Vikan - 23.06.1966, Blaðsíða 37

texta sínum og urðu Gautar fyrstir
til að kynna lagið ,,A sjó" í útvarp-
inu. Það var í þætti, sem Stefón
Jónsson, fréttamaður, hafði með
höndum ó sjómannadaginn í fyrra.
Síðar fékk Svavar Gests óhuga á
þessu lagi og þegar ákveðið var
að Hljómsveit Ingimars Eydals
skyldi leika það á plötu, var leitað
til Ólafs og textinn fenginn.
Bassagítarar
á gjarnan erfitt með. Það verð-
ur að ýta inn tappa framan á
handfanginu, til að taka hana af,
og þetta vill lenda í hálfgerðum
ógöngum hjá kvenfólki. Það ýt-
ir og ýtir á tappann og ekkert
gerist; hefur einhvern veginn
ekki lag á að taka ofboðlítið í
handfangið upp um leið. Annars
er þetta góður og hentugur stað-*
ur fyrir handbremsu.
aðrar gerðir dekkja.
Framsætin eru góð, og stilling-
arnar þannig, að þeim mun fram-
ar sem sætið er, þeim mun bratt-
ara bakið, eða halla því meira
aftur, sem sætið er sett aftar.
Þannig fá bæði langir og stutt-
ir sína þægilegustu stellingu.
Sætunum er hallað fram í heilu
lagi til að hleypa farþegum í
aftursætið og öryggið er nú ofar-
fáanlegur á allar gerðir nema
Caravan. Það er sama fátækra-
fyrirkomulagið á mælum eins og
tíðkast, hraðamælir, kílómetra-
teljari, bensínmælir og hitamæl-
ir, rafmagn og smurning á mað-
ur undir ljósum. En mælarnir
eru hringlaga og glöggir á að
horfa. í stefnuljósarofanum
vinstra megin á stýrisleggnum
er líka flauta og ljósaskiptir.
Opel Kadett
Framhald af bls. 9.
einum of kvik og vandfundið á
henni sjálfri, hvenær hún bjrrj-
aði að taka við sér. f ástigi var
eins og visst viðnám að yfir-
vinna á miðri leið í botn, og á
móts við þetta viðnám í baka-
leið fór hún að taka við sér. En
þá verkaði viðnámið eins og
fjöður til að spenna hana upp,
og hætt myndi mér þykja ó-
vönum, að þeir ættu það til
að láta bílinn taka ónota hopp
og jafnvel drepa á honum þegar
fjöðrin tekur af þeim ráðin. Ef
til vill var þetta einstaklings-
bundið við þennan bíl.
Handbremsan er milli sætanna
og af þeirri gerð, sem kvenfólk
Ekki verður annað sagt, en
að bíllinn liggi fremur vel, þótt
aðeins séu tveir í og enginn far-
angur. Þó finnst mér hann tæp-
ast eins mjúkur og eldri Kad-
ettarnir. Ef til vill stafar það
af því, að nýju Kadettarnir hafa
allir verið fluttir inn á svoköll-
uðum sportdekkjum, og er það
gert til þess að fá þá á 13 tommu
felgu í stað 12 annars, því hann
þátti full lágur. Sportdekkin eru
harðari en hin og eiga að vera
það, því þau breyta ekki um
lögun fyrr en komið er yfir 150
km. hraða, en það gera flestar
lega á sætisbökunum utanverð-
um, mun þægilegra en var. Aft-
ursætið er þriggja manna, ef til
vill í það mýksta, en vel rúmt
upp undir, jafnvel á fastbak.
Það er vel rúmt um mann und-
ir stýri á ekki stærri bíl, og
stjórntæki öll við höndina.
Kveikju — og stýrislás er hægra
megin við stýrisinnlegg, innsog
vinstra megin. Vinstra megin við
mæla eru smellurofar fyrir ljós,
þurrkur og miðstöðvarblásara, og
stillingar fyrir miðstöðina. Þar
undir mælaborðinu er og rofi
fyrir afturrúðublásara, sem er
Rúðusprautu er stjórnað með
vinstri fæti. Mælaborðið er
bráðþokkalegt, málað það sem
inn veit en klætt með svörtu
að ofan. í því miðju og neðst er
öskubakkinn, opnast vel og er
með betri öskubökkum í bílum;
1 j ós yfir honum svo eigi sé um
að villast. Yzt hægra megin er
svo hanskahólf, lítið en með ljósi,
og að sjálfsögðu kviknar ljós
inni í bílnum, þegar hurðir eru
opnaðar. Sama gerist frammi í
vélarhúsi, þegar því er upplok-
ið, og þá náttúrlega í kistunni,
sem a.m.k. á fastbak er helj-
sB^dqws
Ég vildi ráðleggia þeim, sem byrja
að læra á bassa að hlusta á ein-
föld lög á plötum. Ég veit, að mörg-
um finnst það skrýtið, en ég var
vanur að hlusta á óskalög hús-
mæðra og lögin við vinnuna í út-
varpinu til þess að hlusta eftir ein-
földum bassaleik og læra, hvernig
hægt er að komast af með fáein-
ar nótur. Bassinn ætti að vera í
samræmi við trommurnar, þar sem
hann er að hálfu leyti rhythma
hljóðfæri og að hálfu leyti sóló-
hljóðfæri. Bassaleikarar ættu að
hafa þetta í huga í stað þess að
hlaupa upp og niður eftir hálsin-
um. Bassi er einu sinni bassi og
hann á að vera lágt stilltur. Fyrir
löngu spilaði ég á kontrabassa, en
bassagítar er miklu auðveldari við-
fangs. Ég hef ekki mikinn tíma til
æfinga sökum anna, en samt læt
ég aldrei undir höfuð leggjast að
fórna tveimur eða þrem stundum
á viku til að æfa mig á „skala" og
fingrasetningu.
Framhald af bls. 15.
hátt og „óhreint'. Ég æfi mig ekki
nú orðið, því að ég spila á hverju
kvöldi, en ef ég æfi mig, set ég
plötur á fóninn og spila á bassann
eftir þeim.
JOHN
ROSTILL
VIKAN 25. tbl. grj