Vikan - 30.06.1966, Blaðsíða 14

Farah Diba finnur stöðugt ís-
kalda hönd óttans yfir sér,
hún er hrædd um aS innan
tíðar verði hún ekkja.
Persneska neðanjarðar-
hreyfingin hefur svarið
þess dýran eið að myrða
keisarann og Reza krónprins, og
útrýma þar með Pahlevi-keisara-
ættinni.
Ég er meðlimur þessarar hreyf-
ingar og hálfbróðir minn, Parviz
Nikkah, fórnaði lífi sínu fyrir
þessa hreyfingu. Hann var pínd-
ur til dauða í einu fangelsi leyni-
lögreglunnar, rétt utan við Te-
heran, í maímánuði síðastliðið ár.
Parviz Nikkah var eins og ég
sjálfur, stúdent í Englandi. Þar
hélt hann lífi í neðanjarðarhreyf-
ingunni. Ég viðurkenni opinber-
lega að við höfðum undirbúið
samsæri um að taka keisarann
af lífi. Ég viðurkenni það vegna
þess að Ashraf, systir keisarans
veit um það. Hún er yfirmaður
leynilögreglunnar og hefur sett
fé til höfuðs mér og um það bil
þrjátíu öðrum stúdentum og tutt-
ugu stjórnmálamönnum, sem lif-
um í útlegð í bili, flestir í Stóra-
Bretlandi.
Það er ekki satt að við séum
undir áhrifum frá Rauða-Kína
eða Sovétríkjunum, við lútum
hvorki Peking né Moskvu. Það
sem við viljum er frjálst og óháð
lýðveldi, algerlega laust við svipu
leynilögreglunnar og fangaklef-
anna, þar sem menn og konur eru
hlekkjuð við veggina og fá hvorki
mat, dagsbirtu eða nokkur önnur
lífsþægindi, í þeim eina tilgangi
að kæfa baráttuhug þessa fólks,
sem þráir og vill berjast fyrir
frjálsu lýðveldi.
En við höfum samúð með
drottningunni. Þegar hún giftist
keisaranum vissi hún að hún var
að setjast á púðurtunnu, sem
hvenær sem var gat sprungið í
loft upp, eins og í írak. Þar end-
aði uppreisnin í blóðbaði, sem
útrýmdi kónginum og allri hans
fjölskyldu.
Við vitum að innst inni er
Ashraf prinsessa afbrýðissöm út
í drottninguna og um tíma var
hún viðriðin samsæri gegn
drottningunni, því að Ashraf er
ólm í að losna við hana og fá aft-
ur Soröyu prinsessu í hásætið.
Þrátt fyrir það að þessu hafi
verið harðlega mótmælt, eru þær
Ashraf og Soraya mjög góðar vin-
konur. Ef Soraya væri aftur við
hlið keisarans, hefði hann stuðn-
ing valdamestu ættar í fran, sem
ekki hreyfir fingur honum til
hjálpar, meðan Soraya er í út-
legð, einu sinni þegar öxin fell-
ur, og það verður innan tíðar.
Heima í íran höfum við á að
skipa um 4000 meðlimum, körl-
um og konum. Þetta fólk starfar
i smáhópum, á sama hátt og sjálf-
boðaliðssveitirnar í Frakklandi á
stríðsárunum, þannig að sé ein-
hver handtekinn, getur hann eða
hún ekki sagt neitt sem ræður
VIKAN 26. tbl.
endalokum allrar hreyfingarinn-
ar. Fyrstu sex mánuði síðasta árs
voru níu okkar teknir til fanga
af lögregluliðum Ashraf prins-
essu, og þeir sitja nú í þessum
andstyggilegu fangaholum, ef
þeir eru þá ekki látnir, við höfum
ekkert. heyrt frá þeim og erum
hrædd um að þeir séu ef til vill
ekki á lífi lengur. Við vitum að
hálfbróðir minn er látinn, það
síaðist einhvernveginn út frá
fangelsinu þar sem hann var
hafður í haldi.
Tilraunin til að myrða keisar-
ann í fyrra, var okkur algerlega
óviðkomandi. En athæfi unga
hermannsins sýnir greinilega
hræðsluna og óánægjuna sem
ríkir í fran í dag, hatrið sýður
undir yfirborðinu.
Keisaranum var það fullkom-
lega Ijóst að líf hans er í stöð-
ugri hættu, og hann hefur á laun
útnefnt Ashraf prinsessu til að
vera ríkisstjóri, þangað til Rhesa
prins nær lögaldri til að setjast
í páfuglahásætið, ef hann skyldi
skyndilega vera kallaður burt.
Ilið ffitlinn að
lífláta siainn
Efffiir Mohammed Nikkah
Það sýður og vellur undir yfirborðinu í íran. Keisaranum
hafa oft verið sýnd banatilræði og honum er sjálfum ljóst
að líf hans er í stöðugri hættu. Neðnajarðarhreyfingin í
íran, sem telur þó aðeins 4000 ofstækisfulla meðlimi, hefur
ákveðið að keisarinn skuli myrtur. — Ekkert getur stöðv-
að okkur, segir Mohammed Nikkah, sem sjálfur er með-
limur í þessum félagsskap.