Vikan - 30.06.1966, Blaðsíða 41

lögmál: Svæsnustu byltingamenn
afneita allri þróun og pípa á end-
urskoðun. Samt er ekki því að
neita, að vaxtarbrodd íslenzkrar
listar er fremur að finna í Félagi
íslenzkra myndlistarmanna, ef
marka má samsýningu þess fél-
ags sl. haust. Það félag er aðili
að Bandalagi ísl. listamanna og
vinnur eins og kunnugt er að því
að koma upp sýningarskála á
Miklatúni. Nokkrir menn eru
sem oft einkennir andlega vangefið
fólk. Þeir grípa eingöngu það sem
þeir vilja sjólfir og þó með því að
læra það utanað.
Georg og Charles kynntust al-
manakinu þegar þeir voru börn, og
þessi óhugi þeirra þá varð til þess
að þeir geta ráðið við þessa furðu-
legu útreikninga í dag. Drengirnir
fæddust í New York, í desember
1939, þrem mánuðum fyrir tímann.
Móðir þeirra fæddi þríbura, en syst-
var það einhver gestkomandi sem
sagði við móður þeirra að þeir væru
andlega vangefnir. Hún vissi að það
hafði aldrei verið neinn í hvorugri
fjölskyldunni, sem var andlega van-
gefinn og tvær eldri systur tvíbur-
anna voru fullkomlega heilbrigðar
og eru enn. Það var því greinilegt
að hér var um það að ræða að
tvíburarnir höfðu skaddazt á höfði
í fæðingunni, af því stafaði líka
augnveiki þeirra.
inu og það varð að taka þá úr þeirri
skóladeild sem þeir voru í, en þeir
voru þarna í stofnuninni í 15 ár.
Charles fór að fást við almanaks-
útreikninginn eins og Georg. Það
var líka um þetta leyfi sem þeir
fóru að rifja upp hvernig veðrið
hefði verið á hverjum degi, síðan
þeir mundu eftir sér. Ef þeir voru
minntir á einhvern ákveðinn dag,
gátu þeir sagt greinilega hvað hafði
skeð þennan dag, t.d. að ein hjúkr-
ERUÐ ÞER AÐ BYGGJA?
Sé svo, viljum vér benda yður á smekkleguslu og
sfílhreínustu eldhúsinnréfitingar á markaðnum
- vesfiur-þýzka gæöavöru
Komið!
Sjáið!
Sannffærist!
Uppsett ínnrétting er til
sýnls á skrifstofu vorri
EINKAUMBOÐ:
BIRGIR ÁRNASON
HEILDVERZLUN - Hallveigarstíg 10 - Sími 14850.
félagar í báðum félögunum og
nokkrir, þar á meðal Gunnlaug-
ur Scheving og Kári Eiríksson,
eru í hvorugu félaginu.
Þar sem eldri menn undu ekki
undir byltingarstjórn hinna-yngri
og stofnuðu Myndlistarfélagið,
hefur það legið í loftinu, að þar
væri fremur athvarf natúralista
og annarra hefðbundinna málara.
Þessar markalínur hafa eitthvað
óskírzt upp á síðkastið og má
benda á hliðstæður sitt í hvoru
félagi, sem erfitt er að gera upp
á milli. Sumir sjá í þessari tví-
skiptingu einhvern voða, en varla
er hann mikill og meðan rifizt er,
þá er enginn voði á ferðum.
Fábjánar með óskiljan-
lega sérgáfu
Framhald af bls. 21.
ið einhver tegund af einmanakennd.
ir drengjanna dó innan tólf klukku-
tíma. Drengirnir voru hafðir í hita-
kassa. Það að stúlkubarnið dó eyði-
lagði gullið tækifæri til rannsókna
fyrir sálfræðinga, vegna þess að
það eru miklu færri tilfelli meðal
kvenna af þessum afbrigðilegu fá-
bjánum.
— Ef stúlkan hefði lifað, segir
dr. Horwitz, — hefði það verið for-
vitnilegt að vita hvort hún hefði
sömu vöntun og þessa sömu hæfi-
leika. Það hefði verið furðulegt ef
hún hefði haft þá og ennþá furðu-
legra ef hún hefði ekki haft þá.
Eftir að tvíburarnir voru teknir úr
kassanum, þroskuðust þeir ósköp
seint. Þeir gátu hvorki talað eða
gengið fyrr en þeir voru tveggja og
hálfs árs gamlir. Um leið og þeir
voru komnir á kreik, voru þeir mestu
skemmdarvargar. Þeir slógu höfð-
um sínum við veggi og annað, bitu
fingur sína og fleygðu öllu lauslegu
í gólfið. Þegar þeir voru þriggja ára
Tvíburarnir gátu ekki stundað
skóla, eins og önnur börn. Þegar
þeir voru sex ára, lá Georg stöð-
ugt yfir almanakinu og lærði daga-
töl. Enginn vissi hvernig hann fór
að því að leysa úr þessum flóknu
gátum, en það var staðreynd að
hann gat það. Foreldrarnir voru
hjartanlega glöð yfir því að hann
hafði áhuga og getu til að dunda
við þetta og faðir hans keypti daga-
tal sem náði yfir aðeins eitt ár og
hver mánuður var prentaður á eina
síðu og svo var hægt að fletta því
og ekki nauðsynlegt að rífa af. Ge-
org skar svo mánaðarnöfnin af og
hafði þau til að bera saman við
næsta ár. Charles sýndi engan á-
huga á þessu í fyrstu.
Þegar tvíburarnir voru níu ára
voru þeir sendir á hæli fyrir van-
gefna f Letchworth Village, vegna
þess að þeir voru svo erfiðir og
það var ekki hægt að hafa þá
heima. Þeir voru jafn erfiðir á hæl-
unarkonan hefði verið með hósta,
eða að einhver af vistmönnunum
hefði bent á þá. Þeir mundu hvern-
ig veðrið hafði verið þegar fyrsti
spútnikinn fór á loft, þótt þeir vissu
annars ekki nokkurn hlut um spútn-
ika, höfðu hvorki lesið um þá eða
heyrt talað um þá.
Þeir geta lesið ef letrið er nógu
stórt. Georg tók eintak af New York
Daily News og stautaði sig hægt
fram úr fyrirsögn á forsíðunni: —
Hetjulundaður flugmaður lætur líf-
ið til að bjarga 50 manns.
— Hvað þýðir það? var hann
spurður.
— Hann varð að bjarga þeim,
sagði Georg. Svo fór hann að lesa
aftur: — Barðist við eldinn og stjórn-
aði björguninni, hann hnaut um orð-
ið björgun.
— Og hvað þýðir það?
— Það þýðir að enginn meiddist,
sagði Georg.
Þessi takmarkaða lestrargeta ger-
VIKAN 26. tbl.