-
himura opinberuðu trúlofun sína
25. maí í fyrra, ári eftir að þau
hittust fyrst. í Japan er það
venja að giftast nokkrum mánuð-
um eftir trúlofun, stundum jafn-
vel eftir einn mánuð.
En Koichi og Yasuyo verða að
bíða. Þau vita ekki einu sinni
hvenær þau geta gift sig.
Og hver er ástæðan. . . . ?
Koichi gerir eins og allir Jap-
anir, hann bregður fyrir sig
brosinu, þessu hrosi sem er svo
óskiljanlegt okkur Vesturlanda-
fólki, okkur finnst það oft svo
tilefnislaust. Hjá Japönum tákn-
ar brosið ekki eingöngu gleði,
heldur líka sorg.
Nú hlær Koichi lika, en bros-
ið getur ekki dulið biturleikann.
Hann segir: — Ég á eldri bróður
sem er ógiftur. Hann er í háskóla
og getur ekki gift sig strax, svo
að ég verð að bíða. Hér getur
maður ekki gift sig fyrr en eldri
2Q VIKAN 34, tbl.
bræðurnir eru komnir í hjónaband-
18---
Yasuyo, sem er lítil og fingerð,
stórfalleg í kimono sínum og líka
hrein fegurðardís í Vesturlanda-
fötum, sendir unnusta sínum inni-
legt hros og segir hughreystandi:
— Koki, þú mátt vera viss um að
þetta lagast allt áður en varir. Hay-
ato er bráðum búinn með námið,
og þá getur hann farið að hugsa
um lijónabandið. Svo fáum við íbúð
og giftum okkur. Heldurðu það
ekki. . . . ?
Kochi, sem Yasuyo kallar Koki,
og hann hana Poko-san, breikkar
brosið. — Jú, kannske verður liún
sannspá. Ef til vill geta þau gift
sig í sumar.
ALLIR VERÐA AÐ DREKKA SIG
FULLA
Þau eru byrjuð að leita að íbúð.
Það er mjög erfitt að fá íbúð í
Tokyo. Ibúatala eykst svo ört, að
það er líkast hraunflóði, svo að
Koichi Katoh og Yasu-
yo Yoshimura vinna við
sænskt verzlunarfyrir-
tæki í Tokyo. Þau eru
heitbundin og bíSa eftir
því að geta gift sig. En
ástaratlot, eins og t. d.
koss, eru algerlega ó-
þekkt fyrirbæri í til-
hugalífinu. Hann hlær
og hún roðnar við hugs-
unina eina. Hvernig
bjóða þau hvort öðru
góða nótt.. ? Það er ó-
sköp einfalt. ÞAU
HNEIGJA SIG HVORT
FYRIR ÖÐRU.
UFSSKILYRÐI
ASnRINNAR
ÍT0KI0H
Efftir
Bo Hanson