Vikan - 23.06.1966, Blaðsíða 23

f SUÐURRÍKJUNUM
ur (á móti þrjátíu og tveimur
nú). Þá verði þeir töluvert
höfuðstærri en nú, þar eð
heilinn hafi þá stækkað veru-
lega og þurfi því aukið pláss
fyrir hann. Þá verður líka allt
mannkyn sköllótt.
Þessar fullyrðingar hafa
vakið töluverðar deilur með-
al vísindamanna. Franski
læknirinn Paul Ransard hefur
til dæmis dregið í efa, að höf-
uð og heili mannsins muni
taka nokkrum framförum
héðan af. „Eða“, segir hann,
„eru vísindamenn okkar tíma
gáfaðri en Platón, og nútíma-
skáldin greindari en Sófó-
kles?“ Það dregur læknirinn
mjög í efa, og lá honum sjálf-
sagt ekki allir.
Valdsmaðurinn Móbútú brosir framan í ljósmyndarann.
ALLIR MEÐ SKALLA
EFTIR HÁLFA
MILLJON ÁRA
Hollenskur prófessor, Jan
Jongbloed, hefur látið hafa
eftir sér, að eftir hálfa milljón
ára verði menn almennt tölu-
vert hærri vexti en nú er, með
aðeins fjórar tær á hvorum
fæti og tuttugu og fjórar tenn-
HANN HLÆR BARA Á MYNDUM
í nítján af fimmtíu ríkjum
Bandaríkjanna eru hjónabönd
milli hvítra og svartra bönn-
uð með lögum. Það eru auð-
vitað fyrst og fremst Suður-
ríkin, sem standa fast á því
að hindra alla blóðblöndun
kynþáttanna, og gerist negri
;í þeim slóðiim svo djarfur að
leita á hvíta konu, týnir hann
oft engu fyrir nema lífinu, án
þess að fyrir komi hefndir eða
mannbætur. Víða í Norður-
ríkjunum líta menn líka
„blönduð“ hjónabönd vægast
sagt óhýru auga, þótt þau
séu þar ekki beinlínis lög-
bönnuð.
Þetta mjög svo viðkvæma
mál kemst sennilega mjög á
dagskrá á næstunni, og á
mikinn þátt í því hvítur Vir-
giníumaður að nafni Rich-
ard I.oving, sem 1058 geklc að
eiga negrastúlku. Þau voru
bæði dæmd til fangelsisvistar,
en náðuð með því skilyrði að
þau kæmu ekki til Virginíu í
tuttugu og fimm ár. Nokkrum
árum síðar áfrýjaði Loving
dómnum, en hann var stað-
festur af hæstarétti Virginíu.
Loving ætlar þó ekki að láta
við svo búið standa og hefur
nú áfrýjað til hæstaréttar
Bandaríkjanna allra. ICenist
þá æðsti dómstóll ríkjanna
væntanlega ekki undan því að
skera úr um það í eitt skipti
fyrir öll, hvort hvítir og svart-
ir fái að tengjast hjónabönd-
um eður ei.
Þegar óöldin var sem verst í
Kongó eftir að það land varð
„frjálst“, fóru þeir Kasavúbú
forseti og Lúmúmba forsætisráð-
herra í hár saman út af einhverj-
um smámunum og settu hvor
annan af. Tilkynningarnar um
þetta sendu þeir báðir strax til
aðalstöðva Sameinuðu þjóðanna
í New York, og bárust þær þang-
að samtímis. Forseti allsherjar-
þingsins las þær upp á fundi, en
í þeirri svipan barst þriðja til-
kynningin frá Leopoldville; að
herforingi nokkur að nafni Mó-
bútú hefði sett þá Kasavúbú og
Lúmúmba báða af og gerzt sjálf-
ur valdsmaður i landinu. Þing-
forsetinn, sem var léttlyndur
Suður-Ameríkumaður, sleppti þá
öllum virðuleika í bráðina og hló
liátt og' Iengi framan í þingheim.
Móbútú þessi var lágt sett und-
irtylla í hernum, þegar land hans
varð sjálfstætt, en hækkaði síðan
fljótlega í tign. Um leið og hann
náði völdum, útnefndi hann sjálf-
an sig yfirlautinant og síðar yfir-
hershöfðingja. Bættist þá nýtt
orð í mörg mál um slíka sjálfs-
titlun: Móbútísering. Um hríð
varð' Móbútú að vísu að láta af
völdum í Kongó, en nú hefur
hann náð þeim aftur. Ekki er
líklegt að hann missi þau í bráð,
því hann hefur herinn á bak við
sig, og þótt liann sé að vísu aga-
lítill óþjóðalýður, þá er ekki öðr-
um áreiðanlegri öflum til að
dreifa meðal Kongómanna. Það
fylgir með sögunni, að Móbútú
sé grimmur maður og ótryggur
og brosi aldrei nema á myndum.
VIKAN 25. tbl. 23