Vikan - 23.06.1966, Blaðsíða 48

ANGELIQUE OG SOLDANINN
HEÍLÐ5ÖLU3SRGDIR:
V. SIGURÐSSON & SNÆBJÖRNSSON H.F.
Símar 13425 og 16425.
Uppþvotfavélln
er afkastamikii húshjólp sem sparar húsmóðurinni
margra klukkustunda vinnu á ári hverju.
DANMAX uppþvottavéiin er sjálfvirk og tekur leir
í uppþvoft eftir sex manns hverju sinni.
Vinsamlegast biðjið um myndalista og verð.
Vesturgötu 2. — Sími 20 300.
Framhald af bls. 17.
kalla þannig yfir sig þær hörmungar, sem þeir bera sig jafnaðarlega
upp undan.
Angelique hristi höfuðiö: — Ég skil yður ekki Osman Bey. Við erum
af tveimur ólíkum heimum.
— Vizku er ekki hægt að tileinka sér á einum degi, allra sizt, þegar
maður hefur verið umluktur heimsku og rökleysu. En vegna þess,
að þér eruð fögur og góð, langar mig að vernda yður fyrir því illa,
sem þér kallið yfir yður, ef þér berjist á móti þeim örlögum, sem þér
vitið að yður eru búin, án þess að skeyta hið minnsta um, hvað Allah
hefur ætlað yður.
Angelique langaði til að líta undan og svara með nokkru stolti, að
það væri ómögulegt að bera saman þann fróðleik sem í Kóraninum
væri að finna og erfðaauðlegð hinna klassisku grisku og rómönsku
fræða. En hún var of tvíátta, eins og henni væri haldið frá sjálfri sér
með einhverjum framandlegum anda, sem gat varpað geislandi ljósi
inn i dimmustu hornin á hinni ennþá ókunnu framtíð hennar.
— Osman Bey, eruð þér sjáandi?
Það vottaði fyrir brosi á andliti yfirgeldingsins. — Ég er aðeins
mannleg vera, sem er blessunarlega laus við ástriður og þrár, sem svo
oft slá blindu í augu mannanna. Framar öllu langar mig til að itreka
það fyrir yður, Firousi (Firousi er arabiska og þýðir túrkis) að Allah
svarar öllum bænum, þegar þær eru linnulausar og bornar fram i
einlægni.
Að lokum lagði úlfaldalestin af stað, hlykkjaðist eins og risavaxinn
ormur yfir óbyggð landssvæði, undir djúpbláu himinhvolfinu, i áttina að
Aurés fjallgarðinum i Atlasfjöllum. 1 lestinni voru tvö hundruð úlf-
aldrar, jafnmargir hestar, þrjú hundruð asnar, svo ekki sé minnzt á
dvergfílinn og gíraffann. Fyrir fylkingunni fór stór hópur af vopnuðum
riddurum, fiestum svörtum; annar eins hópur var á eftir og hér og þar
meðfram fylkingunni voru litlir hópar af varðliðum. Þetta var eins og
foringinn, yfirgeldingurinn Osman Faraji sagði: — Mikilvægasta og
áhrifamesta úlfaldalest, sem sézt hafði síðastliðin fimmtíu ár. Varð-
liðar á hestum og úlföldum fóru stöðugt langt á undan hópnum í
hvert skipti, sem þeir komu að hæð eða gili, til að sjá i tæka tíð allar
yfirvofandi árásir, sem þar gætu leynzt. Spæjarar klifruðu upp á hvern
klett til að leita að árásarmönnum, og gáfu merki með byssunum,
þegar óhætt var að halda áfram. Eins voru gefin merki með speglum,
sem vörpuðu sólarljósinu aftur til aðallestarinnar.
Angelique ferðaðist i lokuðum burðarstól milli hnúðanna á baki
úlfaldans. Þetta var heiðursmerki flestra kvennanna, jafnvel þær sem
áttu að fara í kvennabúrið, ýmist gengu eða riðu á ösnum.
Þau héldu áfram yfir fjöll, sem oft og tiðum voru afar hrjóstrug,
en stundum þakin sedrusviði og akasíutrjám. Burðarmennirnir voru
aðallega Arabar, en allir negrarnir, jafnvel tíu ára gömul börn, riðu
hestum og voru vopnaðir.
Osman Faraji var hinn alsráðandi foringi þessa sundurlausa hóps.
Hann reið snjóhvítum hesti og þegar hann hleypti, reis sandurinn eins
og gullryk í kringum hann, og hann fylgdist með hverju smáatriði,
hélt uppi sambandi við herforingjana, lægði frekju ungu hermannanna
og kom iðulega með hressingar til mikilvægustu kvenfanganna. Það
var hann, sem samdi við glæpamannaforingja, þegar útlit var fyrir, að
þau myndu lenda í alvarlegri orrustu. Þessir ræningjar voru svo fjöl-
mennir, að til þess að eyða þeim, hefði þurft gífurlegt magn af skot-
færum; oft og tíðum borgaði sig betur að borga þeim toll í peningum
eöa hveiti. Þetta voru aðallega Berbar eða Kabýlesar, hópar af fjallabú-
um eða bændum, sem lifðu við svo bág kjör, að þeir neyddust til að
ráðast á lestir sem þessar til að draga fram lífið. En bogar þeirra og
örvar voru einskisverð í samanburði við múskettur hans hágöfgi,
soldánsins af Marokkó.
Osman Faraji flýtti sér mjög að ná landamærum síns heimalands.
Mikilvægi lestarinnar og auðæfin, sem hún hafði að geyma, dró að
sér glæpamenn eins og hunang dregur að sér flugur. Savary gaf Ange-
lique sundurliðaðan lista af gjöfum sem aðmírállinn i Alsir sendi hinum
volduga Mulai Ismail, og þar var meðal annars: Kóróna úr gulli, skreytt
dýrmætum gimsteinum; henni hafði Mezzo-Morte náð úr feneyskri
galeiðu, sem hafði náð henni frá sjóræningjaskipi, sem kom frá Beirut,
en þar hafði því verið stolið frá keisaranum í Persíu, meðan hann var
á ferðalagi meðal þegna sinna. Gullið eitt í kórónunni var áttatíu þúsund
pjastra virði. Þarna voru einnig tvö eintök af Kóraninum, skreytt með
gimsteinum; listilega útsaumuð dyrahengi frá Kaaba; þrjú bjúgsverð,
skreytt með gimsteinum; snyrtisett með sjötíu og niu áhöldum úr gulli;
þúsund metrar af mússilíni í vefjarhetti; tveir strangar af silki frá
Persíu; fimmhundruð strangar af feneysku silki. Þarna voru hundrað
ungir drengir, tuttugu svartir geldingar fá Sómalílandi, Líbiu og Súdan.
Tíu svartir Etíópíumenn og tíu hvítir; sextíu arabiskir hestar; dverg-
fíllinn, búin tygjum skreyttum gulli og perlum; og gírafinn hjúpaður
í skarlat; og síðast en ekki sízt, tuttugu konur, sem hver um sig var
hin fegursta af sínum kynþætti.
Angelique áætlaði viröi allra þessara gersema ekki minna en tvær
milljónir livres. Það rann upp fyrir henni, hve voldugur Italinn var,
sem hún hafði sýnt svo litla virðingu. Já, Mezzo-Morte hlaut að vera
voldugur. Samt hafði hún staöið upp í hárinu á honum. Hún ætlaði
einnig að standa upp í hárinu á Mulai Ismail, hversu skelfilegur, sem
hann gæti verið! Með þeim ásetningi var eins og hún vaknaði a£ dvala,
sem hún féll iðulega í af reglubundnu vaggi úlfaldans.
Um kvöldin voru tjöldin reist og reykurinn frá varðeldunum óhreink-
aði appelsínu- og sítrónugulan kvöldhimininn. Til skemmtunar kon-
unum sem áttu aö fara 1 kvennabúr haföi Osman sent þeim nokkra
akróbata, ormatemjara, ennfremur dansara. Þarna var einnig blint
söngvaskáld, sem spilaöi á ofboölítinn gítar og söng endalausar ballöður
um dýrðina hjá Mulai Ismail.
Eitt kvöldlð, meðan sá blindi söng, nálgaðist hinn hávaxni Osman
Faraji Angelique.
VIKAN 25. tbl.