Vikan - 30.06.1966, Blaðsíða 34

OG GÆBI SIMERTIR
m ERG FRAMLEIDDIR Á ÍTALÍV
ÚR HRÁEFIMUM FRÁ DIJ PONT
TÍZKULITIRNIR: Solero og Candy
EIMKAUMBOÐ:
8. ÁRMANN MAGNIJSSON
HEILQVERZLUIM — LAUGAVEGI 31 - SIMI: 16737
vara. (Á leikhæfileika hans er aldr-
ei minnzt — og fer vel á þvl!)
Skemmst er að minnast þess, er
lagið „Crying In The Chapel", sem
er með trúarlegum keim, komst I
efsta sæti vinsældalistans þar I
landi. Það sannaði, að hann á enn
nokkur ítök í brezkum ungmeyjar-
hjörtum. Hins vegar varð mikið
fjaðrafok I brezku músikblöðunum,
og einhver sagði, að þetta væri
svindl, því að Elvis hefði sungið
lagið á plötu fyrir 5 árum. Eins
og nærri má geta urðu harðsoðn-
ustu unnendur nútíma dægurtón-
listar ekki sérlega hressir, er þeir
sáu, hve vel lagið dafnaði á vin-
sældalistanum.
IBandaríkjunum fær ekkert þok-
að veldi hans. „He is the king"
(Hann er kóngurinn) segja þarlend-
ir. Hann rær þar aleinn á báti —
langt á undan Bítlunum og öllum
hinum. Þótt hann hafi ýtt úr vör
löngu áður en nokkrum hinna datt
í hug að gefa frá sér eina nótu,
virðist úthaldið óþrjótandi. Hann
virðist eiga kynstrin öll af hljóm-
plötum á lager — og sér umboðs-
maðurinn um að senda þær á mark-
aðinn með hæfilegu millibili. Þann-
ig var það, þegar hann var kall-
aður til að gegna herskyldu í Þýzka-
landi. Þá söng hann inn á nokkr-
ar plötur, áður en hann lagði af
stað — og síðan voru þær gefnar
út eftir þörfum.
Elvisi hefur verið legið á hálsi
að sinna ekki aðdáendum sínum.
Hann hefur ekki komið fram á
hljómleikum ( mörg herrans ár og
sama er að segja um sjónvarp. Okk-
ur er kunnugt um, að brezka sjón-
varpið fór þess nýlega á leit við
hann, að hann kæmi fram í 15
mínútna sjónvarpsþætti. Umboðs-
maðurinn spurði, hve mikið sjón-
varpið hefði hugsað sér að greiða.
— 200 þúsund krónur, var svar-
ið.
— En hvað fær þá Elvis? er haft
eftir umboðsmanninuml
Það má með sanni segja, að
hann hafi einangrað sig frá um-
heiminum. Hann hrærist ( þeirri litlu
veröld, sem hann hefur skapað sér
sjálfur og lifir piparsveinaKfi með
örfáa fylgifiska og kögursveina (
kringum sig. Slúðurkerlingar t(ma-
rita fá aldrei höggstað á honum.
Það er ekki einu sinni vitað til þess
að hann hafi farið á fjörur við
kvenmann, að undanskildum laun-
þingum hans með Ann Margaret, en
sú rómantík er fyrir löngu gufuð
upp.
Hann er önnum kafinn frá
morgni til kvölds ( kvikmynda-
verunum. Um s(ðustu páska feng-
um við að sjá Roustabout ( Háskóla-
blói, en nýjasta kvikmyndin hans
heitir „Paradise Hawaian style".
Þar leikur hann á móti hinni þokka-
fullu, brezku kvikmyndastjörnu
Suzanna Leigh. Það er ( frásögur
fært, að þau hafi fyrst séð hvort
annað skömmu áður en upptaka á
atriði, sem þau áttu að leika í, fór
fram. „Góðan dag, ég heiti Suz-
anna Leigh", sagði stúlkan. „Og ég
heiti Elvis", svaraði þá goðið og
brosti breitt. Tveimur mínútum síð-
ar vöfðu þau hvort annað örmum
meðan myndavélarnar suðuðu allt
um kring.
Elvis er álitinn hæst launaði —
og jafnframt ríkasti — skemmti-
kraftur í veröldinni. Miklar sögur
fara af örlæti hans og manngæzku.
Hann lætur tíðum fé af hendi rakna
til líknar og góðgerðarstofnana,
svona milljón og milljón ( einu.
Ef við viljum nú kanna söguhetju
okkar örlítið nánar — skyggnast inn
fyrir yfirborðið — er eitt ráðið að
leita til svokallaðrar grafólógíu eða
rithandarfræðinnar. Rithöndin spegl-
ar á sama hátt og brosið persónu-
leika fólks.
Rithandarsérfræðingurinn A.
Fraser White les þetta úr skrift El-
visar Presley:
— Hinir hallandi drættir í skrift-
inni benda til örlætis, samúðar og
einlægni. Hann hefur ekki tilhneig-
ingu til að vera mikill á lofti. Stærð
litlu stafanna benda til þess, að
greind hans sé fyrir ofan meðal-
lag. Hann hefur góða dómgreind,
hann er athugull og mjög gagn-
rýninn. Yfirleitt hugsar hann mik-
ið en segir fátt. Hann er umburð-
arlyndur og friðsamur, en hefur til-
hneigingu til að skorta sjálfstraust,
merkilegt nokk.
Þótt ekki sé hægt að segja að
hann sé værukær, eru vissir drættir
( skriftinni, sem benda til þess, að
hann vilji aldrei tefla f tvísýnu. Hið
tiltölulega góða samræmi í skrift-
inni sýnir, að hann er áreiðanlegur
og trúr, ástundunarsamur og sam-
vizkusamur. Hinir stuttu endastaf-
ir sýna, að hann er fámáll. í sann-
leika sagt er honum meinilla við
að vera frægur! Stafirnir a og o
sýna, að hann lætur ekki uppi allt,
sem hann veit, og það er hægt að
trúa honum fyrir leyndarmáli.
Stafasamsetningin bendir til þess,
að hann sé hagsýnn, rökv(s og
hygginn; sennilega er hann dálítið
þrár. Hinir tiltölulega lágu upp-
hafsstafir benda til einfaldleika (
smekk og hæversku, en hinir ýktu
hlykkir Ijóstra upp um sjálfselsku
og ýkjur. Hann er einstaklega var
um sig og vill að allt sé fullkom-
ið. Hið kringlulagaða r bendir til
tilhneigingar til leti!
Stafirnir w og m sýna, að hann
á gott með að eignast vini.
☆
Við ætlum að iífláta
sjainn
Framhald af bls. 15.
Við vitum að drottningin hef-
ur farið þess á leit við keisarann
að mega fara með börnin til
Frakklands, og koma þeim fyrir
á öruggum stað, en keisarinn hef-
ur neitað því. Hann hefur sagt,
og það vitum við með vissu, að
hún megi sjálf leita hælis í öðru
landi, en börnin verði kyrr.
Farah hefur ekki viljað gera það,
VIKAN 26. tbl.